داغی که بعد از ۳۵ سال هنوز داغ است

به گزارش خبرنگار ایرنا، ۳۵ سال از روزی که صدای لرزان گوینده خبر صبح رادیو، از ارتحال ملکوتی یگانه دوران خبر داد می‌گذرد؛ او که تنها برای خدا قیام کرد و با استبداد و استعمار به مبارزه برخاست تا پرچم توحید در دنیا برافراشته شود، روحی خدایی که آغازگر مبارزه‌ای انقلابی شد و با رفتنش راه و رسمش در دنیا همچنان ادامه دارد.

سالها از روز واقعه گذشته، اما با هیچ زبانی نمی‌توان اوج حادثه را بیان کرد، هیچ بیانی نمی‌تواند اقیانوس احساس مردمی که امام آسمانی‌شان را به بستر زمین سپردند، توصیف کند.

قطعاً تاریخ انسانیت، اینگونه روایتی را نه از هیچ زبانی شنیده و نه با هیچ چشمی دیده است، مردمی که این چنین آشفته‌اند، در سوگ کسی می‌گریند که عزت پایمال شده‌شان را به آنان بازگرداند.

خرداد که به نیمه می‌رسد، دل به تکاپو می‌افتد؛ تکاپوی فراق، فراقی که اینک به سی و پنجمین سال خود رسیده است اما ذره‌ای از عشق به امام خوبی‌ها کم نشده، چراکه عشق به او، عشق به همه خوبی‌هاست و هیچ هراسی در دلها نیست، چون ناخدای این کشتی با تمام توان به سمت ساحل نجات و سعادت در حرکت است.

شاید کودکان و نوجوانان و جوانان امروز که هیج برگی از دفتر یادشان معطر به عطر نام بلند " روح‌الله" نیست، عظمت انقلاب اسلامی را درک نکنند ولی آنهایی که روزهای روشن امید را به خاطر دارند، می‌دانند که این انقلاب بی‌نام "خمینی" در هیچ جای جهان شناخته شده نیست.

بزرگداشتی همپای عاشورا

امروز که سال‌ها از فراق آن مرد خدایی می‌گذرد، هنوز دل‌ها به عشق او می‌تپد و جان‌ها شوق خلف صالحش را دارند، هنوز هم روح خدا در دل‌های این مردم شهر جاری است، در شهر دلدادگی به ولایت‌فقیه، شهر سریش‌آباد که روح خدایی خمینی کبیر، ورد زبان همه مردم آن است.

اینجا سالروز عروج امام خمینی(ره) را همچون روز عاشورا بزرگ می‌دارند، چون بنیانگذار انقلاب اسلامی را ادامه‌دهنده راه حضرت سیدالشهدا (ع) می‌دانند و برای همین نذری ۱۴ خرداد و عاشورا یکی است، چراکه انقلابی که از این دو روز بازماند، منتهی به اسلام بود.

اینجا، از سیزدهم خرداد همه خیابان‌ها سیاه‌پوش می‌شود، لباس تیره بر قامت دلیرمردان و شیرزنان سریش‌آباد قامت می‌بندد که تا دنیا دنیاست، عشق به همه خوبی‌ها را از آنان نگیرد.

اینجا ولایی‌ترین نقطه جهان است، نقطه‌ای که گذر تاریخ، مهر روح‌اللهی را در دل‌هایشان سرد نکرد، اینجا خمینی‌شهر است، شهری که به نسبت جمعیت، بیشترین شهید را تقدیم پایداری انقلابی کرده است که روح خدا آن را بنیان‌گذاری کرد.

شهری که عاشواریش مثال‌زدنی است، تاسوعایش با زنجان و اردبیل و پایتخت‌های عاشورایی ایران برابری می‌کند و ۳۵ سال است که یک صدا عزادار روح خداست.

پس از عروج ملکوتی بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی، مردم این شهر، با برپایی دسته‌های سینه‌زنی، داغ خمینی کبیر را برای همیشه در دل زنده نگه می‌دارند تا دنیا بداند حقیقتی که جاوید و همیشه زنده است، هیچ‌گاه از یادشان نمی‌رود.

نذری برای سلامتی آقا

برخی هم نذر کرده‌اند، نذر حلیم برای سلامتی مولا و مقتدایشان حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی). در این روز خانه‌های بسیاری را می‌توانی در این شهر کوچک پیدا کنی که در سالروز عروج امامشان، برای رهبر امروزشان نذری می‌دهند.

خانه آقای شاکری یکی از این خانه‌هاست و هر ساله چندین دیگ بزرگ بار می‌گذارند. این مرد ولایی و انقلابی می‌گوید: عشق به امام خمینی(ره) برایش تمام‌شدنی نیست.

نزدیک ۷۰ سال عمر دارد و درباره روزهایی که انقلاب داشت به ثمر می‌رسید، صحبت می کند و ادامه می‌دهد: در آن زمان‌ که نام امام خمینی(ره) برای اولین بار در جاهای مختلف آورده می‌شد، رساله ایشان را به زحمت پیدا کردم و خواندم و از آن پس به ایشان علاقه بسیار زیادی پیدا کردم.

شاکری می گوید: بعد از امام چشم امید ما به رهبر معظم انقلاب است، برای سلامتی آقا نذر کرده‌ام، هر سال در روز ۱۴ خرداد حلیم درست کنم.

و من با خودم می‌گویم که دشمن چه اندیشه کوتاهی دارد که فکر می‌کند ملت ایران از ولایت فقیه دل بریده است، این مرد و خانواده پرجمعیتش، شب سیزدهم خرداد تا صبح بیدار می‌ماند تا برای سلامتی ولی‌فقیه خود نذری بپزد.

پسر بزرگش درباره شخصیت بنیانگذار انقلاب اسلامی می‌گوید: امام خمینی(ره) هیچ وقت برای ما از دنیا نرفته است، ما حضورش را در وجود امام خامنه‌ای می‌بینیم.

وی از امام خود به عنوان واقعیتی نام برد که دنیای اسلام را بیدار کرد و با زنده کردن اسلام، ریشه‌های این دین را در دنیا مستحکم کرد.‌

این جوان بیان می‌کند: دشمن با کارهای تبلیغاتی نمی‌تواند ملت را از ولایت فقیه دور کند و من به عنوان یک جوان هرگاه امامم آیت‌الله خامنه‌ای اشاره کند، کفن‌پوش وارد عرصه دفاع از انقلاب اسلامی می‌شوم.

سریش‌آباد شهر بزرگی نیست و شاید در عرض یک ساعت بشود بخش زیادی از خیابانهای آن را پیاده طی کرد.

روزها قبل از سالروز ارتحال امام خمینی(ره) هیات امنای مساجد جلسه تشکیل می‌دهند و برای بزرگداشت این روز برنامه‌ریزی می‌کنند.

مهمانان زیادی همه ساله از مناطق مختلف کردستان و ایران در این روز به سریش‌آباد می‌آیند و در برنامه بزرگداشت سالگرد رحلت ملکوتی بزرگمرد تاریخ انقلاب شرکت می‌کنند و چند رستوران بزرگ شهر از روز ۱۳ خرداد فعالیت عادی خود را تعطیل می کنند و مشغول تدارک غذای ۱۴ خرداد می‌شوند، غذای گرم روز چهاردهم در همه محلات شهر توزیع می‌شود.

امسال حال و هوای شهر فرق دارد، عکس شهید جمهور و همراهان ایشان را در هر گوشه از مراسم و خیابانهای شهر می شود دید، این مردم هرجا خدمتی دیده اند، خادمان خود را فراموش نکرده اند.

چشمانمان در عبور از نور خورشید به مهر ماه نشسته است

چشمان ما به نگاه «ماه» دوخته است؛ ماهی که از افق «حسینیه امام خمینی» می‌تابد و تابش آن، ژرفای وجودمان را روشن می‌سازد.

قلب‌هایی که در داغ «خورشید» شکست، امروز میزبان لبخند مهر «ماه» است؛ دست‌هایی که با ولایت خمینی مشت می‌شدند، امروز فریادگر زیباترین شعر و گویاترین شعارها هستند.

این مشت‌های گره شده، در مکتب درس‌آموز خمینی آموخته‌اند که بر سر ستم فریاد زنند و بر دست خوبی‌ها بوسه بکارند.

امام خمینی(ره) ۳۰ شهریـور ۱۲۸۱ هجری شمسی در شهرستان خمین از توابع استان مرکزی در خانواده‌ای اهل علـم متولد شد و در ۱۴ خرداد سال ۱۳۶۸ در تهران به ملکوت اعلی پیوست.