به گزارش ایرنا، رییس جمهور شهید دولت سیزدهم، در قالب سفرهای استانی در طول سه سال گذشته به بیشتر مناطق ایران سفر کرد و از نزدیک در جریان مشکلات و کمبودهای هر منطقه قرار می گرفت، سفرهای بدون تشریفات خاص و نشستن با سران عشایر و طوایف مختلف در زیر سیاه چادر عشایر مهدیشهر، همدردی با مردم در مناطق سیل زده و زلزله زدگان شمال آذربایجان‌غربی و ... باعث شده بود در بین مردم از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار شود و وی را رییس جمهوری مردمی بنامند.
دست به دعا شدن میلیون ها نفر ایرانی و غیرایرانی در شب حادثه و تجمع مردم در مساجد، حسینیه‌ها و حتی خانه های مردم به منظور دعا برای رییس جمهور و همراهانش، شاید در کمتر جای دنیا اتفاق افتاده باشد و طی این مدت اشک ریختن مادران برای این فرزند ایران زمین باید به عنوان سندی در تاریخ نوشته شود.
شب ۳۱ اردیبهشت، شبی بود که در آن شب ایران بیدار بود و در بسیاری از خانه‌ها علاوه بر فضای مجازی، تلویزیون تا صبح روشن بود که شاید خبر خوشایندی در آن اعلام شود و مردم تا صبح به انتظار نشستند.
او دیگر از زمین و زمان دل کنده بود و میان باران و مه غلیظ جنگل‌های دیزمار می دانست در آن شب سرد بر مردم ایران از کوچک و بزرگ، از زن و مرد چه گذشت.
نه اینکه خداوند نمی خواست که این همه دعا و توسل را نبیند و نشنود، اما در اینکه دعاهای مردم اجابت نشد، حکمتی بود که تنها رحمت للعالمین بر آن آگاه و عالم است.
گویا تقدیر این گونه بود و مردی که همیشه در قلب مردم جای داشت برای شهادت باید اوج می گرفت و در دل جنگل‌های دیزمار و بر بلندای قله‌ای سرافراز، فرش تا عرش را به هم پیوند می داد و آنگاه به ملکوت می پیوست.
سفرش به آذربایجان شرقی و شهادتش در ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ و تقارن آن با بیست و یکمین سفر وی به آذربایجان غربی در ۳۰ اردیبهشت سال ۱۴۰۱، یاد و خاطر وی را در بین مردم این خطه بیشتر زنده کرده است و هنوز هم برای برخی از شهروندان مهابادی و پیرانشهری دیدار چهره به چهره با رییس جمهور در این سفر غیرقابل باور بود.
تب و تاب مردم شهرستان مرزی بانه در استان کردستان که برای نخستین بار در مهر ماه سال گذشته میزبان رییس جمهور بودند، سفر به چابهار و بازدید سرزده از محله‌های حاشیه‌نشین، اسکله صیادی کنارک و طرح‌ساماندهی سکونت‌گاه‌های غیررسمی در این شهر بندری برای همیشه در اذهان مردم این دیار باقی خواهد ماند.
اینکه کاروان رییس جمهور در جنگل های دیزمار که برای سرسبزی در منطقه شهره عام و خاص است و آن هم در روزهای پایانی اردیبهشت ماه که طبیعت این منطقه در این فصل آنچه در توان دارد برای زیبایی و آراستگی خوددریغ نمی کند، حکمتی دیگر است.
آری اگر خداوند بخواهد، این چنین می شود و مردی که از خادمان امام رضا (ع) و در نزدیکی بارگاه وی در خُراسان و شرقی ترین منطقه ایران دیده به جهان گشوده بود، در جنگل‌های بهشتی دیزمار و آن هم در بلندای آسمان در غرب ایران به ملکوت اعلا می پیوندد.
به گزارش ایرنا، آیت الله سید ابراهیم رئیسی خادم‌الرضا(ع) و هشتمین رییس جمهوری اسلامی ایران که عصر یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ در مسیر بازگشت از مراسم افتتاح سد قیز قلعه‌سی به سمت شهر تبریز، در منطقه ورزقان استان آذربایجان شرقی دچار سانحه هوایی شده بود، به همراه تمامی همراهان، همزمان با شب ولادت امام رئوف علی ابن موسی الرضا (ع) به مقام رفیع شهادت نایل شد.
حجت الاسلام آل هاشم، نماینده ولی‌فقیه و امام جمعه تبریز، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی، سردار سید مهدی موسوی فرمانده یگان حفاظت رئیس‌جمهور و تعدادی از محافظین و خدمه بالگرد از سرنشینان بالگرد حامل رئیس‌جمهور بودند.
نظر شما