رفع انحصار تامین فاکتور ۸ و نزدیک شدن به خودکفایی

به گزارش ایرنا از سازمان غذا و دارو، ناصر هیراد با بیان اینکه تولید فاکتور ۸ نوترکیب یک شرکت دانش بنیان در مرداد ۱۴۰۲ وارد بازار شد، تصریح کرد: داروهایی نظیر سیکلوفسفوماید، توپوتکان، ملفالان، وین کریستین، وین بلاستین و شربت سل سپت که همواره طی دو سال گذشته با کمبود روبرو بودند، در سال گذشته به میزان کافی وارد کشور شده است.

به گزارش ایرنا- پرونده «خون‌های آلوده» به یک مشکل جدی در حوزه سلامت عمومی در اواخر دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ میلادی اشاره دارد که به دلیل نبود شناخت کافی و صحیح نسبت به ویروس ایدز، انجام نشدن غربالگری صحیح و فقدان پروتکل‌های مناسب پیشگیری روی داد و باعث شد تعداد زیادی از بیماران هموفیلی به واسطه دریافت خون‌های حاوی ویروس ایدز و هپاتیت آلوده شوند.

در آن سال‌ها از طریق ارسال فاکتورهای انعقادی خون از کشور فرانسه در سال‌های دهه ۸۰ میلادی برای استفاده بیماران هموفیلی، برخی از این بیماران به ایدز مبتلا شدند و عده‌ای نیز جان باختند. قربانیان این خون‌های آلوده کشورهای بسیاری از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، پرتغال، عربستان، ایران، فرانسه، کانادا، ایرلند، بریتانیا، عراق و یونان را در بر می‌گرفت و برآوردها نشان داد که فقط در کانادا حدود ۳۳ هزار نفر به هپاتیت C و ایدز، در آمریکا حدود ۱۰ هزار نفر و در ایران هم ۱۹۳ نفر به دلیل خون‌های آلوده به ایدز مبتلا شدند.

در سال‌های دهه هشتاد میلادی، انستیتو مریو فرانسه فاکتورهای انعقادی خون را برای استفاده بیماران هموفیلی علاوه بر خود کشور فرانسه به ۱۰ کشور از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق، ایران و یونان صادر کرد.

مدتی بعد فرانسه به کشورهای دریافت کننده خون اعلام کرد که خون‌ها حامل ویروس اچ‌آی‌وی/ ایدز است، برخی از کشورها خون‌ها را مرجوع کردند، برخی دور ریختند، اما در برخی موارد همچون ایران، سازمان انتقال خون ایران، خون‌ها را پیش از آزمایش به بیماران تزریق کرده بود.

نخستین بیمار هموفیلی مبتلا به «فاکتور ۸» که بر اثر دریافت این خون‌های آلوده قربانی شد، یک کودک هفت ساله بود که در سال ۶۶ فوت کرد.

این فرآورده‌ها در ایران در اختیار ۹۷۶ نفر از بیماران مبتلا به هموفیلی قرار گرفت و ۱۹۳ از آن‌ها را به ایدز مبتلا کرد. در سال ۱۳۶۶ و پس از کشف نخستین بیمار مبتلا به ایدز، به طور رسمی وجود ایدز در ایران علنی و با شکایت مبتلایان و خانواده‌هایشان، پرونده‌ای در سال ۱۳۷۶ در این مورد در محاکم قضایی ایران باز شد که همچنان مفتوح است. هرچند تا اردیبهشت ۱۳۹۰ بیماران دریافت‌کننده این خون‌ها جان باختند.