رستاخیر «توات» در راه است

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «اینساید کلایمت نیوز»، نمونه‌های رسوبی جمع‌آوری شده توسط «جیمز کرکهام» محقق زیست محیطی قطب جنوب و سایر دانشمندان در مدت چهار سال گذشته، داده‌های لازم برای تحقیقی را فراهم کرده که نتایج آن روز دوشنبه منتشر شد.

این تحقیقات یکی از جدی‌ترین نگرانی‌ها درباره قطب جنوب را تایید کرده است و آن اینکه ذوب شدن غیرقابل بازگشت برخی از توده‌های یخی این قاره از جمله یخچال طبیعی ۷۵ مایلی «توات» (Thwaites) در دریای «آموندسن» آغاز شده است.

«راچل کلارک» از مولفان این گزارش تحقیقی گفت: واقعا نمی‌توانیم آنچه را که در این یخچال طبیعی در حال روی دادن است، نادیده بگیریم.

وی خاطرنشان کرد: این مطالعه جدید از این لحاظ حائز اهمیت است که نشان می دهد ذوب شدن یخ‌های قطب جنوب صرفا تصادفی یا محدود به یک یخچال طبیعی نیست. این بخشی از یک متن بزرگتر از اقلیم در حال تغییر است.

اعضای این تیم تحقیقاتی پس از آنالیز ترکیبات شیمیایی و سایر خصوصیات رسوبات بستر دریا در اعماق مختلف و مکان‌نماهای متنوع در نزدیکی لبه شناور این یخچال طبیعی، نشان دادند که این یخچال برای مدت نزدیک به ۱۰ هزار سال ثابت و پایدار بوده اما در اواسط دهه ۱۹۴۰ شروع به عقب رفتن کرده است.

این دانشمندان گفتند که ظن آن را دارند که یک مرحله گرمایی «ال نینو» طولانی در اقیانوس آرام از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۲ شروع کننده این روند عقب‌نشینی بوده و گرمایش بعدی نیز موجب تداوم این روند شده باشد.

«جولیا ولنر» استادیار زمین‌شناسی دانشگاه هوستون گفت مساله قابل توجه این است که یخچال توات و یخچال «پاین آیلند» مجاور آن از دهه ۱۹۴۰ تاکنون به عقب رفتن خود ادامه داده اند.

وی خاطرنشان کرد: از آنجا که این دو یخچال طبیعی بطور هماهنگ عمل کرده‌اند، این یافته‌ها همچنین تایید می‌کنند که عقب رفتن این یخچال ها ناشی از عوامل خارجی بوده و بر اثر دینامیک‌های داخلی یخچال ها نبوده است.

به گفته کرکهام، این درحالی است که در حال حاضر مشکل پول وجود دارد و هر چند همه فوریت نظارت بر یخچال های قطب جنوب را قبول دارند اما در شرایط اقتصادی کنونی جهان، پول زیادی در دسترس نیست و این در حالی است که هزینه این تحقیقات در مقایسه با هزینه‌های سرسام‌آور سازگاری با بالا آمدن آب دریاها، رنگ می‌بازد.

در بدترین سناریوی پیش بینی شده درباره ذوب یخچال های قطب جنوب، سطح آب دریاها ممکن است تا حدود سال ۲۰۷۰ به میزان سه فوت، تا اوایل قرن آینده به میزان ۱۰ فوت و تا سال ۳۰۰۰ میلادی به میزان ۵۰ فوت بالا بیاید.

کرکهام خاطرنشان کرد که ذوب شدن یخ‌ها از آسیب‌پذیرترین نواحی می تواند منجر به بالا آمدن آب دریاها به میزان ۵۰ فوت (۱۵.۲۴ متر) تا چند قرن آینده شود.