به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، یک شب مانده به پایان جشنواره موسیقی فجر، تالار وحدت یک اجرای تکنوازی ویژه داشت، پیانیستی که در همان روزهای شروع مراسم جایگزین گروه موسیقی تلفیقی «حجاز» شد، موریتس ارنست، پیانیست آلمانی.
موریتس ارنست در سال ۱۹۸۶ در آلمان متولد شد و از ۴ سالگی نواختن پیانو را آغاز کرد. وی تحصیل پیانو را در مدرسه موسیقی دیتمولر ادامه داد و در آن موسسه، موسیقی‌شناسی نیز خواند. ارنست، جوایز متعددی در مسابقات معتبر بین المللی کسب کرده است. در سال ۲۰۰۳، برای تکمیل آموزه‌هایش نزد فویچت واگنر رفت.
اندکی پس از آن، به طور مرتب به اجرای کنسرت در اروپا و سراسر جهان و برگزاری مسترکلاس های پیانو در بوستون، مونترال، سنگاپور، مالمو و ... پرداخت و بیش از ده آلبوم سولوی پیانو با همکاری کمپانی های معتبر جهانی همچون کاپریچیو و ... منتشر کرده است.
این پیانیست آلمانی سال ۹۹ در سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر نیز حضور داشت و رپرتوار خود را بر اساس آثار یوهان سباستین باخ برنامه ریزی و اجرا کرد و البته یک اثر معاصر نیز به اجرا گذاشت که در آن سال با استقبال موسیقی دوستان و اهل فن مواجه شد.
پیانو بدون شک یکی از محبوب ترین و پرکاربردترین سازهاست که تقریباً در همه ژانرهای موسیقی ظاهر می شود.
مهمترین امکان اجرایی ساز پیانو اجرای همزمان نتها به تعداد انگشتان فعال نوازنده است. این توانایی امکانی را ایجاد می‌کند تا کلیت و فضای موسیقی غربی بر روی آن قابل اجرا باشد.
توانایی موریتس در نوازندگی پیانو را می توان به زبان ساده و غیر تخصصی به این شکل توصیف کرد که در اجرای گستره وسیعی از دینامیک‌ها شدت اجرای نتها با تغییر فشار انگشتان بر روی کلیدها به هنرنمایی می پردازد.
اجرای امشب موریتس در سی و نهمین دوره جشنواره موسیقی فجر در تالار وحدت کلاسی آموزشی برای کلاسیک کاران مبتدی تا حرفه ای بود. شیوه نوازندگی او که از مکتب کلاسیک آلمان می آید، دارای نکاتی برجسته است.
دینامیک فوق العاده بی نقص موریتس، مهارت و تسلط در تقسیمات ناهمگون دست چپ و راست و اجرای قطعات دشوار که در آن مدام جای ملودی و آکورد و پاساژهای سرعتی در دستها جابجا شده به راحتی توسط پیانیست آلمانی به رخ کشیده می شد.
یکی از مهمترین پوزیشن هایی که در پیانونوازان حرفه ای اروپایی دیده می شود که امشب نیز در اجرای موریتس دیده شد، نوع پوزیشن دست ها و انگشتان و وضعیت قرارگیری و نسبت و زاویه آرنج و انگشتان است که باعث می شود نوازنده در دقیق ترین حالت ممکن تکنیک های یک تا پنج هر دو دست را با کمترین فاصله فیزیکی و بیشترین فاصله نتها از تونیک به اجرا درآورد.
این مهارت باعث میشود تا نوازنده دینامیک مطلوب خود را به نمایش بگذارد و فورته پیانوها، آپاژیاتورا و پاساژها و تریلها را به سلیس ترین شکل ممکن آکسان گذاری شوند و خروجی اثر برای شنونده را به درجه اعلی برسانند.
البته که بحث کلاسیک نوازی پیانو بحثی فنی بوده و می‌باید به مدد ترم‌های تخصصی مورد تحلیل و آنالیز قرار گیرد که در حوصله و دانش تمام سطوح مخاطبین این مقال نمی‌گنجد و ذکر این نکته از اهمیت بالایی برخوردار است که مخاطبانی که زیاد با موسیقی کلاسیک خاصه پیانو آشنایی ندارند شاید آنچنان از تمام جزییات آن لذت نبرند اما این حقیقت همیشه وجود دارد که گوش انسان به مثابه چشم است و زمانیکه به زیبایی های فنی یک هنر واقف نباشد آنرا غیر شفاف و فولو(مقابل فوکوس)میشنود، اما به تدریج و استمرار در شنیدن، گوشش تمام زیبایی های اثر را درک خواهد کرد، آنگاه در سطحی از حظ شنیداری قرار میگیرد که دیگر موسیقی های پاپیولار آنچنان به گوشش زیبا نیامده و حتی بسیاری آثار تجاری را به راحتی به عنوان آلودگی صوتی شناسایی خواهد کرد.
در پایان می توان ره آورد حضور نوازندگانی چون موریتس ارنست در جشنواره بین المللی موسیقی فجر را در دو بحث مورد ارزیابی قرار داد. اول اینکه حضور نوازندگانی در این سطح در هر حضور و اجرا در کشورمان، نمود سطحی حرفه ای از موسیقی کلاسیک به دست می دهد که هم می توان داشته های فنی و هنری اش را با هنرمندان آن رشته مقایسه کرد و تردد این هنرمندان موجب ارتقاء سطح فنی و علمی نوازندگان داخلی میشود و دوم اینکه موجب کارکردی حتی مهم تر از آن می شود که نتیجه تعامل هنری بین هنرمندان ایرانی و غیر ایرانی شود.
اینجا فستیوال فجر پلی می شود تا از طریق آن تبادل موسیقایی در سطوح بین المللی جریان و شتاب بیشتری بگیرد مادامیکه طی سالهای برگزاری موسیقی فجر بارها شاهد همکاری نوازنده ها و گروه های ایرانی و خارجی به مدد همین گعده فجر بوده ایم هرچند هنوز تا حصول شرایط آرمانی و تعاملات و همکاری های محسوس تر وگسترده تر، مسیری طولانی در پیش است...
نظر شما