به گزارش ایرنا؛ ۸۴۰ روز حضور در راس کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد و تجربه سه رقابت جهانی و چندین تورنمنت بین‌المللی با ورزش اول کشور از پژمان درستکار یک تاریخ شفاهی برای کشتی ایران ساخته است؛ سرمربی که بسیاری انتظار داشتند با حضور در آوردگاه پاریس بتواند روزهای طلایی ایران را بار دیگر تکرار کند اما استعفای ناگهانی وی خانواده این ورزش را در بهت فرو برد. استعفای درستکار در حالی بود که بسیاری از کارشناسان وی را یکی از دوستان و همراهان دبیر قلمداد می کردند و کسی تصور نمی کرد که رئیس فدراسیون کستی به راحتی با این استعفا موافقت کند. یکی از مهمترین دلایل این استعفا انتقادات از نتایج بلگراد بود جایی که ضربه شدن حسن یزدانی نتایج دیگر آزادکاران را تحت تاثیر قرار داد.
انتقاد از عملکرد تیم ملی مورد پذیرش درستکار هم بود تا جایی که وی در نشست خبری با اصحاب رسانه مدعی شد تغییرات حق دبیر است و جایگاه او هم در کادر فنی موروثی نیست. او این‌ها را گفت و به فاصله ۵ روز بعد، هر دو زانوی مصدومش را به تیغ جراحان سپرد تا شایعات در خصوص آغاز تغییرات در کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد قوت بگیرد.
علیرضا دبیر در حالی استعفای یکی از یاران غار خود را بدون تردید پذیرفت که بسیاری از کارشناسان این اقدام وی را مورد تمجید قرار داده و آن را تزریق فکر جدید به تیم در آستانه المپیک می دانستند. دبیر همچنین با بازگشت غلامرضا محمدی به کشتی ایران موافقت و وی به عنوان سرمربی تیم‌های پایه منصوب کرد. انتصابات کشتی ایران و آوردن شماری از قهرمانان این رشته به کادر فنی موجب شده تا امید به درخشش آزادکاران در پاریس بیش از بیش افزایش پیدا کند.
البته تا چند روز پیش از این استعفا نشانی از رفتن در صحبت‌ها درستکار نبود بلکه او با حضور در ایرنا به تشریح مهمترین برنامه‌های خود برای آزادکاران پرداخت و حتی چرخه انتخابی تیم ملی را نیز تشریح کرد. او در ایرنا با یادآوری بیتی از کارشناسان کشتی گفت: از خار پُرس قصه که در دشت زندگی - گر کاروان گذشت چه بر ساروان گذشت.
البته چند روز بعد از این نشست استعفای درستکار رنگ واقعیت به خود گرفت و این بیت عملا به غزل خداحافظی او تبدیل شد.
با این توصیف استعفای ناگهانی پژمان درستکار از سرمربی‌گری تیم ملی، شوک بزرگی را به این ورزش وارد کرد، اما جانشین وی در کمترین فاصله زمانی انتخاب شد؛ او کسی نبود جز محسن کاوه. در حالی این تغییر در راس کادر فنی پیش آمد که علیرضا دبیر پیشتر کاوه را به عنوان ناظر ویژه فدراسیون برای عملکرد تیم منصوب کرده بود. پیش‌بینی انتخاب کاوه به عنوان سرمربی هر چند برای بسیاری از کارشناسان سخت نبود، اما انتخاب دستیاران وی به معمای بزرگی برای اهالی رسانه تبدیل شده بود.
محسن کاوه به عنوان سرمربی توانسته بود در رده سنی پایه از جمله جوانان افتخارات بزرگی را برای تیم ملی کشتی جوانان ایجاد کند. این مربی کارکشته و شاید می‌توان او را تئورسین نسل جدید کشتی آزاد ایران مطرح کرد که توانست با ترکیب جوانانی جویای نام در رقابت‌های جهانی وآسیایی درخشش زیادی را برای کشورمان بدست آورد که بعدها برخی از همین نام‌ها توانستند در بدنه تیم ملی بزرگسالان درخشش خود را در رویدادهای مختلف جهانی در رده بزرگسالان تکرار کنند.
اگر به گذشته تغییرات بیشتر واکاوی کنیم، جرقه آن اول آبان ماه در مراسم تجلیل از قهرمانان مسابقات جهانی بلگراد با حضور پیشکسوتان و وزیر ورزش و جوانان زده شد. برخی چهره‌های نام آشنایی سال‌های دور کشتی از جمله غلامرضا محمدی، علیرضا رضایی، صادق رضایی، منصور بزرگر، رحیم علی‌آبادی، علی اکبر حیدری، محسن فره وشی، اکبر فلاح، ابراهیم جوادی و طالب نعمت‌پور که در آن حسن رنگرز و پژمان درستکار سرمربیان تیم‌های ملی کشتی ایران در فدراسیون حضور داشتند، در خصوص نگرانی آینده این ورزش در المپیک پاریس به بحث و گفت‌وگو پرداختند و کیومرث هاشمی خواستند تا نگاه‌ها به همه رشته‌ها یکسان باشد.
با این حال این تغییرات در حالی آذرماه رنگ واقعیت به خود گرفت که پس از تغییرات کادرفنی نام‌های زیادی برای حضور در تیم ملی در رسانه‌ها مطرح می‌شد. منصور برزگر نیز یکی از این چهره‌ها بود که نامش به عنوان مدیر فنی مطرح شد، اما سرمربی اسبق تیم ملی در گفت‌گو با ایرنا از این پیشنهاد ابراز بی‌اطلاعی کرد.
نام‌های مختلف دیگری نیز پس از آن مطرح شد که در نهایت غلامرضا محمدی سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد به جای محسن کاوه سکان تیم ملی جوانان و مدیرفنی تیم‌های پایه را انتخاب کرد. پس از این انتخاب اکبر بهتری، رضا افضلی، مهدی تقوی، احسان لشگری و از کادر گذشته تنها اباذر اسلامی در فهرست جدید ماندگار شد.
نظر شما