به گزارش ایرنا، پیاده رو در کیفیت زندگی و فضاهای شهری، سرزندگی و تعاملات شهروندان نقش بسزایی دارد. رسیدگی و طراحی مناسب پیاده روها باعث تردد مطلوب شهروندان در فضای شهری شده و استفاده بیش از حد وسایل نقلیه شخصی را کاهش می‌دهد.
اما در برخی خیابان‌های شهر بیرجند و دیگر شهرهای استان هنور کاربری درستی از پیاده رو به عنوان مهمترین شریان رفت و آمد مردم تعریف نشده است.
گویا واژه پیاده رو و عابران پیاده برای برخی متصدیان صنوف خدماتی بیگانه است از همین رو آن را بخشی از واحد صنفی خود می‌دانند و شهروندان در طیف‌های مختلف سنی و حتی کم توان نمی‌توانند از این فضاهای عمومی به خوبی بهره‌مند شوند.
براساس تبصره یک بند ۲ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها سد معابر عمومی، اشغال پیاده روها و استفاده غیرمجاز از فضای میدان‌ها، پارک‌ها و باغ‌های عمومی برای کسب، سکنی یا هر عنوان دیگری ممنوع بوده و شهرداری مکلف است از آن جلوگیری کرده و در رفع موانع موجود و آزاد کردن معابر و اماکن توسط ماموران خود اقدام کند.
اما به نظر می‌رسد برای حفظ حریم پیاده روها این قانون با عنوان حق مسلم شهروندان باید بازتعریف شود و برای نقض کنندگان حقوق شهروندی هم روش‌های بازدارنده‌ای در نظر گرفت.
وقتی شخص عابر در پیاده رو با موانع فیزیکی روبه‌رو می‌شود به ناچار وارد حریم خیابان شده که آنجا خطرات متعددی جانش را تهدید می‌کند و اگر حادثه ناگواری برای یک عابر رخ دهد معلوم نیست کدام شخص اعم از حقیقی یا حقوقی باید پاسخگو باشد و خسارات وارده را تامین کند.
حرکت خزنده مغازه‌داران برای فتح پیاده روها و پهن کردن بساط دستفروشان از عوامل دردسر ساز برای عابران پیاده است و در این زمینه مردم از دستگاه‌های متولی، اقدام قاطع و قانونی را انتظار دارند.
خبرنگار ایرنا در خراسان جنوبی
نظر شما