به گزارش ایرنا، "مرتضی خادمی" ۳۸ ساله، متاهل که در یک مغازه لبنیاتی کار را با یکی از بستگان خود آغاز کرد اما بدلیل کنجکاوی و تلاش برای خلق محصولات لبنی جدید و برای کسب تجربه بیشتر به استان های مختلفی سفر کرد تا بتواند ایده های خود را دنبال کند.
رشته تحصلی وی برق صنعتی است اما علاقه وافری به تولید محصولات لبنی و آشپزی دارد و همیشه در حال تست زدن (آزمایش کردن) برای تولید محصولات لبنی جدید است.
وی که چشم انداز بلندی برای خود ترسیم کرده و به تلاش و تولید باور دارد گفت: ملک شخصی خود را ۷۰۰ میلیون تومان فروختم و تجهیزاتی نزدیک به ۲ میلیارد با پول منزل و وام خریداری کردم که با افزایش قیمت تجهیزات و نداشتن منابع مالی کافی توانایی خرید تجهیزات و سرمایه گذاری جدید را ندارم.
این کارآفرین تعصب خاصی نسبت به استان دارد اما از قوم گرایی و تعصب های قومی حذر دارند و امیدوار است با توسعه کار خود بتواند دوستان بیکارش که بعضا به مشکل برخورد کرده اند بر سر کار بیاورد و محصولات خوبی در کنار هم تولید کنند وی در حال حاضر ۴ نفر کارگر دارد. این در حالی است که کارگاه وی ظرفیت اشتغال ۲۰ نفر را دارد.
وی با تعجب می گوید: مگر شهر آمل ظرفیت های شهر یاسوج را دارد ولی در کارخانه های لبنی آن حدود ۱۶ هزار نفر مشغول کار هستند یا پنیر لیقوان تبریز را مثال می زند محصولی که تمام کشور را پوشش می دهد این پنیر در منطقه ای با ۸ هزار نفر جمعیت، ۴۰۰ کارگاه، ۴۰ کارخانه و حدود ۲۵۰ هزار راس گوسفند تولید می شود در صورتی که کهگیلویه و بویراحمد حدود یک میلیون و هفتصد هزار راس گوسفند دارد اما چرا نام و نشانی و محصول خلاق لبنی در این استان یافت نمی شود؟
خادمی اضافه کرد: کهگیلویه وبویراحمد با توجه به ازدیاد دام سبک و سنگین، شیر فراوانی در استان تولید می شود این درحالی است محصولات لبنی خود را نظیر دوغ و ماست و کره ... از شیراز، یزد، اصفهان یا دیگر استان ها وارد می کند.
وی تاکید می کند: ما از لحاظ شیر و منابع طبیعی تامین هستیم و مواد خام لازم در استان فراوان است اما چرا نمی توان کسب و کار های محلی در استان راه اندازی کرد؟
این نوآور در حال حاضر بیش از ۷۰ محصول لبنی تولید می کند و تاکید می کند: این محصولات را شخصا با آزمایش های مکرر و تلاش خسته ناپذیر با همه آزمون وخطا تولید کردم که تاکنون ۱۵ نمونه پنیر، ۱۰ نمونه ماست، ۲۰ نمونه دوغ ، ۲۵نمونه کشک ، ۴ نمونه روغنی محلی و دیگر محصولات تولید و عرضه کردم.
وی که تمامی محصولات خود را از شیر تولید می کند گفت: روزانه ۷۰۰ لیتر شیر خریداری می کند و محصولات مختلفی با این شیر تولید می کنند.
این کارآفرین به کار خود اعتماد و ایمان دارد چرا که سلامت و کیفیت را همیشه جزو اصول کاری خود می داند و اعتقاد دارد با این هدف در هر وضعیت رقابتی پیروز میدان می شود اما با اظهار تاسف می گوید: با وجود توانایی تولید انواع محصولات لبنی اما دیده نمی شود.
با همه این خلاقیت ها کارم را خیلی دوست دارم اما نیازمند حمایت هستم و حتی از مسولان درخواست داشتم روستایی را مشخص کنند که بتوانم فعالیت خود را در آنجا ادامه دهم و مطمئن هستم اگر حمایت کنند آن روستا را به شهر تبدیل می کنم.
وی گفت: «بارها از تبریز سرمایه گذارانی درخواست داشتند محصولات خود را با هزینه ها و حمایت های آنان در آنجا تولید کنم اما قبول نکردم اگرچه تبریز را خطه ای از خاک عزیز وطن می دانم ولی تعصب خاصی نسبت به فعالیت در استان خود دارم».
خادمی اظهار داشت: متولیان سازمان های مختلف استان با شنیدن و دیدن محصولاتم استقبال می کنند ولی در مرحله عمل و حمایت توجهی ندارند یا با پاسکاری و واگذاری به سازمان های دیگر و مرتبط نداستن با حوزه کاری از خود رفع مسوولیت می کنند.
وی تاکید کرد: به خیلی از سازمان های استان مراجعه کردم از دیدن محصولاتم لذت می برند اما تنها مدیر عامل صندوق کارآفرینی امید استان حامی من است و همیشه دنبال پیگیری و حمایت ها است اما متولیان دیگر سازمان ها در عمل،حمایت و توجهی ندارند.
این کارآفرین با اظهار تاسف گفت: در استان ما کار کردن سخت است و اگر فردی در کاری در این استان موفق شد در همه عرصه ها کامیاب خواهد شد چون انجام امور اداری در این استان به سختی انجام می شود.
وی گفت: با همه سختی ها و بی مهری ها به کار خود ادامه می دهم با اینکه محموله گیاهی معطر پستی از کردستان به مقصد استان به ارزش ۱۱ میلیون تومان در سال ۱۴۰۱ به سرقت رفت و با پیگیری ها از اداره پست نتیجه ای نداد و حتی خودروی سواری که به سرقت رفت باز خللی در تصمیمم وارد نکرد.
خادمی مهمترین نیازهای خود را ارایه تسهیلات بانکی، حمایت شدن، دیده شدن و درک شدن می داند و اضافه می کند عضو پارک علم و فناوری هستم پروانه بهداشتی دارم حتی سازمان بازرسی با بازدیدها کارم را تایید کرد اما چرا این همه خلاقیت نظر مسوولان استان را جلب نمی کند؟
این کار آفرین برنامه خود را سود کمتر و فروش بیشتر می داند اما از تعزیرات استان گلایه مند است چرا که محصولات مختلف لبنی را با یک چشم نگاه می کند و با نادیده گرفتن تنوع و خلاقیت ها، تلاش برای قیمت گذاری واحدی دارد.
تجویز راهبردی:
شاید مسوولان تصور کنند کار تولیدی حتما نیاز به دفتر، دستک، سوله و خط تولید دارد اما آیا نمی شود از کار کوچک چشم انداز بلند اثرگذار را ترسیم کرد که نورامید را روشن کرد؟
کارآفرینی که در شرایط ظالمانه تحریم دست از فعالیت بر نمی دارد و با همه سختی ها و بی مهری ها امیدورانه و خوشبینانه به کار خود ادامه می دهد چرا نباید مورد حمایت مسوولان استان قرار گیرد؟
کسب و کارهای کوچک اغلب از کارهای بزرگ موفق تر هستند چرا که با فراهم کردن فرصت هایی برای کارآفرین ها، شغل هایی برای دوستان و همسایه ها و همشهری ها، مشارکت جامعه را در رشد اقتصادی موجب می شوند.
اگرچه فعالیت های اقتصادی خرد به سختی یک هویت(برند) و شناخت در سطح جامعه برای خود ایجاد می کنند و با توجه به نقش اثرگذاری آنها در رشد اقتصادی، لازم است به آن ها احترام ویژه ای گذاشت.
پیشنهاد می شود با تشکیل کارگروه "کسب و کار های محلی و کوچک" نسبت به شناسایی ظرفیت های استان تلاش کرد و نوآوران محصولات متنوع محلی را شناسایی و حمایت کرد.
نظر شما