به گزارش ایرنا، این نشریه آمریکایی امروز دوشنبه،نوشت: سرویس جهانی بیبیسی در حال حاضر به بیش از ۴۰ زبان پخش میشود و به صورت هفتگی تقریبا ۳۶۵ میلیون مخاطب رادیویی و رسانههای دیجیتال دارد. بیبیسی دست کم در تئوری، عاری از دخالت روزانه دولت است و به جای مقامها و وزرای دولت باید به پارلمان پاسخگو باشد. منابع مالی این رسانه عمدتا از مجوز تلویزیونی تامین میشود که هر مخاطب بیبیسی در بریتانیا به صورت قانونی موظف به پرداخت آن است.
در اینجا چکیدهای از این گزارش به قلم سیمون جی. پاتر آمده است:
بیبیسی مدعی است که بیش از ۵۰۰ میلیون نفر در دنیا از اخبار آن استفاده میکنند و انگلیس هنوز در زندگی مردم سراسر جهان نقش دارد. برغم افزایش تنشهای بینالمللی، سرویس جهانی بیبیسی به تازگی با مشکلات مالی روبرو شده است. در سپتامبر ۲۰۲۲ این رسانه در سرویس جهانی تقریبا ۴۰۰ نفر از نیروهای خود را تعدیل کرد و به کار سرویسهای رادیویی زبانهای آسیایی خود پایان داد. در ژانویه رادیو عربی این رسانه پس از ۸۵ سال فعالیت تعطیل شد اما برای پوشش تحولات سودان یک سرویس اضطراری رادیویی راه اندازی گردید.
چنین کاهش فعالیتهایی برای سرویس جهانی آسیب زا است چرا که تحت کنترل دولت انگلیس نیست بلکه از سوی بیبیسی مدیریت میشود؛ سازمانی که برای مخاطبین داخلی انگلیس سرگرمی و اخبار زیادی تهیه میکند.
روابط بین بیبیسی و دولت انگلیس همواره پیچیده و مبهم بوده زیرا در عین ادعای مستقل بودن این رسانه، اغلب با هم همکاری میکنند. در حوزه پخش بینالملل به طور معمول یک مشاوره پشت پرده بین بیبیسی و دولت وجود داشته است. برای مثال، وزارت خارجه انگلیس از بیبیسی برای پخش رادیوی عربی برای مخاطبین در خاورمیانه اوایل سال ۱۹۳۸ کمک گرفت تا با اخبار عربی زبان تولید ایتالیا مقابله کند. همان سال این رسانه با مشاوره نزدیک وزارت خارجه انگلیس در پاسخ به رادیو نازی و ادعاهای سرزمینی هیتلر، پخش زبانهای اروپایی را آغاز کرد. سرویس زبانهای خارجی بیبیسی به صورت مستقیم از سوی دولت تامین مالی میشد. تا سال ۱۹۴۴ پلیس مخفی گشتاپو تخمین زد که بیبیسی ۱۵ میلیون مخاطب در آلمان نازی دارد. در زمان جنگ سرد نیز این رسانه به عنوان یک پیمانکار فرعی برای دولت انگلیس فعالیت کرد و تا سال ۱۹۴۶، ۱۹ زبان مختلف از جمله روسی را راه اندازی کرد.
سرویس جهانی در جریان جنگ سرد و دهههای پس از آن، بین تامین منافع سیاست خارجی انگلیس و جذب اطمینان مخاطب توازن برقرار کرد. آنها بر روی استقلال سرمقاله بیبیسی تاکید داشتند؛ کارکنان بیبیسی باید کسانی میبودند که تعیین میکردند چه چیزی روی آنتن برود، حتی اگر مقامهای دولتی به آنها اطلاعات و توصیههایی ارائه میکردند. این امر به سرویس جهانی دسترسی به منابع عظیم فنی و ذخایر استعداد و شهرت بی بی سی برای پخش اخبار واقعی و قابل اعتماد را می دهد.
با این حال، درهم تنیدگی پخش بین المللی و داخلی، توجه را از سرویس جهانی دور کرده است. خصومت با بیبیسی در میان گروههای خاصی در بریتانیا، بهویژه محافظهکارانی که بیش از یک دهه بر این کشور حکومت میکنند، محدودیتهای عمدهای را برای تامین مالی برنامههای پخش عمومی این رسانه ایجاد کرده است. از آنجایی که خود بیبیسی در حال حاضر بیشتر برای سرویس جهانی خرج میکند، تلاشها برای کاهش بودجه کلی بیبیسی تأثیر منفی بر سرویس جهانی داشته است.
با این حال سرویس جهانی نتوانست خود را در برابر موج تازه مخالفت داخلی با بی بی سی مصون نگه دارد. در دهههای اخیر، شرکتهای رسانهای خصوصی به دنبال تضعیف موقعیت پخش سرویسهای دولتی در بریتانیا بودهاند. برخی از چهرههای جناح راست سیاسی بر این باورند که بیبیسی فضا را برای شرکتهای خصوصی در صنعت رسانهای بریتانیا محدود کرده و در عین حال سوگیری سیاسی چپ را در برنامههای داخلی خود نشان میدهد. این حملات توسط طیفی از گروههای سیاسی و تجاری از سال ۲۰۱۰ به بعد تشدید شد که میخواستند بیبیسی را تضعیف یا بهطور کامل حذف کنند و به نظر میرسید که اهمیت چندانی به تاثیر این امر بر سرویس جهانی و قدرت نرم بریتانیا نمیدهند. در آن سال، دولت ائتلافی محافظهکار-لیبرال دموکرات به رهبری دیوید کامرون نخستوزیر انگلیس تسویه حساب مالی جدید سختی را بر بیبیسی تحمیل کرد. به عنوان بخشی از اقدامات ریاضتی طراحی شده برای کاهش هزینههای عمومی، کمک مالی دولتی که از زمان جنگ جهانی دوم برای پخش بینالمللی بیبیسی تامین میشد، از آوریل ۲۰۱۴ لغو شد. بسیاری از ناظران بر این باور بودند که این اقدام انگیزههای سیاسی داشت و منعکسکننده خصومت ریشهدار محافظهکاران با بی بی سی بود که نتیجه افول آن را در پی داشت. در داخل و خارج به نظر می رسید که این نشان دهنده پایان یک دوره و از دست دادن قابل توجه اعتبار این رسانه است.
از آن زمان سرویس جهانی بیبیسی هر از چند گاهی از منابع دولتی تامین میشد. مدیران این رسانه نمیتوانستند به این متکی باشند و وابستگی بیبیسی به این تزریقهای مالی کاهش خودمختاری آن از دولت را تهدید میکند. در سال ۲۰۱۵، پول به سرعت از «صندوق حمایت توسعه رسمی» وزارت امور خارجه انگلیس، به سرویس جهانی منتقل شد تا خدمات به زبان های عربی و روسی را پشتیبانی کند و مناطقی را که دارای منافع حیاتی ژئواستراتژیک در آفریقا و آسیا هستند، هدف قرار دهد.
دولت انگلیس به نظر بین خصومت با بیبیسی در داخل و قدرت نرم سرویس جهانی این رسانه به صورت جهانی گرفتار شده است؛ قدرت نرمی که انگلیس را در مرکز توجه تعداد زیادی از مخاطبان جهانی حفظ می کند و به ترویج ظریف دیدگاه این کشور در امور بین الملل کمک می کند.
در سال ۲۰۲۲، دولت ۴.۲ میلیون پوند دیگر در غالب منابع مالی اضطراری برای تقویت سرویس جهانی بیبیسی با هدف تاثیرگذاری روی مخاطبان در روسیه و اوکراین اختصاص داد. این رسانه سرویسهای رادیویی موج کوتاه خود را برای تضمین اینکه اخبار از منابع انگلیسی به دست مخاطبان در روسیه و اوکراین میرسد، دوباره فعال کرد. در ماه مارس سرویس جهانی یک پرداختی دیگر از سوی دولت به مبغ ۲۰ میلیون پوند دریافت کرد تا سرویسهای خارجی در خطر خود را برای دو سال دیگر حفظ کند.
اوایل سال جاری میلادی رئیس بیبیسی که به دنبال جنجال درباره ارتباط وی با بوریس جانسون نخست وزیر اسبق انگلیس استعفا کرد، ابراز داشت که دولت باید نقش تاریخی خود برای ارائه حمایت مالی کامل به سرویس جهانی را از سر بگیرد. وی مدعی شد که تنها این راه است که به بیبیسی اجازه رقابت در جنگ سرد اطلاعات و مبارزه برای نفوذ جهانی را میدهد. با توجه به ادامه خصومت دولت با بیبیسی و حمله گستردهتر به برنامههای تلویزیونی دولتی در بریتانیا، به نظر میرسد این یک امید واهی باشد.
به نظر میرسد در کوتاهمدت، سرویس جهانی با اتکا به بودجههای موقت از سوی دولتی که در مورد پایداری یا مطلوبیت پخش رادیو و تلویزیونی بر مبنای خدمات عمومی قانع نشده است، به کار خود ادامه دهد. در نهایت، دولت ممکن است اصلاحات اساسی را در برنامه های تلویزیونی بریتانیا اجرا کند که پیامدهای عمیقی برای سرویس جهانی خواهد داشت. یا شاید در همپیچیدگی فعلی، بیشتر به زیان قدرت نرم بریتانیا و نفوذ جهانی این کشور باشد در حالیکه پس از خروج این کشور از اتحادیه اروپا این خصوصیتها رو به کاهش است.
نظر شما