۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲، ۱۳:۵۷
کد خبر: 85109003
T T
۰ نفر

برچسب‌ها

فیلمنامه‌نویسان حتی خواب‌های خود را بنویسند

۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲، ۱۳:۵۷
کد خبر: 85109003
فیلمنامه‌نویسان حتی خواب‌های خود را بنویسند

تهران- ایرنا- یک فیلمنامه‌نویس در کارگاه آموزشی از شاگردان خود خواست برای تقویت فیلمنامه‌نویسی، حتی خواب‌هایشان را بنویسند. چون گاهی قصه‌هایی عجیب از همین خواب‌ها بوجود می‌آید.

به گزارش ایرنا از روابط عمومی موزه سینما، در کارگاه «خلق ایده؛ ساخت فیلمنامه» که در سالن تمدن موزه سینما برگزار شد، جابر قاسمعلی گفت: یکی از راه‌های یافتن ایده، تجربه‌های شخصی خود افراد است و در این میان خواب‌ها خیلی مهم هستند. به همین دلیل پیشنهاد می‌کنم خواب‌هایتان را بنویسید. خیلی وقت‌ها از خواب‌های شما قصه‌های عجیبی درمی‌آید. اینگمار برگمان فیلم ساعت گرگ و میش را بر اساس خوابی که دیده بود، ساخت.

وی در ابتدا گفت: در سینما با حرفه‌های مختلفی مواجه هستیم که وقتی می‌خواهند کار کنند، همیشه یک چیزی در اختیار دارند. مثلا تهیه کننده یک فیلمنامه دارد که بر اساس آن عوامل را انتخاب می‌کند. کارگردان برای شروع کار، فیلمنامه دارد. بازیگرها نیز برای نقش خود متنی دارند که بر اساس آن نقش خود را تحلیل می‌کنند. تنها کسی که برای شروع هیچ چیزی ندارد، فیلمنامه‌نویس است درحالی که نقطه آغاز هر فیلمی با فیلمنامه‌نویس است. فیلمنامه نویس از ایده شروع می‌کند و ایده‌هایی که معمولا فیلمنامه‌نویس برای شروع یک کار انتخاب می‌کند، از راه‌های مختلفی استخراج می شود.

فیلمنامه‌نویسان حتی خواب‌های خود را بنویسند

قاسمعلی با اشاره به اینکه تیترها معمولا عنوان ثابتی دارند، گفت: اعتیاد، یک تیتر است که درباره آن فیلم‌های زیادی ساخته شده است که هیچ ربطی هم به یکدیگر ندارند . تیتر فیلم گوزن‌های مسعود کیمیایی، اعتیاد است، خون‌بازی رخشان بنی اعتماد هم درباره اعتیاد است اما قصه‌های آنها هیچ ربطی بهم ندارند. موضوعاتی مانند طلاق، ازدواج و تولد، تیترهایی هستند که بر مبنای آنها فیلم‌های ایرانی و خارجی فراوانی ساخته شده که عمدتا هیچ ربطی به هم ندارند. باید توجه داشت وقتی چند نفر یک تیتر را دستمایه ساخت فیلم قرار می‌دهند، بدین معنا نیست که همگی به یک نتیجه مشترک می‌رسند. زیرا نتایج بر اساس دیدگاه‌ها، شخصیت‌ها، سلیقه ها و پیشینه ها متفاوت خواهد بود.

فیلم«نیاز» برای یک عمر تاریخ سینمای ما کافی است

وی با بیان اینکه کیانوش عیاری در اوایل دهه ۷۰ فیلمی بنام آبادانی ها را ساخت، گفت: عیاری درباره ایده اولیه ساخت این فیلم گفته بود یکی از دوستانش ماشین پیکان داشت که با آن مسافرکشی می‌کرد و تنها وسیله گذران زندگی او بود ماشین او را می‌دزدند که البته بعد از مدتی پیدا می‌شود. عیاری می‌گفت به فکرش رسیده بود که اگر این آدم در چهار ماهی که ماشین نداشت، برای گذران زندگی خود، ماشین شخصی دیگر را می‌دزدید، چه اتفاقی می‌افتاد؟ این همان بحثی است که می‌گویم جایی که واقعیت تمام می‌شود داستان شروع می‌شود.

قاسمعلی با اشاره به حضور علی اکبر قاضی نظام که در کارگاه وی در موزه سینما حضور داشت، گفت: بارها گفته‌ام قاضی نظام یک فیلم به نام «نیاز» دارد که برای یک عمر تاریخ سینمای ما کافی است. زیرا فیلم بسیار خوبی است. در این فیلم دعوا بین دو پسر است که می‌خواهند یک شغل را حفظ کنند و هردو به آن شغل نیاز دارند. تبدیل غیرممکن به ممکن در فیلم این است تا علی که به کار بسیار نیاز دارد، مانند ریک در فیلم کازابلانکا عمل می‌کند. وقتی زندگی رضا، کارگر آذری را می‌بیند، متوجه می‌شود او به کار نیازمندتر است و خودش را کنار می‌کشد. شخصیت، ماجرا و حرکت سه مولفه‌ای هستند که در این فیلم به خوبی دیده می‌شود.

بنویسید تا اتفاق بیافتد

علی اکبر قاضی نظام، فیلمنامه نویس در کارگاهی دیگر که با همین عنوان برگزار شد، گفت: کتابی به اسم بنویس تا اتفاق بیافتد، نوشته شده که پیشنهاد می‌کنم آنرا بخوانید. زیرا من معتقدم تا ننویسید هیچ اتفافی نمی‌افتد. مثلا اگر بگوییم خلق ایده، باید در همان لحظه بتوانیم درباره آن بنویسیم و شروع به خواندن کنیم و نقطه نظرات دیگران را بپرسیم تا متوجه شویم که آیا ایده مورد نظرمان برای ساخت فیلم سینمایی مناسب است یا نیست.

وی با بیان اینکه بهترین فیلم‌های سینمایی دنیا اقتباسی بوده اند، افزود: شما که امروز در موزه سینما سر کلاس من حضور دارید در واقع همکار فیلمنامه نویس من هستید و رابطه استاد شاگردی بین ما وجود ندارد. باید سعی کنیم زیاد بخوانیم و به این نقطه برسیم که خوانده‌هایمان اجازه می‌دهد وارد سینما شویم و یا می‌توانند از روی ایده ما برداشت کنند و فیلمنامه بنویسند.

فیلمنامه‌نویسان حتی خواب‌های خود را بنویسند

قاضی نظام با بیان اینکه باید توجه داشته باشیم که نگاه‌ها و دیدگاه‌ها در مواجهه با قصه‌ها متفاوت است، بیان داشت: ممکن است قصه‌ای از دید من خوب نباشد اما از دید شما مناسب باشد و بتوانید آن را تبدیل به فیلمنامه کنید. یادم می‌آید از زنده یاد کیومرث پوراحمد سوال کردند این همه «قصه‌های مجید» را کار کردی، فکر نکردی که شاید بتوانی «مهمان مامان» داریوش مهرجویی را بسازی؟ و پوراحمد در پاسخ گفته بود اتفاقا آن را خواندم و فکر نمی‌کردم از آن فیلمنامه دربیاید اما وقتی مهرجویی آنرا ساخت، متوجه شدم فیلمنامه محکمی از آن درآورده است.

وی ادامه داد: بنابراین تفاوت نگاه در اینجا مشخص می‌شود که مهرجویی می‌تواند «مهمان مامان» را بسازد که فیلم قشنگ و جذابی است که به ذهن پوراحمد نرسیده بود اما کارهای دیگر هوشنگ مرادی کرمانی را توانست به بهترین شکل بسازد.

دائم با دیگر فیلمنامه نویسان صحبت کنید

این استاد دانشگاه تاکید کرد: با فیلمنامه نویسان دیگر دائم صحبت کنید تا تجربیاتشان را در اختیار شما قرار دهند . من هنوز هم اگر فرصت داشته باشم در کلاس فیلمنامه نویسان دیگر شرکت و از تجربیات آنها استفاده می کنم. زیرا امکان دارد نکته جدیدی بگویند که برای من مفید باشد. یادم می‌آید در باشگاه فیلمنامه نویسان ماهی یک بار جلسه تشکیل می‌دادیم و فرید مصطفی که استاد ما در دانشگاه بود، می‌گفت مواردی که در کلاس‌های مختلف فیلمنامه نویسی می‌خوانید همه درست است اما نکته مهم این است که آنها باید ملکه ذهن شود تا در فیلمنامه‌ها از آنها استفاده کنید که حرف بسیار درست و منطقی بود.

وی بیان داشت: روزی استاد دانشگاهم احمد ضابطی جهرمی کلاس تدوین گذاشته بود و من در کلاس او حضور پیدا کردم درحالی که در همان زمان با او داور فیلمنامه بودیم و زمانی که مرا دید گفت، اینجا چه می‌کنی که در پاسخ به او گفتم آمده‌ام تا یاد بگیرم. زیرا برایم مهم است که بدانم از تدوین در فیلمنامه چه استفاده‌هایی می‌شود تا وقتی فیلمنامه می نویسم به تدوین هم دقت داشته باشم.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha