وحشت آمریکا از تلافی مقاومت

به گزارش دفتر منطقه ای ایرنا در دمشق، در پاسخ به حمله تروریستی و ضدانسانی بامداد جمعه بمب افکن های متجاوز آمریکایی به شرق شهر دیرالزور (شرق سوریه)، رزمندگان مقاومت اسلامی دو پایگاه منطقه نفتی العمر و پایگاه گازی "کونیکو" از ۲۵ پایگاه غیرقانونی تروریست های آمریکایی در شرق سوریه را با ۶۰ راکت، موشک و پهپاد انتحاری هدف قرار دادند.

در همان زمان برخی منابع سوری اعلام کردند که چند جنگنده – بمب افکن ناشناس چندین موشک از خاک عراق به سمت استان دیرالزور در شرق سوریه شلیک کرده اند و سپس با پرواز در فاصله کم، دیوار صوتی محله های الحسکه را نیز شکستند.

بنابر اخبار دریافتی، بمب افکن های متجاوز آمریکایی از پایگاه غیرقانونی "التنف" آمریکا در مرز مشترک میان سوریه – عراق و اردن که در خاک سوریه می باشد، به پرواز درآمدند و عملیات تجاوزکارانه خود را انجام و سپس به همان پایگاه بازگشتند، ولی پنتاگون مدعی شده و اصرار دارد که این بمب افکن ها که مناطقی در دیرالزور را هدف قرار دادند از پایگاه "العدید" قطر به پرواز درآمدند.

چرا یانکی ها مدعی پرواز بمب افکن های خود از العدید قطر شدند؟

آمریکا ۲۲ پایگاه غیرقانونی اصلی و ۳ پایگاه فرعی و در مجموع ۲۵ پایگاه در خاک سوریه دارد. همانگونه که برخی رسانه ها اعلام کرده اند، بمب افکن های متجاوز آمریکایی برای بمباران شرق دیرالزور از پایگاه بزرگ التنف که پایگاهی هوایی – زمینی است به پرواز درآمده بودند و پس از بمباران محله "هرابش" در شرق دیرالزور به پایگاه خود بازگشته اند، اما یانکی ها از ترس هدف قرار گرفتن و تلافی پایگاه التنف از سوی رزمندگان مقاومت ادعا می کنند که هواپیماهای آنها از قطر به پرواز درآمده اند.

از اسفندماه سال ۱۳۸۹ (۲۰۱۱) که بحران سوریه آغاز و به جنگ بین المللی تبدیل شد، غربی ها به ویژه آمریکا با ایجاد، تجهیز، آموزش و تسلیح گروه های تروریستی به ویژه داعش و با هدف اصلی "تامین امنیت رژیم صهیونیستی" به صورت غیرمستقیم و در ادامه به طور مستقیم وارد نبرد سوریه شدند، نبردی که پس از سال ها به شکست گروه های تروریستی مورد حمایت جبهه غربی – عربی – صهیونیستی و ترکیه ختم شد.

از زمان شکست گروه تروریستی داعش به عنوان بازوی نظامی آمریکا در سوریه در آذر ماه سال ۱۳۹۶، نظامیان آمریکایی مستقیما جایگزین این گروهک تروریستی شدند و دقیقا از همان زمان نیز به جای داعش شروع به استخراج و سرقت نفت سوریه و کشتار مردم این کشور کردند.

در حال حاضر بخش‌های عمده‌ای از سرزمین‌های استان‌های "الحسکه"، "دیرالزور" و «الرقه» (در شرق و شمال شرق سوریه) که دارای منابع نفت و انرژی می‌باشد، تحت تصرف تروریست های آمریکایی و نیروهای دموکراتیک سوریه (کردهای سوریه مورد حمایت آمریکا) می باشد که آمریکا ۲۰ پایگاه اصلی و ۳ پایگاه فرعی غیرقانونی در آن ایجاد کرده است.

آمریکایی‌ها همچنین در جنوب سوریه، هم مرز با اردن و عراق سال‌ها است که دو پایگاه در منطقه التنف ایجاد کرده که تاکنون دهها هزار تروریست در آنها آموزش دیده و پس از تجهیز به مناطق مختلف سوریه برای اقدامات تروریستی اعزام شده‌اند و هم اکنون نیز آمریکایی‌ها پشتیبانی شمار زیادی از تروریست‌ها را از طریق همین دو پایگاه انجام می‌دهند.

پایگاه التنف که دور تا دور آن هنوز در تصرف تروریست های مورد حمایت آمریکا می باشد، برای یانکی ها بسیار با اهمیت می باشد چرا که تروریست های آمریکایی تجهیزات زیادی در آنجا مستقر کرده اند و محل آموزش تروریست ها برای ضربه زدن به ارتش و دولت سوریه و نیروهای مقاومت می باشد.

پایگاه التنف تاکنون چندین بار مورد حمله پهپادی مقاومت قرار گرفته و به آن آسیب وارد شده است.

دلایل حملات آمریکا و رژیم صهیونیستی به پایگاههای مقاومت در شرق سوریه

رژیم صهیونیستی در کنار آمریکایی ها بارها به پایگاههای مقاومت در دیرالزور و همچنین به کامیون هایی که از مسیر القائم عراق وارد مرز البوکمال در خاک سوریه می شوند حمله کرده است.

رژیم صهیونیستی و آمریکا شدیدا مخالف بازگشایی مسیر زمینی عراق – سوریه می باشند، از همین رو هرچند یکبار اقدام به حمله به این منطقه می کنند، چراکه بازگشایی این مسیر را نقطه اتصال ایران، عراق، سوریه و حزب الله لبنان به صورت زمینی و تقویت جبهه مقاومت اسلامی ضدصهیونیستی می دانند.

"دونالد ترامپ" رئیس جمهوری سابق آمریکا اواخر سال ۲۰۱۹ از خروج نظامیان کشورش از سوریه خبر داده بود، اما وی سپس تحت فشارهای اعضای دولتش، گفته بود که ۹۰۰ نفر از نظامیان این کشور در سوریه باقی خواهند ماند تا سیطره آمریکا بر چاه‌های نفتی سوریه تضمین شود، اما وجود ۲۵ پایگاه در شرق و جنوب شرق سوریه که مساحت زیادی را شامل می شود مطمئنا به نیروهای اشغالگر بسیار بیشتری نیاز دارد که آمریکا شمار دقیق آنها را اعلام نمی کند.

مهم ترین دلیل حضور نظامیان اشغالگر آمریکایی در سوریه تامین و حمایت از امنیت رژیم موقت صهیونیستی می باشد. تقریبا تمامی مقامات واشنگتن به ویژه روسای جمهور این کشور به دستور لابی صهیونیسم در سوریه حضور دارند ولی این حضور دائمی نخواهد بود و در آینده نزدیک همان بلایی که سر آمریکایی ها در افغانستان آمد و یانکی ها از این کشور با خفت خارج شدند، در سوریه نیز همین داستان تکرار خواهد شد، ولی بهتر است که آمریکایی ها خود به فکر بازگشت از سوریه باشند تا این که رزمندگان مقاومت آن ها را مجبور به خروج خفت بار نمایند و یا با تابوت آنها را راهی کشورشان کنند.