به گزارش ایرنا، عباس قنبری عدیوی در مراسم بزرگداشت عشق و مهر ایرانی که در بنیاد ایرانشناسی برگزار شد، اظهارکرد: تمام بازی های محلی ما، بازی هایی که از خردسالی تا بزرگسالی را در بردارد هیچ کدام فردگرا نیست و همگرایی است، حتی در موسیقی همگرایی داریم.
وی اظهار داشت: بسیاری از ما وقتی صحبت از ایران می شود، آن را با تمام آیین، فرهنگ و خرده فرهنگ ها، ادبیات و موسیقی اش می شناسیم، وقتی صحبت از ایرانی می کنیم که از گذشته های دور تا به امروز مهد فرهنگ و تمدن هاست، این ایران برای ما نه تنها یک وطن بلکه جهان است؛ جهان شاه های ایرانی یا همان امپراطوری ها، نه امپراطوری های قدرت که امپراطوری فرهنگ، زندگی و اندیشه اند.
این استاد دانشگاه گفت: آنچه ما از فرهنگ ایرانی یاد می گیریم، صرفا کشورگشایی نیست بلکه فرهنگ ایرانی برای ما فرهنگ زیستن است.
وی ادامه داد: وقتی در واژه فرهنگ نیز ریشه یابی می کنیم فرهنگ یعنی رشد کردن، غایت فرهنگ روئیدن و رشد کردن انسان است، انسان اگر به دنبال رشد کردن است باید از خودش آغاز کند و این گونه است که ما هم خودمان را می شناسیم و هم به دیگران مهر می ورزیم.
قنبری‌عدیوی گفت: نیاکان ما آموختند که مهر، مرکز حرارت بخش و گرما آفرین زندگی است، آیین‌میترا در جهان شاهی آن روزهای ایرانی ها گسترش پیدا کرده و هنوز نیز حرف برای گفتن دارد و در معماری، موسیقی و فرهنگ های مختلف خود را نشان می دهد.
این ایران پژوه گفت: حتی ما ایرانی ها واژه آقا و خانم امروزی را به کار نمی بردیم و از مهر می گرفتیم؛ مهربان و مهربانو، کدخدا و کدبانو این مفاهیم بلند و وارسته و این شور و نگاهی که در فرهنگ ایرانی هست در بین تمام اقوام ایرانی وجود دارد.
وی افزود: ما اگر روزگاری بر آیین نیاکانی خود رفتار می کردیم هنوز نیز رفتارهای آن روزگار را داریم؛ بختیاری ها به آتش بی احترامی نمی کنند و به آن احترام می گذارند، تمام اینها به خاطر مهر است، در فرهنگ مهر ورزی خودمان به دنبال دوستی و آشنایی ها هستیم، نیاکان ما برای دوستی ارزش قائل بوده و دشمنی را دنبال نمی کردند و تمام هم و غمشان این بود که دوست باشند.
استاد دانشگاه گفت: ما نیز گاه شمار خودمان را داریم چون ریشه این گاه شماری در زیست کشاورزی و دامداری است، در تندیس هایی هم مانند شیر سنگی در بختیاری وجود دارد.
وی خاطرنشان کرد: بالغ بر ۴۰ تا ۴۵ نگاره بررسی کردیم که محور آنها دوستی و شجاعت است، ما نماد صلح و دوستی را در ادبیات، شاهنامه و تاریخ بیهقی خود داریم، به عنوان یک ایرانی و مسلمان به شاهنامه فردوسی افتخار می کنم و آن را شناسه هویتی ایرانی می دانم و اعتقاد دارم که شاهنامه فقط سرگذشت کیومرث نیست، سرگذشت تمام زنده ها است، شاهنامه درس زندگی است در آن میدان حضور نور، روشنایی و زدودن تاریکی ها و میدان خیر و شر است، برای تجلی خیر در شاهنامه تلاش می کنیم.
وی گفت: وقتی شاهنامه را می خوانیم تنها یک کتاب نمی‌خوانیم تاریخ پرافتخار نیاکان خردمند خود را می خوانیم، آن اندیشه به ما می‌گوید ایرانی در هر کجای جغرافیا هستی به فرهنگ و ریشه خود دقت و در جستجوی ریشه های خود باش.
آیین گرامیداشت عشق و مهر ایرانی با حضور نمایندگان ادیان، اقوام و مذاهب ایرانی روز گذشته در بنیاد ایرانشناسی برگزار شد.
نظر شما