به گزارش ایرنا، این روزها مسیر ۱۵ دقیقه ای که هر روز با ماشین طی می کنم تا به محل کارم برسم را حداقل با ۴۵ دقیقه می رسم جدای از آن حداقل یک ربع هم منتظر ماشین بوده‌ام چون اکثر رانندگان سعی می کنند از "سه راه ادب" که در آن ساعت به دلیل ترافیک قفل شده است، تردد نکنند.
داخل تاکسی همه کلافه و عصبی هستند از دانش‌آموزی که ۱۰ دقیقه به شروع امتحانش مانده بود تا مغازه داری که با مشتری دقیق و منظمی قرار دارد و می ترسد دیر برسد و معامله ای پرسود را از دست بدهد.
آقای راننده هم که دیگر کلافه تر از همه است و مدام با خود جملاتی را تکرار می کند، یعنی این کارمندان سروقت به محل کارشان می رسند، واقعا این تاخیر در شروع کار ادارات در مصرف انرژی تاثیر دارد، اصلا چرا همه ماشین ها تک سرنشین هستند، به نظر من بیرون آوردن ماشین در این وضعیت ترافیکی کار بسیار اشتباهی است.
آقایی که جلوی تاکسی نشسته است نیز مدام گوشی اش زنگ می خورد وهربار کلافه تر از قبل جواب می دهد و می گوید، شرمنده ام داداش توی ترافیک گیر کرده ام شاید دیر برسم به شاگردم گفته ام زودتر مغازه را باز کند احتمالا او هم مثل من گیر ترافیک افتاده است.
تماسش که قطع می شود در جواب راننده می گوید: ای داداش کجای کاری الان خانواده ای سه نفره سه ماشین دارند و همزمان هر سه ماشین را بیرون می آورند چون فکر می کنند اینجوری زودتر به مقصد می رسند حالا مثلا آقا یا خانم کارمند دیر به سرکارش هم برسد مگر چه اتفاقی می افتد.
در این بین دوباره گوشی اش را جواب می دهد و باز ادامه می دهد، اکثر کارمندان قبلا هم که صبح زود در محل کارشان بودند کار نمی کردند و کار مردم را راه نمی انداختند چه برسد به حالا که شاید با این ترافیک تا ساعت ۱۰ هم به محل کارشان نرسند.
در همین حین آقای راننده باز هم به حرف آمد و گفت: الان من و شما هرجوری باشد بالاخره به مقصد می رسیم هرچند من قبلا این ساعات حداقل دو بار در این مسیر (بهاران تا میدان آزادی) مسافر پیاده و سوار می کردم، اما با این حجم از ترافیک، اگر کسی مریض بدحالی با خود به همراه داشته باشد، باید چکار کند مگر پیاده شود و مریض را روی کولش ببرد به نظرم زودتر می رسد.
بعد از حدود ۴۵ دقیقه که داخل تاکسی بودم به مسیر مورد نظرم رسیده و پیاده شدم، همان موقع خانمی که کنار دستم نشسته بود و با مشتری دقیقش قرار داشت و کلافه تر از همه بود گفت خوشبحالت من فکر نکنم تا نیم ساعت دیگر هم برسم لبخندی زدم و گفتم سخت نگیر می رسی.
وارد محل کارم که شدم به فکر فرو رفتم حرف‌های راننده و مسافران مدام توی گوشم بود واقعا اگر در این ساعات اوج ترافیک پدر و مادری بچه شان مریض باشد و بخواهند زودتر او را به یک مرکز درمانی برسانند باید چکارکنند و وقتی با این حجم از ترافیک ربرو می شوند چه حالی دارند.
درست است که ترافیک در همه شهرها وجود دارد و ساکنان شهرهای بزرگ همانند تهران به ترافیک‌های شدید عادت دارند اما برای مردم شهری همانند سنندج که فقط در برخی از ساعات با ترافیک شدید آن هم نه با این حجم مواجه هستند این وضعیت آزار دهنده است.
شاید تغییر ساعت کار ادارات و مدارس وهمزمان شدن فعالیت کاری این اقشار با بازار، اصناف و مشاغل بخش خصوصی موجب بوجود آمدن این وضعیت شده باشند اما بی شک مردم می توانند خود در این زمینه همکاری کرده و سعی کنند در این شرایط از خودروی شخص استفاده نکنند.
نظر شما