این روزها که بارندگی های مطلوب سال زراعی جاری طبیعت مناطق قشلاقی عشایرنشین را سرسبز کرده و اینجا برخلاف بیشتر نقاط کشور که پوشیده از برف است سخاوت آسمان زمین را زیبارتر از همیشه کرده است و بهترین زمان برای سفر به سکونتگاه های عشایری گرمسیری کهگیلویه و بویراحمد است .
زندگی عشایرنشین ها با تمام سادگی و مشکلاتش زیبایی های خودش را دارد اینجا که کمترین امکانات برای زندگی در دسترس ساکنان است از همه امکانات حتی آب باران برای تامین نیازهای ضروری استفاده می شود.
این مردمان قانع و سختکوش تقریبا همه نیازهای زندگیشان را خودشان تامین می کنند به طوری که از خانه یا همان سیاه چادر، تا زیراندازهایی که در آن پهن می کنند یعنی گلیم و گبه همه چیز با دستان پرتوان اعضای خانواده درست می شود.
عشایرنشینان خودساخته نیازی به مصالح آنچنانی برای درست کردن خانه خود ندارند اینجا پشم و نی برای درست کردن سیاه چادر کافی است.
سیاه چادرهایی که بوی صداقت و همدلی می دهد
در سکونتگاه های عشایری مشاهده فعالیت شبانه روزی همه اعضای خانواده از پسران و دختران خردسال گرفته تا جوانان، مردان و زنان سالخورده، روحیه قناعت و مهمان نوازی در کنار طبیعت بکر و البته هوای دلپذیر تجربیاتی به یادماندنی برای گردشگران به ارمغان می آورد.
در این مناطق تکاپوی دختران و بانوان عشایری با لباس های رنگارنگ محلی برای پخت نان ، دوشیدن شیر،تولید نخ مورد نیاز صنایع دستی از پشم و پخت غذای محلی جلوه هایی از امید به زندگی را به نمایش گذاشته است.
اگر بخواهیم از ابتدای روز نظاره گر فعالیت زنان و دختران باشیم آنان ابتدا شیر گوسفندان را دوشیده و پس از گرم کردن آن با نان، کره و عسلی که خود تولید کرده اند صبحانه ای ارگانیک برای اعضای خانواده و مهمانان مهیا می کنند.
بانوان سخت کوش عشایرنشین در این روزهای زمستانی برای پخت نهار آن سوتر از سیاه چادر ابتدا از بوته های گیاهان خودرو می چینند و پس از شست و شو و خرد کردن با آن پلوهای خوش و طعم رنگی درست می کنند و آن را با ماستی که خود تولید کرده اند می خورند،خانواده های عشایرنشین اگرچه خود تولیدکننده گوشت هستند اما برخی روزها گیاه خواری می کنند.
مردان هم پس از خوردن صبحانه هی هی گویان گوسفندان را به چرا برده در فرهنگ عشایری انجام کارهای خانه برای مردان نوعی عیب و عار است اما آنان با فعالیت های مختلف تا شامگاهان برای رفاه خانواده در تلاش هستند.
سفر از دنیای مدرن به زندگی سنتی
یکی از مسافرانی که به منطقه عشایری دریلا در گچساران سفر کرده اعتقاد دارد که گردشگری عشایر افزون بر زیبایی هایی طبیعت بکر با مشاهده زندگی چادرنشینان انسان را به دنیای سنتی می برد.
علی کشکولی می گوید که مهمان نوازی، قوی بودن حس نوع دوستی و تلاش برای کمک به یکدیگر باعث می شود مناطق عشایری برای شهرنشینان جذاب باشد.
وی با اشاره به خاکی بودن جاده های عشایری می گوید: در صورت مستقر کردن درُشکه برای مسافران ضمن درآمدزایی گردشگران بیشتری جذب این مناطق می شود.
کشکولی می گوید: افرادی که برای فعالیت درشکه ها مشارکت می کنند هم می توانند محل فعالیت خود را همراه با کوچ عشایر تغییر دهند.
وی از مسافرانی که به مناطق عشایری برای گردشگری سفر می کنند خواست تا مسئولانه سفر کنند و جز ردپا هیچ چیز(زباله) از خود به یادگار نگذارند.
زیبایی های مناطق عشایری
یکی از اهالی مناطق عشایری گچساران با اشاره به بارندگی های اخیر در مناطق قشلاقی، سرسبزی طبیعت و هوای دلپذیر این روزهای سکونتگاه های عشایری گفت: این روزها مسافران زیادی برای کسب تجربه های نو مناطق گردشگری کهگیلویه و بویراحمد را برای طبیعت گردی انتخاب می کنند.
نادر نادری با یادآوری اینکه عشایر از همه ظرفیت های طبیعی برای گذران زندگی استفاده می کنند و همین آن را برای شهرنشینان جذاب کرده تاکید کرد: اینجا عشایر بخشی از آب باران را برای دام هایشان ذخیره می کنند.
وی تصریح کرد: اگرچه امور عشایر با ایجاد منبع های ذخیره آب و پر کردن آنان با استفاده از تانکرهای سیار بخشی از آب مورد نیاز عشایر را تامین می کند اما عشایر هم با حفر گودال های بزرگ به ابعاد ۴۰ تا ۵۰متر و پوشاندنش توسط پلاستیک آب باران را ذخیره می کنند.
نادری با یادآوری بازگشایی ایل راه های مناطق عشایری استان از سوی امور عشایر تصریح کرد: این اقدام باعث تردد آسان عشایر به مناطق شهری شده و هم اکنون وضعیت قابل قبولی برای زندگی ساکنان و سفر گردشگران به مناطق عشایری ایجاد کرده است.
یکی از اهالی عشایر نشین شهرستان کهگیلویه نیز گفت: صفا ، صمیمت و همچنین همدلی بین اعضای خانواده و ایل از مهمترین ویژگی های زندگی عشایر است که افزون بر آسایش اهالی باعث فراهم شدن لحظاتی دلچسب برای گردشگران شده است .
صنوبر عنوان کرد: زندگی عشایرنشینی اگرچه رنج هایی هم برای اهالی به همراه دارد اما زیبایی های زیادی هم دارد که باعث شده شماری از هموطنان برای تماشای آن به مناطق عشایرنشین سفر کنند.
وی بیان کرد:در زندگی عشایری خبری از یخچال نیست اینجا برای خنک کردن آب و همچنین تبدیل ماست به دوغ و کره از مشک استفاده می شود.
صنوبر اضافه کرد:در زندگی عشایری خانواده ها همه روزهای سال در پناه سیاه چادر هایی که با دست اهالی تولید می شود روزگار می گذرانند.
جمعیت عشایر کهگیلویه و بویراحمد ۷۲ هزار نفر از است که این جمعیت از ۶ ایل بومی،۲ طایفه قشقایی، ۱۶ تیره، ۱۸۱ طایفه و بیش از یک هزار و ۱۱۰ تش (اولاد) شکل گرفته است.
تولید ۲۷ درصد از محصولات زراعی ، ۶۰درصد از گوشت قرمز و ۳۵ درصد صنایع دستی استان کهگیلویه و بویراحمد از سوی جامعه جامعه عشایری صورت می گیرد.
عشایر کهگیلویه و بویراحمد بیش از یک میلیون رأس دام سبک و سنگین نیز دارند،این استان با ۷۲۶ هزار نفر جمعیت یک درصد مساحت کشور را در اختیار دارد.
بیشتر بخوانید
نظر شما