به گزارش ایرنا، کتاب «سلام بر سحر»، نوشته رضا رسولی توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل منتشر شد. این کتاب داستانی، روایت تقابل مدرنیته با سنت است.
ماجراهای این داستان، در لابه‌لای برج‌های سر به فلک کشیده تهران اتفاق می‌افتد و تلاش دو نسل را برای برپایی نماز نشان می‌دهد. همراهی دو نسل که با وجود تمام تفاوت‌ها، همچنان شباهت‌ها و قرابت‌های معنوی، روح و احساس آن‌ها را به هم متصل کرده است.
این اثر در واقع تلاش نسل نو را برای برپایی نماز و کوشش نسل پیشین را برای ماندگاری سنت‌های حسنه روایت می‌کند که در فرآیند این تلاش‌ها، کنش‌ها و واکنش های اجتماعی و خانوادگی تصویر می‌شوند.
فراز و فرود های این داستان، اقامه نماز را نه به عنوان یکی از مناسک دینی بلکه به عنوان یک سبک زندگی مطرح می کند.
رضا رسولی، نویسنده سلام بر سحر، پیشتر این اثر را در قالب فیلم‌نامه‌ای با نام صبح سبز روایت کرده بود که در دوازدهمین جشنواره سراسری فیلم وحدت در بخش فیلم‌نامه نویسی، موفق به اخذ دیپلم افتخار شده است.
نکتۀ حائز اهمیت در این داستان، مخاطب آن است. گرچه موضوع آن به کودکان برمی‌گردد، ولی مخاطب داستان، کودکان نیستند.
در بخشی از داستان آمده است:
روشنایی تمام خانه‌ها خاموش است. چراغ اتاق سحر روشن ِ می‌شود. سکوت، شهرک را بلعیده است. قرآن و ساعت قدیمی پدر، روی تخت سحر جا خوش کرده‌اند. نور آبی چراغ، با روشنایی لامپ، در هم آمیخته است. سحر از سجده سر برمی‌دارد. نور آبی می‌ریزد روی صورت روشنش. چشم‌هایش را بسته و تشهد می‌گوید. فرشته پشت فرشته؛ از در و دیوار و پنجره وارد اتق شده‌اند. دور سحر می‌چرخند و او را می‌بویند. نسیم بال‌های سپیدشان به چادر گل‌گلی می‌خورد و بعد اوج می‌گیرد. اتاق، آبی آبی است. «تا آسمان راهی نمانده است.
سحر می‌گوید:
حالا کمکم می‌کنید تا خاطره‌ام رو از اولین نماز صبحی که خوندم، بنویسم؟
صورت آقاجون پر از خنده می‌شود.»
سلام بر سحر، نوشته رضا رسولی، در ۵۵ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه، به‌تازگی توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل منتشر شده است.
خیابانی به درازای ابدیت
کتاب خیابانی به درازای ابدیت، نوشته مرحوم مجتبی حبیبی (که تیرماه امسال دار فانی را وداع گفت) توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل منتشر شد.
مجتبی حبیبی، عضو انجمن قلم ایران، نویسنده کتاب‌های رمان، داستان کوتاه، زندگی‌نامه و منتقد ادبیات و سینما بود که در سن ۶۲ سالگی درگذشت.
خیابانی به درازای ابدیت، کتابی است که در قالب رمان، زندگی شیخ محمد خیابانی را روایت می‌کند و خصوصا به مواضع سیاسی و قیام شیخ می‌پردازد. نویسنده برای روایت خویش از منابع تاریخی مختلفی بهره برده است که در انتهای کتاب آن منابع را فهرست کرده است؛ اما یکی از مهمترین منابع که خود نویسنده روی آن تأکید داشت، کتاب «نهضت آزادیستان شهید شیخ محمد خیابانی»، تألیف مرحوم سیدهادی خسروشاهی است.
حبیبی کتاب را از روستای قیزیل دیزج آغاز می‌کند. همان روستایی که تقی رفعت، از یاران شیخ، بعد از کشته شدن شیخ به آنجا می‌رود و در همانجا هم می‌میرد. داستان از زبان تقی رفعت آغاز می‌شود. از تبریز و از نقش تبریز در مشروطیت.
نویسنده پس از این مقدمه شروع به روایت زندگی شیخ و البته مقطعی از تاریخ معاصر ایران می‌کند؛ از تولد او گرفته تا نمایندگی‌اش در مجلس؛ از سقوط تزاریسم تا حادثۀ شرف‌خانه؛ از قرارداد ۱۹۱۹ تا گشایش دارالشورای ملی در تبریز؛ و سرانجام حکایت آخرین شب و روز زندگی شیخ.
حبیبی، سال ۱۴۰۰ در مصاحبه‌ای با خبرگزاری کتاب ایران در مورد پژوهش خود توضیحاتی ارائه کرده بود. از جمله مطالب وی این بود: شیخ محمد خیابانی، مجتهد است و پاتوق اصلی او در قیامش، مسجد است که تا پایان هم پابرجا می‌ماند و شیخ در اعتراض خویش، بیشتر در اعتلای فرهنگی می‌کوشد و بر تغییر فرهنگ تکیه دارد تا شعارها و مسائل دیگر. ... شیخ در قیامش با خاستگاه مذهبی‌ای که دارد به صورت عملی در مقابل کمونیست‌ها قرار می‌گیرد که آن موقع از سوی سفارت آلمان مورد حمایت هستند و از طرف دیگر در برابر انگلیسی‌ها قرار دارد که قرارداد ۱۹۱۹ را دارند و نمایندگان خاصی که به سمت شیخ می‌فرستند از جمله کاپیتان ادموند که او وعده‌هایی می‌دهد و شیخ نمی‌پذیرد و او را بیرون می‌کند و می‌گوید من با انگلیسی‌ها در هیچ جبهه‌ای قرار نمی‌گیرم. اما اغلب اطرافیان شیخ در روزهای آخر از مخبرالسلطنه هدایت امان‌نامه داشتند و شیخ تنها می‌ماند.
سعی نویسنده این بوده است که بتواند پشت صحنه ماجرا را که در انتها فقط تقی رفعت، با شیخ می‌ماند بازنمایی کند. نویسنده می‌خواهد هم به شرح گرد آمدن افراد به دور شیخ بپردازد (که این گرد آمدن موقعیتی یا تصادفی بود) هم توضیح دهد چگونه با ورود مخبرالسلطنه به صحنه و دادن امان‌نامه، همه کنار می‌کشند و تسلیم سفارتخانه‌های مختلف می‌شوند و شیخ تنها در تیررس می‌ماند.
رمان خیابانی به درازای ابدیت، نوشته مجتبی حبیبی، در ۴۴۸ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل به‌تازگی روانه بازار شده است.
لاهوتیان
شناخت راه و روش و زندگی یاران و تربیت یافتگان مکتب اهل بیت علیه‌السلام، خود راهی است برای رسیدن به ایشان، زیرا که فرمودند همانا آثار و نشانه‌های موجود از ما، دلالت‌کننده و راهنمایی است برای رسیدن به ما؛ و رسیدن به آن حضرات نیز یعنی رسیدن به نهایت قرب پروردگار عالمیان.
لاهوتیان شرحی است از تردیدهای حسین‌بن‌بشار و حیرانی ابوخالد کابلی در معرفت امام زمانش، از رشادت‌ها و جان‌فشانی‌های عمار یاسر و اویس قرنی در رکاب مولایش، از قضاوت‌های مؤمن الطاق گرفته تا سرسپردگی محمدبن‌مسلم، از معرفت و کمال سلمان فارسی تا قناعت و مرگِ در غربتِ ابوذر غفاری، از سر بر دار گشتن عمروبن‌حمق خزائی تا بریده شدن زبان میثم تمار، از اعتراض‌های سفیان‌بن‌ابی‌لیلی تا جاماندگی یعقوب‌بن‌عرقوفی از قافله کربلا، اینها همه و همه شرح ورق ورق کتاب لاهوتیان است و بس.
نویسنده در این اثر کوشیده است تا به اعماق تاریخ سفر کرده و بخشی از صفحات زندگی آنان را از یکی از معتبرترین و متقدم‌ترین کتاب‌های شیعی، یعنی کتاب «معرفة الناقلین عن الائمة الصادقین»، تالیف شیخ محمدبن‌عمربن‌عبدالعزیز کشی، متوفای قرن چهارم که بعدها توسط شیخ طوسی خلاصه گشته است، خارج نموده و گزاره‌ها و روایات آن را استخراج و پس از ترجمه و با تأکید بر حفظ اصالت روایی و پایبندی به اصل متن تبدیل به داستان‌هایی جذاب با برداشتی آزاد کرده است تا بدین سبب خواننده هم با منابع و گزاره‌های صحیح روائی و تاریخی و رجالی شیعی بهتر انس گرفته و آشنا گردد و هم به‌نوعی با بیان داستانی آن سرمشقی برای مواجهه با امام زمانش در دل و جانش ترسیم گردد.
در این اثر به انتخاب نویسنده، ۲۸ تن از این افراد در بین مجموعه کتاب رجال کشی که حدود پانصد و پنج تن بودند، برگزیده شده است.
از نکات قابل توجه در این نگارش پرداختن به بخش‌هایی از زندگی برخی اصحاب است که شاید هیچ‌گاه اثری داستان‌گونه حتی کوتاه از آنان خلق نگشته و قطعا نامشان در نزد برخی مخاطبان نا آشناست که این خود نیز یکی از جذابیت‌های کتاب است.
لاهوتیان، تألیف سید امیرحسین سیدکشمیری، با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و در ۲۷۰ صفحه، توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل منتشر شده است.
نظر شما