احمد بهمنی نژاد روز سه شنبه در گفت وگوی اختصاصی با ایرنا، گفت: ۲ تا رویشگاه شاخص از اینگونه درخت در استان وجود دارد که بهره برداری از آن به شکل سنتی و در ساخت صنایع دستی توسط جوامع محلی انجام می شود.
وی با اشاره به راههای مختلف حفاظت و نگهداری گفت: اگرچه برای صیانت از این عرصه های طبیعی، راهکار "قرق" نیز مطرح است ولی در مناطق طبیعی که ارزش خاص دارند، بدون مشارکت مردم محلی یا امکانپذیر نیست یا بیش از حد هزینه‌بر است.
به گفته بهمنی نژاد هرجا مردم محلی در فعالیت‌های مربوط به حفاظت نقش داشته یا ذینفع بوده‌اند، عرصه های طبیعی وضعیت بهتری یافته و هر کجا که جز این رویکرد حاکم بود، درگیری ماموران حفاظت عرصه های طبیعی با دیگران بیشتر شده است.
وی تصریح کرد: سازمان جنگل ها، به لحاظ گستردگی عرصه های طبیعی، قادر به حفط جنگل ها،نیست و نیاز به مشارکت مردم به خصوص مشارکت های محلی و بهره برداران دارد و اگر مردم حس وابستگی به عرصه های طبیعی داشته باشند، به نحو مطلوب تری از آنها حفاظت و بهره برداری می کنند.
نهالکاری گونه های طبیعی و کمبود اعتبارات
وی با تاکید بر اینکه احیای این ذخیره گاه از طریق بذرکاری و نهالکاری می تواند یک راهکار باشد، گفت: در بعضی ذخیره گاهها، عملا زادآوری طبیعی نداریم و ما با چالش و کمبود اعتبار هستیم.
بهمنی نژاد ادامه داد: بعضی ذخیره گاه استان هم تنها زیستگاه طبیعی گونه های خاص هست که ریسک از بین رفتن آن گونه ها را افزایش می دهد، که در این خصوص برنامه توسعه ذخیره گاه ها می تواند راهکار مناسبی باشد.
شناسایی ۱۰ ذخیرگاه جنگلی در استان
وی در پاسخ به سئوال تعداد و شناسایی ذخیره گاههای جنگلی استان، گفت: در استان مجموعا ۱۰ ذخیره گاه داریم که مساحتی حدود۶هزار و ۵۰۰ هکتار دارند که هشت مورد از این ذخیره گاه ها مراحل شناسایی، تعیین حدود، ثبت و آگهی آنها انجام شده است.
بهمنی نژاد ادامه داد: امسال ۲ ذخیره گاه جدید در دست اقدام داریم، چرا که استان از لحاظ پوشش جنگلی شرایط منحصر به فردی دارد و قطعا مناطق زیادی ظرفیت این رو دارند که به عنوان ذخیره گاه جنگلی شناسایی شوند.
وی در خصوص ثبت و اطلاع رسانی محدوده ذخیره گاهای جنگلی استان گفت: یکی از مراحل مدیریت این ذخیره گاه ها در واقع تعیین حدود و تهیه نقشه های رقومی مربوط به ذخیره گاه هست که بعد از تعیین حدود، فرایند اطلاع رسانی و اعلام ذخیره گاه ها از طریق آگهی های رسمی انجام می شود و نصب تابلو ها در ذخیره گاها در دستور کار قرار می گیرد.
مهمترین گونه های ذخیره گاهی
بهمنی نژاد با شمردن گونه های مهم این ذخیره گاه ها، گفت: در استان ما مهمترین گونه های ذخیره گاهی شامل "زالزالک" (با اسم محلی سِیسِه)، "بنه"، "مَحلَب" (با اسم محلی مِهلو)، "زربین"، "اُرس" یا سروکوهی (با اسم محلی وُول)، "کَلَخُونگ" و "انارشیطان" و زیتون های طبیعی هستند، هرچند در استان گونه های مهم دیگری مثل بادام کوهی، داغداغان (با اسم محلی تاگ) هم وجود دارند که اداره کل منابع طبیعی قصد داره مناطق ذخیره گاهی این گونه ها رو هم شناسایی کند.
وی با اشاره به اهمیت شناسایی ذخیره گاه ها، گفت: یکی از دلایلی که این گونه ها را به عنوان ذخیره گاه شناسایی می شوند این هست که در رویشگاههای طبیعی خودشان در معرض خطر هستند.
بهمنی نژاد بر ضرورت حفظ و نگهداری ذخیره گاه های جنگلی تاکید و گفت: این گونه ها جزو ذخایر ژنتیکی و همچنین میراث طبیعی ما محسوب می شوند و بخش مهمی از تنوع زیستی ما رو تشکیل می دهند به همین خاطر حفظ این گونه ها در زیستگاه های طبیعی اهمیت زیادی دارد.
به گزارش ایرنا، ذخیره گاه ها جنگلی در واقع بخشی از جنگل هستند که گونه های درختی با ارزش درآنجا رویش دارند و جزو ذخایر ژنتیکی محسوب می شوند؛ این گونه های درختی می توانند شامل گونه ای منحصر بفرد دارای ویژگی های خاص و یا گونه های در معرض انقراض باشند.
استان کهگیلویه و بویراحمد ۸۷۴ هزار هکتار جنگل دارد که بیش از ۵۰ گونه درختی و درختچه ای دارد که ۷۰ درصد جنگل های استان را، درخت بلوط پوشش می دهد.
نظر شما