به گزارش روز یکشنبه ایرنا از تارنمای خبری رادیو ان پی آر، این سیاست می گوید تنبیه بدنی تنها زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که دیگر اشکال تنبیه همچون تعلیق شکست خورده باشد.
مرلین جانسون سرپرست این حوزه آموزشی گفت که تصمیم مزبور پس از آن اتخاذ شد که نتایج یک بررسی نشان داد والدین، دانش آموزان و کارمندان مدارس نگران رفتار و انضباط دانش آموزان هستند.
مورگان کراون مدیر یک سازمان غیرانتفاعی موسوم به انجمن تحقیقات توسعه بین فرهنگی این نوع مجازات را عملی بسیار ناکارآمد و نامناسب دانست.
دادگاه عالی آمریکا در سال ۱۹۷۷ در حکمی تنبیه بدنی را مطابق با قانون اساسی برشمرد و تصمیم گیری در مورد اتخاذ سیاست ها در این زمینه را به ایالت ها واگذار کرد.
کراون گفت که ۱۹ ایالت که بسیاری در جنوب کشور هستند، با تصویب قوانینی این نوع مجازات را در مدارس مجاز اعلام کرده اند.
تازه ترین داده های آماری از سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ نشان می دهد که حدود ۷۰ هزار کودک در آمریکا دستکم یک بار در مدارس کتک خورده اند.
کراون تاکید کرد دانش آموزانی که در مدارس کتک می خورند، از نظر تحصیلی به خوبی هم سالان خود عمل نمی کنند و متحمل آسیب های جسمی و روحی می شوند. حتی در برخی موارد، کودکان به حدی بد آسیب می بینند که نیاز به توجهات پزشکی دارند.
در همین حال، میچ پرینشتاین مدیر ارشد علمی انجمن روانشناسی آمریکا گفت که ده ها تحقیق نشان می دهد تنبیه بدنی، رفتار نامناسب را کاهش نمی دهد و احتمالا پرخاشگری، خشم و خصومت را افزایش می دهد، ضمن اینکه ممکن است به افسردگی و مشکلات مرتبط با عزت نفس منتهی شود.
وی یادآور شد که روش های بهتری برای از بین بردن رفتارهای نامطلوب، شامل آموزش حل مساله، پاداش دادن به رفتار مثبت مانند استراحت اضافی و فراهم کردن امکان توجه بیشتر به دانش آموزان در کلاس درس است.
سارا فونت دانشیار جامعه شناسی و سیاست عمومی در دانشگاه ایالت پنسیلوانیا در سال ۲۰۱۶ مطالعه ای انجام داد. نتیجه تحقیقات وی مشخص کرد مناطقی که تنبیه بدنی در آن اعمال می شود، به طور کلی در مناطق روستایی فقیر با گرایشات جمهوریخواهانه در ایالت های جنوبی واقع است. وی گفت که دانش آموزان سیاهپوست به طور نامتناسبی در معرض تنبیه بدنی قرار دارند.
الیزابت گرشوف استاد توسعه انسانی و علوم خانواده در دانشگاه تگزاس گفت که دانش آموزان ناتوان نیز با احتمال بیشتری در معرض تنبیه بدنی قرار می گیرند.
وی تاکید کرد که در مجموع استفاده از تنبیه بدنی در مدارس رو به کاهش است و از زمانی که دولت فدرال شروع به پیگیری آن در اواخر سال های ۱۹۷۰ کرد، روند نزولی پیوسته بوده است.
در میسوری، تمهیداتی برای ممنوعیت تنبیه بدنی در مدارس نتوانسته در مجلس قانونگذاری مورد توجه قرار گیرد.
کریستوفر مورفی سناتور دموکرات ایالت کانکتیکات بر ممنوعیت استفاده از تنبیه بدنی در مدارسی که بودجه فدرال را دریافت می کنند، تاکید داشته است.
وی تنبیه بدنی را یک عمل وحشیانه دانسته است که به معلمان و مدیران اجازه می دهد دانش آموزان را مورد سواستفاده فیزیکی قرار دهند.
نظر شما