اداره کل پژوهش و بررسی‌های خبری ایرنا در تلاش است تا در سلسله مطالبی، یاد و اثر استادان و پژوهشگران ایران اسلامی را که بر اثر بیماری کرونا از دنیا رفتند، زنده کند.
«حقیقت‌جویی درآمیخته با خیرخواهی» عنوان گزارشی درباره دکتر پارسا است که در آن اشاراتی از دکتر «محمد حسین مهدوی‌نژاد» عضو هیات علمی دانشگاه پیام‌نور انعکاس یافته است.
*دکتر «ناصر محمدی» دیگر عضو هیات علمی دانشگاه پیام‌نور نیز مطلب زیر را در مورد این چهره دانشگاهی به نگارش درآورده است؛
رابطه من با دکتر پارسا گذشته از هم‌گروه بودن در دانشگاه بیش از هر چیز بر مبنای رفاقت و دوستی نزدیک و صمیمانه بود. آنچه این دوستی را تقویت می‌کرد صفا و خلوص و یکرنگی ایشان در رفاقت بود. در عین حال به اختصار چند ویژگی بارز ایشان را از ابعاد علمی و اخلاقی برمی‌شمرم:
۱- ظاهری جدی اما قلبی بسیار مهربان داشت و وقتی از نزدیک با او در ارتباط می‌شدی دریای مهربانی‌اش تو را مجذوب و شیفته خود می‌کرد.
۲- زیستی بسیار ساده داشت و هیچ‌گاه از مناصب در اختیارش و ارتباطات وسیع و دوستان بانفوذی که داشت برای اهداف شخصی و زندگی خصوصی‌اش استفاده نکرد. گاه که به سادگی بیش از حدش فکر می‌کنم بسیار ناراحت می‌شوم و تاسف می‌خورم که چرا چندان برای خود کاری نکرد. بسیار خاکی و متواضع بود و به ویژه برای حفظ انقلاب و دانشگاه از هیچ فداکاری دریغ نداشت.
۴- ملجأ و پناه مظلومان بود و گره از کار بسیاری باز کرد. حتی گاهی هیچ شناخت و آشنایی قبلی هم از افرادی که به او پناه آورده بودند نداشت اما هرچه از دستش برمی‌آمد برایشان انجام می‌داد.
۵- به تعبیر عرفی بسیار لوطی و جوانمرد بود و برای دوستانش از هیچ کمکی دریغ نداشت.
۶- خستگی‌ناپذیر بود و اهتمام و جدیتش در کار ستودنی بود.
۷- گذر سال‌ها ذره‌ای از عشق و خلوص او نسبت به انقلاب و ارزش‌های دفاع مقدس کم نکرده بود. دنیا او را مجذوب خود نکرده بود و در راه انقلاب همچون دوران جوانی سری پرشور و شیدا داشت.
۸- اگر عمرش وصال داده بود با توجه به کارهای ارزشمند علمی که انجام داده بود حتما به درجه استادی نایل شده بود. او در گروه فلسفه از افاضل و قدمای گروه فلسفه دانشگاه پیام‌نور محسوب می‌شد.
یادش گرامی و روانش مینوی باد.
نظر شما