گره بر دار قالی زندان کرمان و گره گشایی از مددجویان

به گزارش خبرنگار ایرنا، در پی بازدید رییس کل دادگستری استان کرمان از بخش های مختلف زندان مرکزی در هفته قوه قضائیه، به سوله ای رسیدیم که یکی از خیرین بی نشان کرمانی آن را بنا نهاده بود، بنایی که شاید از هزاران کار خیر دیگر ارزشمندتر و بهتر است.
کارگاه قالی بافی یکی از واحدهای تولیدی این سوله خیر ساز است که حجت الاسلام حمیدی را به یاد روزگار گذشته به پشت دار قالی کشاند، روزگاری که به قول خودش پای دار قالی می نشسته و گره بر گره های قالی می گذارده تا با نان حلال قد بکشد و حالا با کمک دیگر مسولان گره های کور مددجویان بندهای انتظار این استان را بگشایند.
هوا ابری و گرفته است، نفسم به سختی بالا می آید، با همه امکانات و تمیزی محیط زندان، انگار اینجا اکسیژنی برای نفس کشیدن نیست. اینجا زندان مرکزی کرمان است ... 
اینجا مددجویانی که تا قبل از این در آن سوی این حصار دلگیر، دست به جرائم مختلفی زده بودند حالا جز به فکر امتیاز خریدن با انجام امور فرهنگی از جمله شرکت در کلاس های قرآن و حضور در کارگاه های تولیدی نیستند، اتفاق مبارکی که کم کم و خواسته و ناخواسته از برخی از این مجرم ها افرادی مفید و سعادتمند می سازد.
وجود کارگاه‌هایی چون خیاطی، نجاری و تولید پادری از دور ریختنی های موکت، برق ساختمان، برق صنعتی و ... از زندانیان حرفه ای آموزی ماهر می سازد که دست رنجشان را به عنوان کمک معیشتی به خانه می فرستند.

زاده زندان 

بدو ورود به زندان مرکزی به سمت زندان زنان به راه می افتیم، ورودی این زندان در سمت چپ ساختمانی بنا شده به نام مهد گل پونه ها که کودکانی را که به جرم پدر و مادر سوخته اند، نگه می دارد.

کودکانی مانند مریم که چشمش را زیر سقف و دیوارهای سر به فلک کشیده زندان بی خبر از دنیا به جهان گشود است.
دختر چشم رنگی و سفید پوستی که مادرش به جرم حمل مواد مخدر در زندان است و او نیز هم! 
فضای تمیز و شیک مهدکودک زندان گواهی بر توجه و عنایت مسولان به این کودکان بیگناه است.
انگار اینجا تمام همت ها گمارده شده تا این کودکان راه مادر و پدرانشان را در پیش نگیرند.

حصار مادرانه ها 

وارد زندان زنان می شویم، اولین بخش در سمت چپ زندان، بند نوجوانان دختر است که به دلیل جرائم مختلف در حصر بسر می برند.

دختری ۲۱ ساله یکی از اهالی این بند است او که قطعا فقر فرهنگی زیادی را تجربه کرده به دلیل نزاع و بدهکاری دیه در این حصار بسر می برد.
او که می توانست به جای زندان دانشجوی یک دانشگاه برتر باشد و آزادانه در دنیا جولان بدهد حالا اسیر یک لحظه خشم خود و ناتوانی در مهار غضبش شده است و در گوشه عزلتش لحظه ها را می شمارد.

مرثیه ای بر مادرانه ها 

وارد بند مادرانه مواد مخدر می شویم، تعداد نسبتا زیادی از بانوان اینجا جلوی تخت هایشان نشسته اند به چشمشان چشم می دوزم و از خودم سوال می کنم چگونه می شود سرنوشت یک مادر به اینجا ختم شود؟!
مادرانی که آغوش گرم و صدای لای لایشان هنوز در گوش فرزندانشان زمزمه می شود آنها بودند که راه رفتن را به فرزندانشان یاد دادند، مگر می شود خودشان از یاد برده باشند راه را و به بیراهه کشیده شده باشند.
تعدادی از بانوان بند مادرانه مواد مخدر، نامه هایی در دست دارند که معلوم است برای ارائه به مسولان آماده کرده اند اما با اینکه مسولان در حال خروج از بند هستند اقدامی برای دادن نامه ها نمی کنند، انگار یادشان رفته برای چه چیزی نامه نوشته اند، رییس کل دادگستری و دادستان، رییس زندان و ... حالا اینجا هستند، اما همه را سکوت فرا گرفته تا روابط عمومی دادگستری صدایش را بلند می کند و می گوید مگر نمی خواستید نامه هایتان را بدهید و آن وقت یکی یکی جلو می آیند.

شبیه همه ما 

 وارد بند جرائم عمومی می شویم اینجا هم مرتب و تمیز است، خانم ها در بندهایشان نشسته اند نگاهشان می کنم یعنی هر بار که به زندان می آیم خوب نگاهشان می کنم و گاهی همزاد پنداری! 
برخی از آنها تفاوتی چندان با خودمان ندارند انگار چرخ روزگار کج برایشان چرخیده یا خودشان به اشتباه آن را به سمت مخالف چرخانده اند.
جرم های مختلفی دارند جرم هایی که حتی گاهی بعد از ارتکابش و افتادن آب از آسیاب، متوجهش شده اند.
آه از نهادم بر می آید، کاش آنقدر سطح فهم و فرهنگ آدم ها بالا می رفت که سرنوشتشان به اینجا ختم نمی شد.
مادرانه های جرائم عمومی هم در آنسوی دیوارهای زندان فرزندان، همسران و والدین چشم براهی دارند، آه! کاش غفلت ها نبود.

شنیدن شرایط هر کدام از این افراد خود مثنوی هفتاد من کاغذی است که از دیدگاه بنده حقیر به عنوان خبرنگار، قطع به یقین در راستای کاهش سطح جرائم کارگشا خواهد بود.

 وارد سالن ورزشی زندان زنان می شویم، گروه سرود از قبل خود را آماده کرده اند تا بدو ورود مسولان اجرای برنامه داشته باشند و بالاخره شروع می کنند گوش هایم صدای همخوانی بلندشان را نمی شنود زیرا بلندتر از صدای سرود، دردی است که در چهره هایشان دارند، اینها هر جرمی که دارند و هر که هستند و از هر کجا آمده اند، هنوز مادرند...
دادستان کرمان بعد از اجرای سرود پای درد دل برخی از زندانیان می نشیند و ما عازم زندان مردان می شویم.
از محوطه می گذریم و وارد محدوده زندان مردان می شویم اینجا هم یک گروه سرود آماده ایستاده اند، سمت چپ سالن یادمان شهدا قرار دارد، ادای احترام کرده و نثار فاتحه و گروه، سرود، نوای "ای ایران"  را سر می دهد، نگاهشان می کنم با انرژی می خواندند به دست هایشان نگاه می کنم به چشم هایشان، خدایا دیدن یک مرد در حصار به نوعی دیگر دشوار است، کاش غفلت در بین آدم ها نبود.
وارد راهرو سمت راست می شویم بخش های مختلف از جمله دادرسی الکترونیک که حالا یک ظرفیت بزرگ و قابل افتخار برای دستگاه قضایی است، در این سالن خودنمایی می کند.
کمی جلوتر وسط راهرو مردی با لباس سبز تعزیه خوانی ایستاده است، صدایش را بلند می کند و آواز در می دهد مشک خشکیده اش دلم را به صحرای کربلا می کشاند به لب های خشکیده اباالفضل العباس (ع) به گلوی به خون نشسته علی اصغر، به تن بی سر آقایمان امام حسین (ع) که حاضر به پذیرش ذلت نشد تا ما عزیز بمانیم. 
چهره زندانیان را که می نگرم غصه ام بیشتر می شود مردانی که به عنوان پدر، برادر و همسر، همیشه الگوی خانواده بوده اند حالا درگیر جرم های کوچک و بزرگ شده و حالا اسیر دیوارها!
تعزیه تمام می شود و وارد کتابخانه و سالن مطالعه زندان می شویم، کتاب های مختلف و سالنی که برای اندکی تفکر و مطالعه در سکوت فرو رفته نشان می دهد هنوز راهی برای بازگشتن وجود دارد.

مشق پهلوانی 

اینجا زمان به بطالت نمی گذرد، کمی آنطرف تر سالن های ورزشی و زورخانه به چشم می خوردند، صدای یا علی از گود زورخانه می آید، وارد  می شویم و مرشد یا علی می گوید و در وسط گود، مردانی به یاد مولایشان درس مرام پهلوانی را مشق می کنند.
باور کردنی نیست، انسان هایی که اینچنین با یاد علی (ع) عشق ورزی می کنند در آنسوی دیوار خواسته و ناخواسته دچار جرم و گناه شده باشند، آنها به یقین نادم و پشیمانند.   

در حصار قرآن 
در ادامه مسیر به دار القرآن زندان می رسیم انگار اینجا بیشتر از سایر بخش ها مشتاق دارد.
تعداد زیادی از زندانیان در حالی که لباس سفید پوشیده اند پشت رحل ها نشسته و کلام وحی را با جان و دل مزه می کنند.

آزادی ۲۱ مددجوی جرائم غیرعمد کرمان 

با نگاه عطوفت اسلام از مشکل ۲۱ مددجوی جرائم غیرعمد استان کرمان در هفته قوه قضائیه با ۱۵۶ میلیارد بدهی گره گشایی می شود و این افراد حکم آزادی دریافت می کنند.

رییس کل دادگستری استان کرمان در دار القرآن لب به سخن می گشاید و از آزادی ۲۱ نفر از زندانیان جرایم غیرعمد به مناسبت هفته قوه قضائیه خبر می دهد.
حجت الاسلام ابراهیم حمیدی، زندان های نظام جمهوری اسلامی را در امور فرهنگی پیشگام می داند و معتقد است، زندانیان از فرصت بوجود آمده برای فراگیری مفاهیم و حفظ آیات قرآن بهره می برند و از امتیاز آن در راستای کاهش جرم و کسب امتیاز استفاده می کنند.
وی اظهار داشت: امروز زندان های ما فعالیت های چشمگیری در حوزه فرهنگی دارند که می طلبد از مسولان امور فرهنگی زندان های این استان بویژه زندان مرکز کرمان قدردانی کرد.
وی ادامه داد: در برنامه های ارفاقی برای مددجویان و زندانیان یکی از مهمترین شاخصه ها، بحث فعالیت های فرهنگی است و مشارکت در امور فرهنگی از شاخصه هایی است که در تخفیف مجازات، استفاده از مرخصی و رای باز و ارفاقات قانونی موثر است.
رییس کل دادگستری استان کرمان به وجود چهار حافظ کل قرآن در زندان کرمان اشاره و تصریح کرد: این افراد آیات قرآن را در زندان حفظ کرده اند که‌ از تخفیفات لازم برخوردار شوند.

وی افزود: توجه به زندان ها نباید مقطعی و نمادین باشد و بدنه دادگستری استان کرمان باید توجه دائمی به زندان ها داشته باشند.
وی ادامه داد: آزادی و سلب آزادی افراد جزو حقوق شهروندی است و اگر حتی برای مدت کوتاهی زمینه آزادی افراد از بند فراهم شود وظیفه شرعی و قانونی ماست که برای آزادی آنها تلاش کنیم.
حجت الاسلام حمیدی به روش های استفاده از مجازات های جایگزین حبس اشاره کرد و گفت: اعتقادمان بر این است زندان برای افرادی است که جرائم خشن مرتکب می شوند و امنیت مردم را نشانه می روند و برای این افراد که تعدادشان کم است باید سخت گیر باشیم.
وی افزود: بیش از  ۹۵ درصد زندانیان می توانند با استفاده از سامانه های الکترونیک، مجازات جایگزین حبس و ارفاقات قانونی از زندان آزاد شوند.
وی با تاکید بر اینکه محکومان مالی مجرم‌ نیستند و ناخواسته به زندان افتاده اند بیان کرد: این افراد از عهده پرداخت بدهی خود برنیامده اند لذا باید نگاه ویژه ای به این افراد شود. 
سید مجتبی حسینی، مدیرکل زندان های استان کرمان نیز به ۲۱ مددجوی  زندانی واحد شرایط آزادی در هفته قوه قضاییه اشاره کرد و گفت: این افراد ۱۵۶ میلیارد بدهی داشتند که شاکیان از بخشی از بدهی خود گذشت کرده و بخش دیگر بدهی آنها از طریق آورده مددجویان، تسهیلات، کمک ستاد دیه کشور و استان و ستاد اجرایی فرمان امام پرداخت شده است.