به گزارش خبرنگار حوزه دولت ایرنا، در حالی که تنها یک‌سال از عمر دولت سیزدهم گذشته است، منتقدان با تمام توان می‌کوشند تا تلاش‌های انجام شده برای تحول در نظام اجرایی کشور را بی اثر و بی اعتبار جلوه دهند و دولت را مجبور به عدول از شعارها و سیاست‌های خود و بازگشت به ریل پیشین به عنوان تنها مسیر پیش روی کشور کنند.
یکی از اصلی‌ترین محورهای انتقادی به دولت و تقابل با شعارهای آن، خصوصاً از سوی برخی اشخاص و تریبون‌ها، موضوع سیاست خارجی و به‌ویژه مسأله برجام است. در این فضاسازی تبلیغی و رسانه‌ای عنوان می‌شود که ریشه همه مشکلات امروز کشور رد پذیرش برجام از سوی دولت و اعتقاد نداشتن دولتمردان به فشار تحریم‌هاست.
این ادعا در حالی مطرح می‌شود که رئیس جمهور منتخب ملت در نخستین اطلاعیه حضورش به‌عنوان نامزد ریاست جمهوری تأکید کرده «[دولت او] دولتی [دولتی خواهد بود] که با اجماع ملی و دیپلماسی هوشمند و مبتکر، حتی یک لحظه را برای رفع تحریم‌های ظالمانه از دست نخواهد داد و با دیپلماسی برآمده از قدرت و توانایی‌های داخلی، تعامل و رابطه دوستانه و مقتدرانه با دنیا، مخصوصاً با همسایگان را، با سرعت پیگیری می‌کند».
برخی مخالفان دولت با موج‌سواری و همسو با اپوزیسیون خارجی، دولت را غیرمنصفانه به واقع‌نگر نبودن در سیاست خارجی و مدیریت روابط بین‌الملل متهم می‌کنند؛ درحالی‌که خود، بیش از هر کس مُلَبَّس به این اتهام هستند.
اگرچه حافظه تاریخی برخی سیاسیون در کشور کوتاه است اما نمی‌توان باور کرد که آنها وقایع و حوادث ۱۰ سال اخیر را فراموش کرده باشند.
اقدامات نابخردانه دولت «دونالد ترامپ» در خروج یک‌جانبه از برجام به کنار، هنوز تلنگر سخنان «مجید تخت‌روانچی» از اعضای تیم مذاکره کننده دولت قبل فراموش نشده که به خبرنگاران درباره رفتار خارج از عرف دولت «باراک اوباما» گفته بود «در مورد سیاست هسته‌ای، وقتی ما در برجام به توافق رسیدیم، قبول کردیم که یک‌سری تعهدات را برای یک دوره‌ی خاصی بپذیریم تا تحریم‌هایی که به‌طور غیرقانونی و ظالمانه علیه مردم ایران وضع شده بود، در چارچوب و بازه‌ی زمانی برداشته شود، امّا آنها از همان ابتدا در عمل کار خلافی کردند که جای شک‌وشبهه‌ای باقی نماند. ما در دوره اوباما گزارش‌هایی برای هماهنگ‌کننده برجام فرستادیم و به اقدامات خلاف دولت آمریکا در آن زمان نسبت به تعهداتش اعتراض کردیم».
باید پرسید واقع‌گرایی و مدیریت واقع‌گرایانه چیست؟ دقت و توجه به آنچه رخ داد و کشور را سال‌ها به عقب برد و بی‌اعتباری طرف‌های غربی را نشان داد یا تکرار تجربه ناخوشایند قبلی؟ چه تضمینی هست که با فرض قبول همه شرایط نامربوط، طرف آمریکایی زیر تعهد خود نزده و در آینده با طرح مسائل غیرمرتبط، دوباره یوغ تحریم را بر گردن ایران نزنند؟
طرح این گزاره که دولت درکی از تاب‌آوری مردم در برابر مشکلات و فشار تحریم‌ها ندارد نیز، گزاره اشتباهی است؛ چرا که دولت و شخص رئیس جمهور با رصد دقیق و اشراف کامل بر تحولات می‌دانند که مردم با چه تگناها و سختی‌هایی مواجه هستند و به‌جای برخوردهای انفعالی و تَنزُّه‌طلبی، شبانه روز با دغدغه‌مندی تلاش می‌کنند که از حجم مشکلات بکاهند.
ایران برای عبور از این پیچ تاریخی که در آن قرار دارد، نیازمند اجماع و همدلی است. قطعاً تحقق نقشه‌های دشمنان در گرو ایجاد شکاف میان دولت و ملت و دوقطبی یا چندقطبی کردن افکار عمومی است. بنابراین هرکس آگاهانه و غیر آگاهانه در این مسیر حرکت می‌کند و با قلم و عملش موجب یأس و ناامیدی مردم می‌شود، ناخودآگاه آب به آسیاب دشمن می ریزد.
رئیس جمهور و همکارانش بارها گفته و تأکید کرده‌اند که دولت از انتقادهای سازنده استقبال می‌کند اما منتقدین صاحب قلم و تریبون باید توجه داشته باشند که قطعاً نتیجه سیاه‌نمایی بدون توجه به واقعیت‌ها با اهداف جناحی و گروهی به نفع انقلاب اسلامی نخواهد بود و به نظام و کشور و حتی مردم که آنها داعیه‌دارشان هستند، آسیب می‌زند که البته با عنایت خداوند و مدیریت داهیانه رهبر معظم انقلاب و حضور مردم در کنار دولت، محقق نخواهد شد.
دولت در موضوع هسته‌ای پایبند به راه ترسیم شده از سوی رهبری است و ایشان در دیدار جمعی از مردم آذربایجان شرقی صریحاً فرمودند: «حرف‌هایی زده می‌شود، وعده‌هایی داده می‌شود. من می‌خواهم امروز فقط همین یک کلمه را بگویم؛ بگویم ما حرف و وعده‌ی خوب خیلی شنیده‌ایم که در عمل، آن حرف‌ها و وعده‌ها نقض شده و ضدّش عمل شده است. حرف فایده ندارد، وعده فایده ندارد؛ این‌دفعه فقط عمل و عمل؛ عمل از طرف مقابل را ببینیم، ما هم عمل خواهیم کرد. با حرف و وعده و این‌که ما این کار را خواهیم کرد، آن کار را خواهیم کرد، جمهوری اسلامی این‌دفعه قانع نخواهد شد؛ [این‌دفعه] مثل گذشته نخواهد بود».
نظر شما