گلتاج بی بی فرزندش را در آغوش می فشارد و در کنار حاج بردی روی صندلی قرمز رنگ اتوبوس می نشیند، مسافران یکی پس از دیگری می آیند و صندلی های خالی پر می شود و اتوبوس پس از یک بوق گوش‌خراش پایانه مسافربری را ترک و رو به مشرق حرکت می کند.
راه طولانی است و فضای محدود و بسته اتوبوس فرصت بازی‌گوشی و شیطنت را از رضا می گیرد، همچنان که در آغوش ورجه و ورجه می‌کند به مسافر صندلی کناری لبخند میزند، خنده هایی که هر چند تکراری به نظر می رسد اما دل گلتاج بی بی و حاج بردی از این خنده ها غش می رود.
به نزدیکی های جنگل گلستان که می رسند کودک می خوابد حاج بردی پارچه ابریشمی را از کیف خارج می کند، گلتاج بی بی آن را روی رضا می اندازد کودک آرام و معصومانه در خواب است، نیمه های شب شده است و حاج بردی دیده بر هم می نهد تا ساعتی بخوابد گلتاج بی بی اما دیده بر هم نمی زند منتظر رسیدن به مقصد است.
احساس می کند این راه طولانی تمام نمی شود، بیشتر از این توان انتظار کشیدن را ندارد پلک هایش را روی هم می گذارد بلکه این مسیر طولانی انتظار کمتر به چشم بیاید.
اما مگر این اشتیاق و ذوق زائد الوصف مجال خواب می دهد اتوبوس در گرگ و میش بامدادان به مقصد می رسد و مسافران یکی یکی پیاده می شوند، چندین نفر به سمت مسافران اتوبوس می آیند و می گویند آقا سوئیت یا اتاق می خواهی در خدمتیم بفرمایید.
حاج بردی با همان لهجه شیرین ترکمنی می گوید ممنون آقا ما الان باید به قرارمان برسیم فرصت نداریم به اندازه کافی دیر کرده ایم، سوار تاکسی می شوند و راه می‌افتند از دور وقتی در روشنایی نصفه و نیمه صبح گنبد طلایی و نورانی امام رضا (ع) را می بیند اشک از چشمان زن و شوهر سرازیر می شود و بر گونه هایشان می غلتد.
رضا با تعجب به چشمان اشکبار آنها نگاه می کند و با دستان کوچکش اشک از صورت پدر و مادر پاک می کند و دستانش را دور گردن پدر حلقه می کند، پیاده می شوند به سمت باب الجواد حرکت می کنند از دربی که به نام میوه دل حضرت رضا(ع) مزین است وارد می شوند تا میوه دل خود را به پابوس سلطان طوس ببرند.
وارد که می‌شوند گویی که به دلدار رسیده باشند گام های خود را تند تند می کنند و به سمت حرم می روند، در همان مسیر که به سوی حرم می رود حاج بردی با زبان ترکمنی شعر معروف مختومقلی بنام بخشله بیزنی (ببخش ما را) را زمزمه می کند.
دنکه شلار یانینده بیر بی کمالم - عاشقام مجنونام شکسته حالم
سینه خراسان زواری عالم - یا امام رضا یه بخشله بیزنی
ترجمه:
در میان این بزرگان من بی کمالم - عاشقم مجنونم شکسته حالم
قلب خراسان و قلب زوار جهان که امام رضاست - ای پروردگار ما را به خاطر امام رضا ببخش
حاج بردی ادامه داد : آقا رضا جان آمدیم آقا ، رضای خود را آورده‌ایم،
ممنونیم که در نوبت قبل ما را دست خالی برنگردانده ای، آقاجان زندگیمان گرم شده از برکت مهر و لطف شما
آقاجان، ما رضای خود را هم آورده‌ایم طبق قولی که داده بودیم با رضا به پابوس رضا آمده ایم.
به حرم می رسند کفش ها را به کفشداری تحویل می دهند.
گلتاج بی بی رضا را در بغل می گیرد و روبروی حرم می ایستد.
اشک همچنان ساکن چشمانش است اشک شوق، نفس عمیقی حاکی از رضایت می کشد می گوید ممنون ضامن آهو، ممنون که ضامن ماهم شدی ،تو خورشید قلب ما هستی ،ما رضایمان را آورده‌ام به پابوست، ببخش آقا جان که دیر کردیم وعده داده بودیم که هرسال بیاییم اما این شیوع ویروس کرونا مانع ما می شد و نمی‌توانستیم سر قولی که داده بودیم بمانیم.
اما حتماً خودتان خوب می دانید که ما هرگز فراموش نکردیم و نخواهیم کرد قرارمان را که در سالروز تولدتان همراه فرزندمان برای عرض ادب و ارادت خدمت برسیم و این عهد را وقتی رضایمان بزرگتر شد به او می گویم که از کرم و بزرگی شماست که او پا به این جهان گذاشته است.
به عشق سلطان طوس نام زیبای رضا را برایش انتخاب کردیم، به او می‌گوییم که بعد از ۱۵ سال زندگی مشترک با وجود تمام درمان ها و پیگیری‌ها صاحب اولاد نمی شدیم و در اوج ناامیدی و به توصیه مادربزرگم که گفت به پابوس قزل امام بروید که درمان همان جاست.
ما به درگاهت برای عرض خواهش آمدیم و تو چه مهربان سلطانی هستی که کسی دست خالی از بارگاهت خارج نمی شود، ممنونم امام رضا جان که راضی مان کردی به لطف و کرمت.
از داخل کیفش گندمی را که حاصل کشاورزی و محصول امسال زمین آنها بود خارج می کند آن را روی زمین می پاشد دسته کبوتر پرواز می کنند به سمت گنبد طلایی رنگ و گروهی دیگر بر زمین می‌نشینند و دانه بر می چینند گل تاج بی بی چشمانش را می بندد، دعا می کند خدایا به حرمت قزل امام کسی را دست خالی از اینجا برنگردان.
روایت خانواده حاج بردی و رضا یکی از هزاران لطف و کرم سلطان طوس به پابوسان آستانش است.
امام جمعه اهل سنت گمیشان به خبرنگار ایرنا گفت: حدود پنج میلیون ترکمن در کشور ترکمنستان و سایر مناطق از جمله ایران بسر می برند و عشق ویژه ای نسبت به قزل امام دارند.
امان گلدی آخوند حنفی افزود: اساس ارادت این قوم به امام هشتم (ع) از آنجا ناشی می شود که امام ابوحنیفه نعمان بن ثابت پایه گذار مذهب حنفی از شاگردان امام جعفر صادق(ع) که از اجداد امام رضا (ع) بود و ترکمن ها ارادت ویژه ای نسبت به وی دارند و این ارادت باعث شد تا به امام رضا (ع) نیز عشق ورزیده و رهرو ایشان باشند.
وی خاطرنشان کرد: ترکمن ها همواره به قزل امام توسل می جویند و هر سال به زیارت ایشان می روند، ترکمن ها از هر فرصتی برای سفر به مشهد مقدس برای پابوسی امام رضا(ع) سفر می کنند که این امر نشان دهنده علاقه وافر به این امام همام است.
حنفی یادآور شد: بهترین مکانی که ترکمن ها پس از برگزاری آیین های خود به آن سفر می کنند، بارگاه امام رضا (ع) و پابوسی این حضرت است.
این روحانی اهل سنت استان گلستان تصریح کرد: زوج های جوان ترکمن پس از جشن ازدواج برای ماه عسل یا " ثق ماغ" به زیارت بارگاه قزل امام سفر می کنند.
به گزارش ایرنا، همزمان با دهه کرامت و سالروز ولادت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولادت در مناطق مختلف گلستان از جمله مناطق ترکمن نشین جشن شادی و مراسم مختلفی برپاشده است.
گلستان نیز همانند دیگر مناطق کشور در سالروز تولد این خورشید ولایت، غرق در سرور و شادی است و جشن های دهه کرامت در مناطق مختلف استان برگزار شده است.
نظر شما