به گزارش خبرنگار ایرنا، محمد درویش در نشست مجازی محیط زیست و نیکوکاری اظهارداشت: از دیرباز در بین مردم خیران بسیاری وجود داشته است اما غالباً خیر در حوزه‌های کوچک تعریف و محدود شده؛ برای مثال بسیاری از خیرین، خیر را صرفاً در کمک به ایتام و ساخت مدرسه و مسجد می‌بینند در حالی که زمینه‌های خیر و نیکی بسیار گسترده است. نیکوکاری یعنی شرایطی فراهم کنیم که همنوعان ما زندگی بهتری داشته باشند.
نیکوکاری مبتنی بر کارآفرینی اجتماعی باشد
وی با بیان اینکه نیکوکاری باید بتواند به کارآفرینی اجتماعی کمک کند افزود: کارآفرینی اجتماعی جز با استفاده صحیح و متوازن از توان اکولوژیک سرزمین و محیط زیست محقق نمی‌شود؛ از این رو، مسئله نیکوکاری با محیط زیست، پیوندی وثیق پیدا می‌کند و از سوی دیگر، وجود مشکلات عدیده در محیط زیست ایران و بلکه جهان، ضرورت انجام امور خیر پایدار در حوزه محیط زیست را یادآوری می‌کند.
درویش تصریح کرد: کاری که آلن پطروسیان در نفی فرهنگ خودرومحوری انجام می‌دهد از مصادیق بارز نیکوکاری در حوزه محیط زیست است زیرا به طور همزمان موجب کاهش آلودگی هوا، آلودگی صوتی، ترافیک می‌شود همچنین هر کاری که کمک کند تولید چشمه‌های گرد و خاک مهار شود، مصداق بارز نیکوکاری در زمینه محیط زیست است زیرا باعث می‌شود هوا سالم بماند و افراد کمتری درگیر بیماری شوند.
بحران ریزگردها در خوزستان
این پژوهشگر محیط زیست خاطرنشان کرد: فراموش نکنیم که مسئله ریزگردها یک بحران جدی برای زندگی مردم ایران به خصوص خوزستان شده است. علاوه بر ریزگردها، بحران آب آشامیدنی و بحران فاضلاب نیز در این استان مشکلات زیادی به وجود آورده است. خوزستان، به علت مهاجرت و خروج مردم در سال‌های اخیر با وجود بیشترین میزان زاد و ولد، کمترین رشد جمعیت را در کشور داشته و مهاجرت مردم از خوزستان یعنی لطمه‌های جبران‌ناپذیر به اقتصاد و فرهنگ آن منطقه. بنابراین باید کاری کنیم که آب و هوای خوزستان از آلودگی نجات یابد.
برای نیکوکاری، ثروت لازم نیست
رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو گفت: یک ضرب‌المثل معروف می‌گوید اگر می‌خواهید خانه‌تان از حداقل روشنایی برخوردار باشد، باید تلاش کنید کوچه‌تان روشن بماند. اگر می‌خواهیم مردم کشور در سلامت و آسایش زندگی کنند، باید کاری کنیم همه مردم جهان در سلامت و آسایش زندگی کنند.
درویش تصریح کرد: امروز کشورهای توسعه‌یافته به این نتیجه رسیده‌اند که باید بخشی از درآمد خود را در کشورهای فقیرتر هزینه کنند. جامعه توسعه‌یافته، جامعه‌ای است که درآن همه اعم از انسان و حیوان و گیاهان زیست داشته باشند.
نیکوکاری مهم‌ترین و اولین نفعش، برای خود فرد نیکوکار است. نیکوکار واقعی کسی است که بخشی از سرمایه مادی و معنوی و وقت و انرژی خودش را هزینه کند تا خودش و فرزندانش و همه جامعه‌اش در آسایش زندگی کنند. برای نیکوکاری، ثروت لازم نیست بلکه همت و توان و انگیزه لازم است همچنین اگر کسی می‌خواهد ترویج نیکوکاری کند، به جای حرف باید عمل کند.
وجوه نیکوکاری در زندگی شهری
مدیرکل پیشین دفتر مشارکت‌های مردمی در سازمان محیط زیست درباره نیکوکاری در زندگی شهری گفت: کسانی که می‌خواهند در زندگی شهری، نیکوکاری را ترویج کنند باید بیش از همه به عناصر خلاقیت و کارآفرینی اجتماعی کنند. باید برای رایزنی و مطالبه‌گری از مسئولان شهری همچون شورای شهر وقت بگذارند همچنین باید در زندگی شخصی خود، اقداماتی را تمرین کنند. مثلاً بارها شده است که به درستی از شهرداری‌ها انتقاد کرده‌ایم که چرا زباله خشک و تر را تفکیک نمی‌کنید اما همزمان با این مطالبه، خودمان هم باید روند تفکیک را آغاز کنیم.
نقش روستائیان در محافظت از محیط زیست
درویش درباره درباره نیکوکاری در زندگی روستا نیز اظهار داشت: هم‌وطنان ساکن روستا نیز اقدامات مهمی برای محفاظت از محیط زیست می‌توانند انجام دهند. متأسفانه برخی از چوپانان برای اینکه آفتاب بیشتری به زمین جنگل بخورد تا علف بیشتری بروید و مورد استفاده دام قرار بگیرد، درختان را قطع می‌کنند یا با «کَت‌زنی» موجب خشکیدن درخت می‌شوند. اهالی روستا می‌توانند با کت‌زنی مقابله کنند و بدانند که با خشک‌شدن درختان، میزان نفوذ آب در خاک کم می‌شود، چشمه‌ها و قنوات خشک می‌شوند و هوا بیشتر آلوده می‌شود همچنین اهالی روستا می‌توانند با راه‌انداختن کوره ذغال و از بین بردن ذخیره چوب جنگل که بسیار برای محیط زیست آسیب‌زاست، مقابله کنند. روستاییان می‌توانند به فرزندان خود بیاموزند که سنجاب‌ها را از محیط طبیعی زندگی‌شان دور نکنند.
آموزش؛ مصداق نیکوکاری در حوزه محیط زیست
مانیا شفاهی، مدیرمسئول فصلنامه طبیعت و محیط زیست صنوبر گفت: نیکوکاری هر کاری است که به بهبود شرایط زندگی کمک کند. از آنجاکه محافظت از محیط زیست به بهبود زندگی بر کره زمین کمک می‌کند پس می تواند یکی از مصادیق بارز نیکوکاری باشد. برای حفظ محیط زیست، فرهنگسازی و آموزش مردم بسیار اهمیت دارد البته باید توجه کنیم عمده تخریب محیط زیست نه توسط مردم عادی بلکه توسط صنایع بزرگ انجام می‌شود.
وی افزود: کمک به حفظ محیط زیست گستره وسیعی از کارهای رسانه‌ای تا کارهای آموزشی و فرهنگی را در بر می‌گیرد. کسانی که کار فرهنگی می‌کنند، باید کفش آهنی به پا کنند و بدانند که باید صبر و از خودگذشتگی داشته باشند.
شفاهی افزود: سیستم آموزشی کشور ما باید به گونه‌ای تغییر کند که آدم‌ها به ارزش سرزمین و محیط زیستی که در آن هستند، پی ببرند.
وی ادامه داد: انجام کار نیک منوط به داشتن توانایی مالی بالا نیست، بلکه افراد می‌توانند از توانایی‌های مختلف خود برای خدمت به مردم و محیط زیست استفاده کنند. برای مثال راه‌اندازی نهضت دوچرخه‌سواری همگانی، انجام آموزش در زمینه محیط زیست، فعالیت رسانه‌ای برای آگاهی مردم در زمینه محیط زیست از مصادیق بارز نیکوکاری است.
تهدید سلامت در تهران با توسعه بی‌رویه ماشینی
آلن پطروسیان، مروج و محقق ورزش سبز و حیات سبز گفت: سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند برای حفظ محیط زیست در ایران نقش مهمی داشته باشند. آن‌ها می‌توانند به عنوان مکمل دولت، برنامه‌هایی عملی برای حفاظت از محیط زیست سامان دهند و با آگاهی‌بخشی، حساسیت مردم را به محیط زیست افزایش دهند. همانطور که آقای درویش و خانم شفایی گفتند، خلاقیت و فرهنگسازی در رفع معضلات محیط زیستی مهم است.
دوچرخه‌سواری ایده خلاق محیط زیستی
وی افزود: بر این اساس، ما موفق شدیم در سال‌های اخیر اقداماتی خلاقانه برای محافظت از محیط زیست ایران ترتیب دهیم و نسبت به آن فرهنگسازی کنیم. یکی از مهم‌ترین اقدامات ما، ۱۰ سال پیش با راه‌اندازی نهضت دوچرخه‌سواری همگانی آغاز شد. در این راه، پنج اصل بنیادی را مد نظر قرار دادیم، اول اینکه در راستای ترویج آن پویش‌هایی برگزار کنیم.
پطروسیان گفت: دوم اینکه به آموزش‌های لازم در زمینه دوچرخه‌سواری بپردازیم، نکته سوم این بود که برای تجهیزشدن شهر و معابر به دوچرخه و امکان دوچرخه‌سواری تلاش کنیم، چهارم اینکه در زمینه امور بین بخشی تفاهم‌نامه‌هایی با وزارت کشور، علوم، ورزش به امضا رساندیم همچنین به عنوان اصل پنجم، تقدیر از فعالان و مدیران و مسئولان حامی این طرح را مد نظر قرار دادیم.
نشست مجازی محیط زیست و نیکوکاری به همت مرکز فرهنگ نیکوکاری امروز یکشنبه ۲۸ فروردین برگزار شد.
نظر شما