بر پایه مطلب دریافتی روز جمعه ایرنا، علیرضا پاک فطرت در بازدید سرزده از باغشهریهای شمال شهر شیراز با اظهار تأسف از این روند نامطلوب، اظهار کرد: ساخت باغشهریها منجر به خشکی باغات شیراز از جمله قصردشت شده است که همگی نتیجه ضعف مدیریتی ما در حفاظت و صیانت اراضی ملی به ویژه منابع طبیعی و زمینهای کشاورزی میباشد.
ساخت باغشهری در محدوده و حریم شهر و روستاها ممنوع است
رئیس مجمع نمایندگان استان فارس ادامه داد: منابع آبی قابل توجهی در اطراف شیراز به منظور هدایت و مصرف آن در باغات درون شهر وجود دارد که این منابع نظیر چشمه جوشک و قنات خیرات و بسیاری دیگر از منابع آبهای زیرزمینی نیز به دلیل ساختوسازهای غیر مجاز نظیر باغشهریها به هدر میرود که یکی از دلائل اصلی آسیب به باغات و خشکاندن آن به همین مسئله ارتباط دارد.
نماینده مردم شیراز و زرقان در مجلس شورای اسلامی در رابطه با اینکه ساخت باغشهری در محدوده و حریم شهر و روستاهای ما ممنوع است، گفت: درخواست صدور مجوز و قانونی کردن این تغییرکاربریها مورد تأیید نیست و انتظار است دستگاههای متولی نظیر جهاد کشاورزی، منابع طبیعی و محیطزیست و همچنین فرمانداریها و دستگاه قضایی به این مسئله دقت بیشتری در اجرای درست قانون داشته باشند.
از تفکیک و تغییرکاربری اراضی کشاورزی توسط دلالان جلوگیری شود
وی اظهار داشت: توسعه باغشهریها نه تنها مصرفگرایی را ترویج میدهد و به تولید ضربه میزند بلکه باعث به وجود آمدن مشکلات اجتماعی گوناگونی خواهد شد که نیازمند فرهنگسازی در این زمینه هستیم.
رئیس مجمع نمایندگان استان فارس در پایان با تأکید بر اهمیت قانونگرایی، اعلام کرد: تفکیک اراضی کشاورزی توسط دلالان باید مدیریت شود و قانون ملاک عمل دستگاههای اجرایی و شهروندان باشد که کنترل و نظارت کارآمد دولت در این زمینه بسیار موثر است.
به گزارش ایرنا، اوایل دهه ۷۰ مرحوم آیت الله محی الدین حائری شیرازی نماینده وقت ولی فقیه در فارس و امام جمعه شیراز طرحی به نام فلاحت در فراغت را مطرح کرد که برمبنای آن زمین های اطراف شهرها در اختیار کارمندان، بازنشستگان و افراد کم درآمد قرار گیرد تا در ایام فراغت خود اقدام به کشت درختان و ایجاد باغ کنند تا ضمن بهره مندی از طبیعت از مزایای مادی و معنوی آن بهره مند شود.
دیدگاه های وی در قالب موسسه فلاحت در فراغت در همان دهه به بار نشست و زمین های اطراف شیراز به ویژه خرامه که آن زمان بخشی از شهرستان شیراز بود همچنین روستاهای بخش بیضا از توابع سپیدان به باغ شهر تبدیل شد.
باغ شهر که به معنای زمین محصوری بود که با کاشت درخت ثمری تعریف می شد و اجازه ساخت و ساز در آن در حد یک اتاق و راهرو داده می شد، بعدها در شهر جدید صدرای شیراز هم فراگیر شد.
تخلفات مالی و دست اندازی های برخی افراد به زمین های مرغوب همچنین معاملات املاک آن موجب شد طرح یادشده در وادی رانت خواری و زمین خواری بیفتد و اصل هدف به فراموشی سپرده شود.
نظر شما