به گزارش روز دوشنبه ایرنا، روزنامه لا وانگواردیا اسپانیا نوشت: اروپا با یکی از فوری‌ترین و مهم‌ترین چالش‌های تاریخ خود مواجه است. فراتر از درگیری‌های ژئوپلیتیکی یا پیامدهای اجتماعی- اقتصادی و بهداشتی ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹، شکننده‌ترین و البته مهم‌ترین افق پیش‌روی اروپا، مسئله محیط‌زیست است. ۲۷ کشور اروپایی در قالب "توافق سبز اروپایی" به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مهار پیامدهای آب‌وهوایی و تقویت انرژی‌های تجدیدپذیر، پیمان بستند با این حال، این اهداف محقق نخواهند شد.
در ادامه این گزارش با بیان اینکه "با سناریوهای بسیار پیچیده‌ای مواجهیم" آمده است: اروپا از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، مصرف انرژی را فقط در دوره‌های رکود اقتصادی بزرگ کاهش داده است چرا که تا کنون هیچ برنامه بلندپروازانه اقلیمی وجود نداشته است. پس از کاهش سطح مصرف در بازه زمانی بحران سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴، این روند تا سال ۲۰۱۷ رشد شدیدی را نشان داد. در سال ۲۰۱۷، روند مصرف انرژی وارد دوره دو ساله ثبات و کاهش جزئی شد. با این حال، عدم تلاش کشورهای عضو اتحادیه اروپا نشان می‌دهد که نه تنها اهداف اقلیمی در نظر گرفته شده، تا سال ۲۰۳۰ تحقق نخواهد یافت بلکه تا ۲۰۴۵ نیز قابل انتظار نیست. در بدبینانه‌ترین حالت نیزاهداف آب‌وهوایی تا پس از سال ۲۱۰۰ به دست نخواهند آمد.
در جریان اجلاس آب‌وهوایی سال ۲۰۰۹ در کپنهاگ، اروپا به معرفی اهداف اولیه‌ای همچون محدود کردن افزایش دما به ۱.۵ درجه نسبت به سال‌های ۱۸۵۰ و ۱۹۰۰ میلادی که باید تا سال ۲۰۲۰ محقق می‌شد، پرداخت. از بین همه سیاست‌های دولت‌های اروپایی، تنها ۲۰ درصد و پس از استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر محقق شد. کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مصرف انرژی در دوره شیوع ویروس کرونا نیز به لطف محدودیت‌های جابجایی در این قاره اتفاق افتاد.
به نوشته لاوانگواردیا، تمام داده‌های مصرف انرژی برای سال ۲۰۲۱، به سناریویی اشاره دارد که خوش‌بینی کمی به دنبال دارد. پس از کاهش عمومی مصرف در سال ۲۰۲۰، اتحادیه اروپا در دومین سال شیوع ویروس کرونا، تقاضای انرژی را بالاتر از اهداف تعیین شده سال ۲۰۲۰، بازیابی کرد. بسیاری از کشورها هچون مالت، دانمارک و سوئد به ترتیب ۱۰، ۷ و ۴ درصد افزایش مصرف داشتند و از سطوح سال ۲۰۱۹ فراتر رفتند. اسپانیا، یونان و پرتغال نیز اگر چه سطوح مصرف پایین تر از دو سال گذشته را ثبت کردند (حدود دو درصد کمتر)، اما همچنان با اهداف در نظر گرفته شده اتحادیه اروپا فاصله دارد.
آنچه از نوسانات و روند احیای فعالیت‌های اقتصادی پس از نخستین تاثیرات بحران‌های بزرگ شاهد بودیم، اگر چه پیش‌بینی دقیق را مشکل می‌کند اما به زعم کارشناسان، کاهش مصرف انرژی بین سه تا پنج سال آینده، نه به دلیل اقدامات سیاسی فرضی، بلکه به دلیل عوامل ناشی از بحران همه‌گیری فعلی و مشکلات لجستیکی تامین و قیمت مواد اولیه خواهد بود.
"خوردی سوله" استاد دانشگاه و کارشناس تغییرات اقلیم و گذار اکولوژیکی معتقد است: پس از این رکود مصرف، به سطوح مصرف سال ۲۰۰۸ بازنخواهیم گشت و احتمالا حتی به سطح ۲۰۱۹ هم نمی‌رسیم. اما چنانچه تدابیر ساختاری و نه موقتی، اعمال نشود، در سال ۲۰۳۰ نیز به اهداف نخواهیم رسید.
"خوسه ماریا بالداسانو" استاد بازنشسته مهندسی محیط زیست نیز در تایید اینکه تا کنون هیچ اقدام ساختاری صورت نگرفته است، می‌نویسد: هیچ تغییر عمده‌ای در دوره‌های خارج از رکود وجود نداشته است. هیچ تلاش عمده‌ای برای تغییر مدل انرژی صورت نگرفته و فقط گاهی اوقات اقداماتی در جهت برون‌رفت از مشکلات به صورت مقطعی انجام شده است.
به نوشته لا وانگواردیا، اگرچه روند فعلی مصرف به ما اجازه نمی دهد که خیلی خوش بین باشیم، اما هنوز هم امیدهایی وجود دارد، مانند این واقعیت که انرژی های تجدیدپذیر در حال حاضر ارزان تر از سوخت های فسیلی هستند. علاوه بر این، اقداماتی در سطح ملی وجود دارد که کارساز است. بالداسانو می‌گوید: در اسپانیا دو هزار مگاوات پنل‌های فتوولتائیک برای مصرف این کشور در سه سال ساخته شده است که معادل دو نیروگاه هسته‌ای است.
"سرخیو بوناتی" تکنسین آب‌وهوا و تنوع زیستی با تاکید بر اینکه همه چیز به عزم دولت‌ها بستگی دارد، می‌گوید: برنامه‌هایی که تا امروز توسط کشورهای جهان ارائه شده است، منجر به افزایش میانگین دمای هوا تا بیش از سه درجه می‌شود و این شکاف آشکاری بین آنچه در حال انجام است و آنچه باید انجام شود را نشان می‌دهد.
نظر شما