«ژاله کاردان» روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: پیش از آغاز بحران کرونا از آذر ماه با هزینه خود در شیراز تمرینات را شروع کردم. می‌خواستم تا قبل از عید ۹۹ در اردو بمانم تا سال خوبی را در مسابقات پیش‌رو داشته باشم. تنها خواسته‌ام از فدراسیون این بود تا با «عبدالله جمشیدی» مربی ملی پرتابی‌ها تمرین کنم اما نپذیرفتند. در این اردو هم با هماهنگی رییس هیات شیراز و با هزینه خود غذا و اسکان را تهیه و تمرینات را شروع کردم. مدتی هم در منزل دوستم بودم تا بتوانم این تمرینات را انجام دهم.
وی افزود: وقتی که کرونا شدت گرفت به اردبیل بازگشتم و مدت یک‌ماه امکان تمرین در هیچ جا نبود و از اداره ورزش استان یک سری صفحات ورزشی گرفتم و در آنجا تمرینات را تا الان ادامه دادم.
این ملی‌پوش دوومیدانی زنان خاطر نشان کرد: با اینکه رکورددارم یک دیسک تمرینی هم نمی‌توانم از فدراسیون بگیرم. به دفعات هم از طریق هیات استان نامه نگاری کردم و در آرشیو فدراسیون نامه‌های زیادی از درخواست‌هایم برای کفش، حمایت، دیسک و حتی برای اعزام‌های داخلی وجود دارد اما گفتند که دیسک و کفش نداریم یا نامه شما به دست ما نرسیده است. فدراسیون می‌گفت که وظیفه ما تهیه این چیزها نیست. حالا می‌گوییم بحث وظیفه نیست اما وقتی کسانی در راس کاری قرار دارند و من هم ملی‌پوش هستم حداقل یک دیسک می‌توانند به من بدهند.
وی ادامه داد: صورت قشنگی ندارد که ملی‌پوش باشم و یک دیسک استاندارد تمرینی از اول فعالیتم در این عرصه تا کنون نداشته باشم. در این مدت هم سعی کردم دیسک‌ها را از دوستان و آشنایان قرض کنم. حتی صفحات دیسک‌ها را جا به جا می‌کردم تا دیسک خوبی درست کنم. در هیات استان دیسک‌ها را برمی‌داشتند و اجازه استفاده از آن را به ما نمی‌دادند.
کاردان یادآور شد: در ۲ ماه گذشته با مدیر کل ورزش و جوانان استان مشکلاتم را درمیان گذاشتم و او از بودجه ورزشی کفش پرتابی و مکمل برایم تهیه کرد. این مشکلات هنوز وجود دارد و ساعت تمرینی که برای زنان در نظر گرفتند خیلی بد است و از ۱۲ تا ۳ بعد از ظهر باید بدویم که بیشتر مواقع در این ساعت هم تمرینات مدرسه فوتبال یا فعالیت‌های دیگر انجام می‌شود و نمی‌توانم در آنجا تمرین کنم. شرایط خیلی بی ثبات است حامی مالی نداریم و درآمد ما از در لیگ است. در طول سال بیش از چهار میلیون صرف کفش‌هایم می‌شود و حداقل یک میلیون باید برای مکمل ورزشی هزینه کنم.
نظر شما