سارا اکبرزاده روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: ظاهر افراد در اصل نشانه سلامت، شادابی و عزتنفس آنان است و از طرفی همه افراد، بویژه کسانی که برای خود ارزش قائل هستند، به رسیدگیهای ظاهری نیاز دارند اما مشکل زمانی آغاز میشود که دغدغه و مشغله ذهنی فرد مدام به رسیدگیهای ظاهری تبدیل شود.
وی اظهار داشت: افرادی که به اختلال شخصیت نمایشی مبتلا می شوند مدام در مقایسه با دیگران، بطور افراطی ظاهر خود را از راههای مختلف به نمایش میگذارند تا دیگران را جذب کنند و از این رو همیشه با سردرگمی و زندگی آشفتهای مواجه هستند.
این روان درمانگر تصریح کرد: فردی که با این شخصیت، به ظاهر، خانه و زندگی خود اهمیت میدهد چنانچه دیگران از ظاهر آن ایراد گیرند خیلی حساس میشود. این گروه از افراد باید مراقب باشند به سمت اختلال شخصیت نمایشی پیش نروند.
اکبرزاده گفت: در مواقعی حتی ممکن است فرد از رفتار اشتباه خود آگاه نباشد و آن را بخشی از زندگی بداند، در حالی که با این رفتار از هدف مهم و معنادار زندگی بازمانده و مدام برای جلب نظر دیگران تلاش می کند. در این هنگام، این دسته افراد از طریق ظاهر به نوعی از دیگران طلب مهر و محبت و توجهطلبی میکنند.
وی افزود: از دیگر نشانه های اختلال شخصیت نمایشی، نداشتن هویت مشخص این دسته افراد است. با توجه به ظاهر و بدون تفکر و تعمق به وجود خود حتی با جراحی زیبایی از شخصیت درونی خود فاصله می گیرد و زمانی فرامی رسد که حتی برای امور مهم تر مانند مطالعه، کسب مهارت های آموزشی و افزایش و رشد آگاهی شخصی وقت نخواهد داشت.
راهکار درمان
این روانپزشک گفت: مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی با توجه به اینکه نسبت به احساسات خود اغراق میکنند همین امر باعث میشود نسبت به درمان خود کم اهمیت بوده و از این رو پیگیری برنامه درمانی را برای خود دشوار می کنند.
اکبرزاده با بیان اینکه داروهای ضدافسردگی و اضطراب با تجویز متخصص برای درمان عوارض این اختلال تا حدودی کارساز خواهد بود، تصریح کرد: مراجعه به مشاور و روان درمانی، گزینه های بهتر برای درمان مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی است. هدف این درمان کمک به فرد بیمار برای آشکارکردن انگیزه و ترسهایی است که با افکار و رفتار آن در ارتباط است و نیز کمک برای برقراری ارتباط با دیگران به شیوه مثبت است.
وی افزود: هر فردی باید بدور از ظاهر فریبی شیوه زندگی خود را داشته باشد و آن را با دیدگاه، باور و فرهنگ شخصی خود بسنجد و از طرفی نباید وضعیت زندگی خود را با دیگران مقایسه کند. برای نمونه داشتن وسایل خانه خیلی شیک نباید ملاک ارزش واقعی افراد قرار گیرد زیرا باید ابتدا از خود پرسید چه مسائل و معیارهایی به زندگی معنا و مفهوم میبخشد تا عمیقا از آن خوشحال بود.
نظر شما