اما این ترس برای چه بود؟ و چرا یک اشتباه تایپی که معمولاً در برخی از اطلاع رسانی ها رخ می دهد موجب شکل گیری اخبار و شائبه هایی در رسانه ها شد؟ برای پاسخ به این پرسش باید چرایی سایه تعلیق بر سر فوتبال ایران را مورد بررسی قرار دهیم. هر چند که در گذشته فوتبال ایران طعم تلخ تعلیق را چشیده اما آن زمان به خاطر دخالت دولتی ها در فوتبال بود.
اما خطری که هم اکنون فوتبال ایران را تهدید می کند فراتر از دخالت سیاسیون در فوتبال بوده و پای شکستن یک تابو که با فرهنگ ایرانی – اسلامی گره خورده در میان است. تابویی که عدم راهکار ملی برای آن در چند سال گذشته موجب شد تا فدراسیون جهانی فوتبال (FIFA) مجبور شود از اهرم فشار برای مدیریت آن استفاده کند.
داستان «جیووانی اینفانتینو» و ورود زنان به فوتبال ایران به زمانی برخواهد گشت که وی برای تماشای دیدار مرحله فینال لیگ قهرمانان آسیا به ایران آمد و در دیدار با «حسن روحانی» رییس جمهوری بر ضرورت حضور این قشر در ورزشگاه تاکید کرد.
اما پس از دیدار فینال پای هیچ زنی به ورزشگاه نرسید تا اینکه چندی پیش رییس فدراسیون جهانی فوتبال، در ضرب الاجلی از ایران خواست زمینه را برای حضور زنان در ورزشگاه برای تماشای فوتبال فراهم کند. اما با وجود این دستور تاکنون اقدام رسمی شکل نگرفته و برخی تاخیر در برگزاری لیگ را به همین خاطر می دانند.
حال که دوشنبه هفته جاری همزمان با حذف اشتباهی نام ایران از (AFC) مهلت رییس فیفا به ایران نیز پایان رسید تمام نگاه ها به سمت ضرب الاجل اینفانتینو رفت و برخی تصور کردند فوتبال ایران تعلیق شده است.
هر چند با بازگشت نام ایران برای کوتاه مدت این ترس به پایان رسید اما نبود امکانات و اقدامات لازم برای حضور زنان در ورزشگاه همچنان تهدید است و این تهدید ممکن است به تعلیق منجر شود.
البته باز کردن کلاف سر درگم حضور زنان در ورزشگاه های فوتبال نه به آن راحتی است که اینفانتینو برای آن زمان تعیین کرده و نه به این سختی بود که مسوولان فوتبال ایران آن را به یک مساله جهانی تبدیل کردند؛ بلکه یک مشکل داخلی بود که می شد آن را با تدابیری که همخوان با ارزش ها و فرهنگ ایرانی اسلامی باشد، مدیریت کرد.
مدیریتی که نه تنها در بخش فرهنگی بلکه در بخش هنجار سازی و فراهم کردن زیر ساخت ها باید اقدامات اساسی برای آن در دستور کار قرار گیرد.
اما در حال حاضر نه تنها این تدبیر در دستور کار نیست بلکه اگر قرار باشد با تهدید فیفا پای زنان به استادیوم ها باز شود مشکلات نه تنها برطرف نخواهد شد بلکه ساختار ناآماده فوتبال ایران باید با اجبار نهادهای بین المللی میزبان قشری از جامعه باشد که پاسداشت کرامت و شان آنان مهمتر از اختصاص چند سکو به دختران و زنان است.
اینکه قوانین نوشته یا نانوشته فوتبال ایران در زمینه حضور زنان در ورزشگاه چه محدودیت هایی دارد شاید یک بحث داخلی باشد اما اینکه فدراسیون فوتبال چگونه می تواند ضمن آنکه فیفا را برای ورود زنان به ورزشگاه قانع کند بحث دیگری است که تاکنون هیچ تصمیمی درباره آن اتخاذ نشده است.
آیا فدراسیون فوتبال می تواند با برطرف کردن برخی از حساسیت های قانونی و عرفی موجود در جامعه برای ورود زنان به ورزشگاه، برای همیشه به دغدغه های اینفانتینو پایان دهد؟ یا اینکه به مانند فینال لیگ قهرمانان آسیا برای کوتاه مدت انتخاب گزینشی در دستور کار قرار می دهد و عواقب تهدیدهای احتمالی فوتبال را می پذیرد. تهدیدهایی که ممکن است تعلیق را به فوتبال ایران تحمیل و هزینه های زیادی را به یکی از پر طرفدارترین ورزش های ایران تحمیل کند؟
بدون شک فدراسیون فوتبال و مسوولان ورزش ایران در یک دوراهی قرار گرفتند؛ دوگانگی تصمیم فردی نیست بلکه یک تعارض فرهنگ ملی با فرهنگ جهانی است و باید برای حل آن یک اقدام ملی شکل گیرد.
اگر فارغ از تمام حساسیت های فوتبال ایران، مدیران بپذیرند با اهرم فیفا، درب ورزشگاه به روی زنان باز شود بدون شک بسیاری از مسائل غیر قابل حل خواهد ماند و حساسیت های داخلی برطرف نخواهد شد و ممکن است در آینده با مشکلات بیشتری در این زمینه مواجه شویم.
نظر شما