به گزارش ایرنا، نزدیك به یك سال از فاجعه آتش‌سوزی در برج گرنفل لندن می‌گذرد. آتش‌سوزی در این برج 24 طبقه مسكونی در «محله سلطنتی كنزینگتون و چلسی» نزدیك 24ساعت ادامه داشت. طبق آخرین آمار رسمی 71 نفر در این حادثه كشته‌شدند. بااین‌حال گمانه‌زنی‌های غیررسمی تعداد كشته‌ها را بسیار بیشتر از این تخمین می‌زند.
برج گرنفل یك ساختمان مسكونی است كه در سال 1974ساخته‌شده است. در زمان حادثه، این برج دارای 129 واحد مسكونی بود.
برج گرنفل دریكی ازثروتمندترین محله‌های لندن یعنی محله كنزینگتون قرار دارد. بااین‌حال ساكنان این برج را اقشارمحروم و كم‌درآمد تشكیل می‌دادند. برخی تحلیل گران، فاصله طبقاتی زیاد بین ساكنان این برج با بقیه محله را یكی از عوامل بروز این فاجعه برمی‌شمارند.
میانگین دستمزد در این منطقه 123 هزار پوند در سال است درحالی‌كه میانه دستمزد، یعنی دستمزد بیشترین تعداد افراد، 32 هزار پوند است. معنی این تفاوت، شكاف بسیار بزرگ بین درآمد افراد در این منطقه است. هیچ محله دیگری در تمام انگلیس شكاف درآمدی به این بزرگی ندارد. برج گرنفل در محروم‌ترین بخش این محله و در قسمت شمالی آن قرار دارد. بخش مركزی و ثروتمندترین قسمت، جایی است در اطراف كاخ كنزینگتون كه اقامتگاه‌های سلطنتی است.
از همان ابتدای بروز این حادثه، گفته می‌شد كه علت اصلی گسترش سریع آتش به تمام طبقات، نقص روكش عایق ساختمان بوده است. برج در زمان ساخت طوری طراحی‌شده بود كه آتش‌سوزی امكان گسترش نداشته و در همان واحد آغازشده محدود شود. اما اخیراً در بازسازی‌ مجدد كه 8.6 میلیون پوند هزینه داشته، كل ساختمان با یك روكش عایق به‌منظور صرفه‌جویی در مصرف انرژی پوشانده شده بود.
گزارش یك موسسه مستقل این حدس را تائیدمی‌كندكه عایق استفاده‌شده قابل اشتعال بوده و پس ازسوختن مواد پلاستیكی، پوسته آلومینیومی آن مانند دودكش عمل كرده و آتش را به سرتاسر ساختمان گسترش داده است.
همچنین گزارش دیگری كه توسط سازمان استانداردهای انگلیس موسوم به «ای.بی.آی» تهیه‌شده فاش می‌كند كه نظام ارزشیابی ایمنی سازه‌ ها در برابر حریق در انگلیس «به‌شدت نارسا» بوده و آزمایش‌های پیشنهادی این دستور عمل‌ها در محیط آزمایشگاهی نتایجی متفاوت با وضعیت واقعی به دست می‌دهند. همچنین گفته‌شده كه شركت‌های سازنده با دست‌كاری شرایط آزمایشگاهی، مواد خود را كمتر قابل اشتعال نشان می‌دهند.
گزارشی كه به‌تازگی به روزنامه‌ها درز كرده مدعی شده است كه اگر عایق‌كاری ساختمان با مواد استاندارد انجام‌شده بود، این حادثه می‌توانست هیچ تلفاتی نداشته باشد. به خاطر بتنی بودن ساختمان هیچ راهی برای گسترش آتش وجود نمی‌داشت و تنها عامل گسترده شده آن، عایق قابل اشتعال ساختمان بوده است.
این گزارش همچنین كاستی وسایل اطفاء حریق ازجمله كم بودن فشار آب و نرسیدن آن تا طبقه 24 را به‌عنوان یكی دیگر از عوامل این فاجعه معرفی كرده است. همچنین در این گزارش آمده كه استفاده از زمین‌های خالی اطراف برج باعث شده فقط یك ماشین آتش‌نشانی بتواند جا برای توقف و انجام عملیات داشته باشد.
این گزارش همچنین فاش می‌كند كه شهرداری كنزینگتون برای اقامت موقت بازماندگان آتش‌سوزی تاكنون 21 میلیون پوند به 53 هتل پرداخت كرده است، درحالی‌كه با این مبلغ می‌توانست این برج را سه بار از اول بسازد.
بر اساس این گزارش اگر چه ساختمان دارای سیستم آب‌پاش خودكار نبوده اما به دلیل نقش عایق قابل اشتعال، وجود سیستم آب‌پاش نمی‌توانست تغییری درنتیجه بیافریند. بررسی‌ها نشان می‌دهد كه ساختمان بسیار نزدیك به فروریختن بوده و تنها به دلیل ضخامت زیاد دیوارهای بتونی در طبقات پایین این اتفاق نیفتاده.
كمیته بازماندگان مدعی است كه ساكنین بارها خطر استفاده از مواد ارزان و بی‌كیفیت را به شهرداری و مدیریت ساختمان گزارش كرده اما كسی جدی نگرفته است.
پلیس هنوز علیه هیچ فرد یا سازمانی اقامه دعوای جنایی نكرده و تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.
بازماندگان حادثه كه اكنون در هتل و مسافرخانه‌ها زندگی می‌كنند از وضعیت بلاتكلیف خود ناراضی هستند. زندگی در هتل به‌ویژه برای خانواده‌های دارای فرزند و یا اعضای سالخورده بسیار دشوار بوده و آن‌ها مجبورند تمام وعده‌های غذایی را از بیرون سفارش دهند. این در حالی است كه پس از حادثه، نخست‌وزیر قول داده بود كه همه بازماندگان در مدت سه هفته جایابی خواهند شد. وعده‌ای كه هرگز محقق نشد. اكنون بیش از 150 خانوار در اقامتگاه‌های موقت به سر می‌برند.
به گفته یكی از روزنامه‌نگاران انگلیس، ساكنین این محله چند نژادی، كارگران «نامرئی دم‌صبح» بوده‌اند: نظافتچی‌ها، راننده‌های آژانس، مددكاران و كارگران ساختمانی. اما نباید فراموش كرد كه آن‌ها انسان بودند، پدر، مادر، برادر، همسر و خانواده داشته‌اند. به گفته همین روزنامه‌نگار 'برج اصلاً نباید روكش می‌شد، اما برای زیباسازی این محله پولدار نشین این ناهنجاری بصری باید یك‌طوری آرایش می‌شد.'
برج گرنفل به گفته او تجسم همه ایرادهای قرن 21 انگلیس است: زندگی ناعادلانه روی شكاف های طبقاتی، نژادی و مذهبی.
اروپام ** هـ ن **1590