در اين يادداشت كه به قلم سعيد ساكت به رشته تحرير در آمد، مي خوانيم: هر چه درباره خوبي ها و تاثيرات شوراها صحبت كنيم كم است و صد البته كليشه اي. كليشه اي از اين منظـر كه به عرف و به تعارف چهــار دوره است كه درباب اهميتش سخن ها گفته شده، ولي شايد كمتر كسي گفته باشد شورا شوخي نيست. بالاخره هزاران ميليارد پول قرار است با يك بالا پايين شدن انگشت تدبير عضوي شورا نشين در جاي جاي شهرهاي ايران خرج شود.اين اتفاق كمي نيست؛ نه دنيوي اش كم است و نه اخروي اش.دنيوي اش تحقق يا انحراف ايده آل هاي زندگي شهري است و اخروي اش اينكه مي گويند طرف بايد بايستد و جواب همه حق و ناحق ناشي از يك تصميم را بدهد.
ادامه ايم مطلب حاكيست: پس بايد بدانيم شورا بيشتر از اينكه مهم باشد، شوخي بردار نيست. نه مأمن تحقق اشتغال زايي براي كانديداهاست، نه محمل بالا بردن سهم مشاركت سياسي و اجتماعي در عرصه شهري. كار سختي است كه فقط ظاهــرش تكيـــه زدن بــــر صندلي هاي چرمي انجمن شهر و لبخند زدن احتمالي به چليك چليك هاي عكاسان است وگرنه نظارت دارد، بودجه ريزي دارد، پاي حرف مردم نشستن دارد، دعوا براي احقاق حق شهر و شهروندان، جواب حق الناس دادن دارد و خلاصه سختي هايي دارد كه شوخي بردار نيست.
در ادامه اين يادداشت افزوده شده است: هر چند نمي شود از جذابيت هاي قدرت سيستمي و حرف شنوي هاي اداري در ارگان متمولي مثل شهرداري و روتيترهاي رسانه اي كه مي نويسد عضو شوراي شهر در گفت و گو با فلان و بهمان رسانه و عكس هاي چپ و راستش گذشت، ولي از اينكه آدم بايد نماينده انتظار هزار تا ميليون نفر شهروند يك شهر باشد مويد جدي بودن و شوخي نبودن كار شورايي است، اصلا مويد شوخي نبودن نماينده بودن است. خدا انصاف دهد آنان كه شوراها را از دل قانون احيا كردند ولي كامل اجرايش نكردند. قطعا خير جاري در آن بود كه همه شئونش فعال مي شد.
در ادامه اين مطلب اضافه شده است: شورا ياري ها و انجمن هاي محلي اش هم به راه مي شد تا هر كسي هوس خدمت به شهر را دارد اول از پايه شورا ياري محله اش شروع كند نه اينكه بپرد پله هزار و سوداي جلوس بر صندلي هاي حساس و تصميم ساز و پر مسووليت شورا را كه اهميتي در سطح مجلس دارد، داشته باشد. هر چند اين از بدنه دموكراتيك نظام انتخاباتي ما نشات مي گيرد كه اجازه مي دهد افراد با كمترين تخصص و بيشترين اعتماد به نفس ممكن وارد كارزار انتخابات شوند، ولي اينكه هنوز اهميت تصميم سازي و ثاثير فردي شوراها كمتر بيان شده و جا افتاده است، جاي ايراد دارد.
در پايان اين يادداشت مي خوانيم: بايد باور داشت شورا ها كاركردي حساس به اندازه همه سيصد و اندي وظيفه شهرداري ها دارند، چه آنان كه قطعا خود را در اندازه چنين وظيفه خطيري ديدند و براي ثبت نام گام برداشتند و چه آنان كه گام در شعبه اخذ راي مي گذارند و مي خواهند نماينده شان را براي مديريت چهار ساله شهرشان انتخاب كنند، هر دو گروه وظيفه سنگيني دارند... كانديداها شايد بيشتر. حالا كه حواسها معطوف به انتخابات مملكتي رياست جمهوري است، نبايد حواس ها از پارلمان شهري پرت شود. شوخي نيست؛ حرف چهار سال رياست جمهوري در شهر است... چه شهر باشد، چه كلانشهر.
گ / 6020 / 6022 خبرنگار: عليرضا حكيميان - انتشار دهنده : عمادي
روزنامه 'اصفهان زيبا ' در يادداشتي با عنوان 'شهر هم رييس جمهوري مي خواهد' در شماره روز شنبه نوشت: رييس جمهوري شهر را همان شورايي انتخاب مي كند كه كارش شوخي بردار نيست؛ از ثبت نام گذشت، حالا بايد دقيق انتخاب كرد.