اين گروه دوم همان هايي هستند كه به شدت از لايحه اعمال تحريم هاي جديد عليه دولت ايران در صورت شكست مذاكرات و ناتواني طرفين در دستيابي به توافق تا ماه ژوئيه، حمايت مي كنند.
مركز سياست گذاري مشترك دو حزب دموكرات و جمهوري خواه در آمريكا ادعا مي كند هدف از لايحه (تحريم عليه ايران) اين است كه «قدرت آمريكا را در ميز مذاكرات براي دستيابي به راه حلي صلح آميز و ديپلماتيك براي جاه طلبي هاي هسته اي ايران، بالا ببرد.» اما اين لايحه همچنين مي تواند افرادي را كه از هرگونه توافق واقع گرايانه اي با ايران در هراسند، به هدفشان برساند.
يكي از اين افراد بنيامين نتانياهو نخست وزير اسرائيل است كه قصد دارد براي شركت در جلسه مشترك كنگره به واشنگتن سفر كند و انتظار مي رود با استقبال قانون گذاران هر دو حزب مواجه شود؛ اگرچه باراك اوباما رئيس جمهور آمريكا استقبال گرمي از نتانياهو نخواهد كرد و حتي برنامه اي براي ديدار با وي ندارد.
نتانياهو بر اين مسئله اصرار دارد كه هرگونه توافقي با ايران نه تنها بايد به متوقف شدن فعاليت هاي هسته اي اين كشور منجر شود، بلكه بايد پيشرفت هاي كنوني ايران را نيز خنثي سازد و اين در حالي است كه اوباما چنين رويكردي در مورد برنامه هسته اي ايران ندارد. از اين رو، توافقي كه از نظر ايران قابل قبول باشد، به طور قطع از سوي نتانياهو و متحدانش در كنگره مورد قبول نخواهد بود.
از اين رو، اوباما دلايل موجهي براي تهديد به وتوي لايحه تحريم عليه ايران در صورت تصويب اين لايحه در كنگره، دارد. جاش روگين و الي ليك از «ديدگاه بلومبرگ/بلومبرگ ويو» گزارش دادند: «موساد (آژانس اطلاعاتي اسرائيل) به مقامات آمريكا و قانون گذاران اين كشور گفته است تصويب لايحه تحريم هاي جديد عليه ايران در كنگره آمريكا، مذاكرات هسته اي با ايران را فرو خواهد پاشيد.» (موساد به طور علني اين مطلب را رد كرد.)
نگراني ها و شكايات منتقدان (توافق هسته اي) از همان زماني آغاز شد كه شش كشور مذاكره كننده با ايران (آمريكا، فرانسه، انگليس، روسيه، چين و آلمان) بيش از يك سال پيش موفق شدند به توافق اوليه دست يابند؛ منتقدان همچنين از ادامه مذاكرات پس از اتمام مهلت اوليه براي دستيابي به توافق جامع، ناخشنودند.
اما چارچوب حاصل شده در مقايسه با شرايط پيش از مذاكرات يك پيشرفت بزرگ محسوب مي شود. ايران با برخي محدودسازي ها در فعاليت هاي هسته اي خود موافقت كرده است: برخي از سانتريفوژها را از دور خارج، ذخاير اورانيوم غني سازي شده در سطح 20 درصد را كه مي توانستند به مواد اوليه براي توليد تسليحات تبديل شوند خنثي، و همچنين با نظارت هاي بيشتر آژانس بين المللي انرژي اتمي بر فعاليت هاي هسته اي خود موافقت كرده است.
آژانس بين المللي انرژي اتمي كه اكنون به طور روزانه بر فعاليت هاي ايران نظارت دارد تاييد كرده است كه اين كشور طبق تعهدات خود در توافق اوليه، عمل مي كند.
اوباما در سخنراني سالانه خود به وضوح به اين مسئله اشاره كرد: «ما از پيشرفت بيشتر برنامه هسته اي (ايران) جلوگيري كرديم و ذخاير هسته اي اين كشور را كاهش داديم.» داريل كيمبال مدير عامل مجمع كنترل تسليحات تصريح كرد: «اگر بخواهيم با وضوح بيشتري در اين باره صحبت كنيم بايد بگوييم نگران كننده ترين برنامه هايي كه ايران دنبال مي كرد را متوقف كرده ايم.»
هيچ تضميني وجود ندارد كه مذاكرات در نهايت به تواقي منجر شوند كه ايران را از ساخت بمب هسته اي باز دارد و يا چنين اقدامي را براي اين كشور دشوار سازد. ايراني ها به خوبي از اين مسئله مطلع هستند كه احتمال حمله به آندسته از دشمنان آمريكا كه تسليحات هسته اي نداشتند (همچون عراق)، بيشتر از كشورهايي است كه به اين تسليحات مجهزند (همچون كره شمالي). با توجه به اين مسئله، ايران بدون داشتن دلايل و انگيزه كافي احتمالا از چنين قابليتي صرف نظر نخواهد كرد.
يكي از دلايل ايران (براي مصالحه در زمينه هسته اي) مي تواند پايان دادن به تحريم هاي بين المللي اعمال شده عليه اين كشور، و دليل ديگر مي تواند جلوگيري از پيشدستي آمريكا و يا اسرائيل در حمله، باشد.
اما تاريخ نشان مي دهد كه اعمال تحريم در ترغيب كشورها به رويگرداني از سياست هاي ضروري و حياتي، تاثير چنداني ندارد. حمله پيشگيرانه نيز تلاش براي دستيابي به تسليحات هسته اي را به تعويق مي اندازد، اما در عين حال به ايران دليل بيشتري براي دنبال كردن برنامه هسته اي تسليحاتي مي دهد.
مخالفان توافق با ايران معتقدند اين كشور با توافقي كه امكان دستيابي به تسليحات هسته اي را به تعويق اندازد، موافقت مي كند؛ اما به طور قطع براي هميشه از چنين گزينه اي صرف نظر نخواهد كرد.
مخالفان ايران همچنين بر اين عقيده اند كه استفاده از زور تنها راه جلوگيري از پيشروي هاي ايران است و اوباما از موضع ضعف برخورد مي كند. از اين رو، اگر فشارهاي ديپلماتيك و مذاكرات دولت اوباما با ايران به توافقي منجر شود كه از دستيابي اين كشور به تسليحات هسته اي جلوگيري كند، اين مسئله براي مخالفان و منتقدان خجالت آور خواهد بود.
گزينه توافق ديپلماتيك با ايران همچنين گزينه حمله به اين كشور را كه آرزوي ديرينه نو محافظه كاران بوده است، به طور كلي از بين خواهد برد. قبل از حمله به عراق يك ديپلمات انگليسي گفت: «همه مي توانند به عراق حمله كنند. مرد واقعي آن است كه به ايران حمله كند!» جان بولتون سفير پيشين سازمان ملل نيز بر اين باور است كه «حمله اسرائيل (به ايران) تنها راه براي جلوگيري از پيشروي اجتناب ناپذير تهران در مسير دستيابي به تسليحات هسته اي است».
اما در واقعيت، توافق هسته اي مي تواند ايران را از دنبال كردن برنامه تسليحات هسته اي باز دارد و براي آمريكا امكان مقابله با چنين تهديدي را اگر وجود داشته باشد، فراهم مي آورد. (ايران همواره اتهامات در مورد تلاش براي دستيابي به تسليحات هسته اي را رد كرده است.) از اين رو، مي توان گفت منتقدان گفتگوهاي هسته اي با مسيري كه در پيش گرفته اند تنها امكان دستيابي به نتيجه اي صلح آميز و توافقي ديپلماتيك را از بين مي برند.
منبع: شيكاگو تريبيون / ديپلماسي ايراني
اول **
تهران - ايرنا - سايت خبري ديپلماسي ايراني در مطلبي به قلم استيو چيمن مي نويسد :چشم انداز ايران مجهز به تسليحات هسته اي و تفكر در مورد چنين احتمالي، برخي آمريكايي ها را از ناتواني دولت در دستيابي به توافق با اين كشور به شدت نگران مي سازد؛ اما برخي ديگر از عكس اين موضوع در هراسند: اينكه آمريكا و ايران به توافق هسته اي دست يابند!