مسافران ایران ایر كه از بغداد به تهران برمی گشتند، بعد از رسیدن به فرودگاه امام خمینی از هواپیما پیاده نشدند؛ آنها به تأخیر 7 ساعته پروازشان اعتراض داشتند و خواستار آن بودند كه یكی از مسوولان ایران ایر در جمع شان حاضر شود و در این باره توضیح دهد.
سرانجام اعتراض ها كارگر افتاد و ایران ایر طی صورتجلسه ای متعهد شد به هر كدام از مسافران،به عنوان جبران خسارت، یك بلیت رفت و برگشت رایگان مشهد اعطا نماید. مسافران بعد از دریافت این امتیاز هواپیما را ترك كردند.
درسی كه مسافران پرواز بغداد - تهران به ما دادند
این ماجرا از دو زاویه قابل بررسی است:
1 - هر چند تأخیر در پروازهای ایرلاین های داخلی به یك اپیدمی تبدیل شده اما واقعیت این است كه نمی توان همه تقصیرها را به گردن سوء مدیریت دست اندركاران ایرلاین ها - اعم از خصوصی و دولتی- انداخت.
در دنیا مرسوم است كه ایرلاین ها، هواپیماهای ذخیره داشته باشند تا در صورت بروز هر مشكلی در یك پرنده، بتوانند هواپیمای ذخیره را جایگزین آن كنند.
اما در ایران به دلیل كمبود شدید هواپیما، ایرلاین ها ناگزیر شده اند از همه توان موجود برای جابجایی مسافر استفاده كنند. با این وجود، باز هم تقاضا بسیار بیشتر از ظرفیت موجود است.
بنابراین، وقتی یك هواپیما، به هر دلیلی با مشكلی مانند نقص فنی مواجه می شود، چون هواپیمای دخیره وجود ندارد، چاره ای جز صبر برای رفع مشكل نیست. وقتی یك هواپیما دچار مشكل می شود، همه پروازهایی كه در آن روز برای آن هواپیما برنامه ریزی شده، به طور سلسله وار مشكل دار می شوند و ... .
بنابراین ، برای حل هزاران مشكلی كه گریبانگیر صنعت حمل و نقل هوایی ایران است ( و از جمله مشكل تاخیرها) ، چاره ای جز موفقیت در مذاكرات هسته ای و تلاش برای رفع تحریم ها نیست. بدیهی است اگر اوضاع به همین منوال پیش برود، با فرسوده شدن ناوگان موجود، مشكلات تشدید خواهد شد.
2 - اما فارغ از نگاه فنی به ماجرا ، این اتفاق از منظر اجتماعی نیز قابل تأمل است. درست است كه ایرلاین ها مشكل دارند ولی مشكلات آنها چیزی از حق مردم نمی كاهد.
اعتراض مسافران پرواز بغداد - تهران و مطالبه آنها برای پاسخگویی مسوولان ایران ایر، اتفاق خوبی برای جامعه مدنی ایران است.
این اعتراض هم مسالمت آمیز بود و هم مبنای منطقی داشت. مسافران می گفتند كه ساعت ها در فرودگاه بغداد معطل مانده اند و مسوولان این معطلی باید پاسخگو باشند. نمی شود كه مردم را ساعت ها سرگردان كرد و آخر سر هم هیچ به هیچ!
فراموش نكنیم این كه مردم ایران به حقوق خود واقف شوند، بدان بی اعتنا نباشند و برای احقاق آن، اصرار كنند، یكی از لوازم پیشرفت در جامعه است.
دوستی تعریف می كرد كه برای انجام یك كار ساده ادارای به یكی از ادارات مراجعه می كند و كارمند مربوطه به او می گوید كه كارش سه روزه انجام خواهد شد. سه روز او به سه هفته تبدیل می شود و این شخص، در هفته سوم نیز با پاسخ تكراری برو و چند روز دیگر بیا مواجه می شود.
بنابراین اعتراض می كند و متعاقب اعتراض او ، بقیه ارباب رجوع نیز كه وضع مشابهی داشتنند، صدایشان را بالا می برند كه ما هم مدت هاست كه علاف و سرگردان هستیم. اعتراض كه بالا می گیرد همان كارمندی كه امروز و فردا می كرد، كار این شخص و بقیه را انجام می دهد.
باید اذعان كنیم كه بخش مهمی از مشكلات ما مربوط به منفعل بودن ما ایرانی هاست، حال می خواهید اسمش را حجب و حیا بگذارید یا هر چیز دیگر.
دو سال قبل، وقتی در آستانه عیدنوروز ، قیمت پسته افزایس بی رویه یافت، بخشی از مردم ایران تصمیم گرفتند پسته را از سبد خریدهای نوروزی حذف كنند، عرضه كنندگان این محصول به تقلا افتادند و هر چند همه مردم همكاری نكردند، ولی قیمت ها تا حدی تعدیل شد.
اگر چنین رفتاری در برابر فلان شركت خودروسازی كه ناامن ترین خودروی ایران را تولید می كند صورت بگیرد و مردم تصمیم بگیرند خودروی دست دوم بخرند یا مدتی بدون خودرو باشند ولی از آن خودروی ناایمن نخرند، آیا باز هم آن خودروسازی می تواند ارابه های مرگش را با قیمت های كذایی به مردم بفروشد؟
اگر بعد از مشخص شدن وجود سموم در پوست محصولات گلخانه ای مانند خیار، مردم تصمیم بگیرند خیار نخرند، آیا سودجویانی كه برای كسب درآمد بیشتر محصولات آلوده تولید می كنند، به خود نخواهند آمد؟
معلوم است كه وقتی ما محصولات شان را می خریم و تنها كاری كه می كنیم این است كه غر بزنیم و حداكثر پوست خیار را عمیق تر بكَنیم، اوضاع به همین منوال خواهد بود. ما حتی از وزارت كشاورزی و بهداشت هم مطالبه نظارت نمی كنیم!
'مسؤول' در لغت به معنای كسی است كه مورد سؤال است و باید پاسخ دهد. این مسؤول می تواند متصدی بایگانی در یك اداره نه چندان مهم باشد و می تواند رئیس جمهوری باشد كه همه دستگاه های اجرایی تحت نظر او هستند.
همه این مسؤولان موظف به پاسخگویی اند ولی وقتی ما مطالبه ای مطرح نمی كنیم و وقتی به ما می گویند برو و فردا بیا ، تشكر می كنیم و می رویم و نمی پرسیم چرا؟ وقتی پروازمان را كنسل می كنند و حتی یك عذرخواهی مطالبه نمی كنیم، وقتی قیمت كالایی را بالا می برند و عطش خریدمان نسبت به آن بیشتر می شود و ... چه انتظاری می توانیم برای مسؤولیت پذیری و دریافت پاسخ داشته باشیم؟!
اگر در كره جنوبی بدرفتاری یك مدیر با مهماندار هواپیما كه به تأخیر 20 دقیقه ای پرواز منجر شد و آن مدیر عذرخواهی و استعفا كرد، فقط به دلیل وجدان كاری اش نبوده است بلكه در كنار این، كره جنوبی جامعه ای مسؤولیت خواه است كه اجازه نمی دهد افراد با تكیه زدن بر منصب های مختلف، در قبال جامعه شان بی مسؤولیتی كنند و مردم هم منفعلانه از كنار تضییع حقوق شان بگذرند و صرفاً در مهمانی ها ، از این كه مسؤولانی نامسؤول دارند، گلایه كنند!
اعتراض مدنی مسافران پرواز بغداد - تهران كه باعث شد شركتی به عظمت ایران ایر در برابر آن سر تسلیم فرود آورد، درسی برای همه ماست كه هیچگاه ار حق مان كوتاه نیایم. این، یكی از راه های اصلاح جامعه است.
منبع/ عصر ایران
اول **
تهران - ایرنا - سایت خبری عصر ایران نوشت همه این مسؤولان موظف به پاسخگویی اند ولی وقتی ما مطالبه ای مطرح نمی كنیم و وقتی به ما می گویند برو و فردا بیا ، تشكر می كنیم و می رویم و نمی پرسیم چرا؟ وقتی پروازمان را كنسل می كنند و حتی یك عذرخواهی مطالبه نمی كنیم، وقتی قیمت كالایی را بالا می برند و عطش خریدمان نسبت به آن بیشتر می شود و ... چه انتظاری می توانیم برای مسؤولیت پذیری و دریافت پاسخ داشته باشیم؟!