خواهر شهید: شهدا در راه دفاع از اسلام و آرمانهای رهبر كبیر انقلاب جان خود را فدا كردند

فاطمه فرامرزی روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با بیان اینكه برادرام از فعالان انقلابی بود افزود: مادرم از ساواك و نیروهای رژیم ستمشاهی هراس داشت و چندین بار از برادرم خواسته بود كه فعالیت هایش را كمرنگ تر كند كه او پاسخ داده بود وظیفه یك مسلمان ایستادگی در مقابل كفار زمانه است.

وی ادامه داد: با پیروزی انقلاب برادر بزرگم با لبیك گویی به فرامین رهبر كبیرانقلاب به خدمت سربازی اعزام می شود و به دنبال آن 'اكبر' نیز با اصرار و پافشاری فراوان برای دفاع از میهن اسلامی از دست معاندان نظام به خدمت سربازی می رود.

فرامرزی گفت: اكبر سه ماه از دوران خدمت خود را در تهران آموزش می بیند و سپس به پایگاه دوم شكاری (شهید فكوری) تبریز اعزام می شود.

وی اظهار كرد: درست به خاطر دارم شامگاه 12 مهرماه سال 59 بود كه با صدای آژیر قرمز به بیرون از خانه آمدیم، درآن لحظات بمب افكن های رژیم بعثی عراق قسمتی از تبریز را بمباران كردند كه مادرم با دیدن نور بمبی كه منفجر شد زانوانش لرزید و به زمین افتاد و گفت 'فرزندم به آرزویش رسید'.

این خواهر شهید ادامه داد: من كه كنار مادرم ایستاده بودم او را دلداری داده و به خانه می آورم تا صبح كسی نمی دانست بمبی كه منفجر شده كدام قسمت تبریز را مورد هدف قرار داده بود تا اینكه ساعت 9 صبح از طریق رادیو با خبر شدیم دیشب 39 سرباز نیروی هوایی شهید شده اند.

وی افزود: با شنیدن این خبر پدر و برادرم به پایگاه نیروی هوایی می روند تا خبری از 'اكبر' بگیرند كه آنجا متوجه می شوند اكبر كه هفت ماه خدمت بود به همراه دو تن از دوستان هم محلی مان 'محمد فرش پیرا' و 'احد ذبیحی غازانی' كه با هم اعزام شده بودند به درجه رفیع شهادت نایل شدند.

فرامرزی با بیان اینكه برادرم قاری قرآن بود و بسیار رئوف و مهربان گفت: شهید 'اكبر' اعلامیه ترحیم هر فردی را كه می دید برایش نماز می خواند و طلب مغفرت می كرد.

وی با اشاره به اینكه پدرم قالیباف بود و اكبر او را در بافت قالی كمك می كرد گفت: با شهادت وی پدرم كم كم از كار افتاده شد و پس از فوت پدر، من و خواهر كوچكترم از طریق حقوقی كه از بنیاد شهید پرداخت می شود، امرار معاش می كنیم و هیچ منبع درآمدی دیگری نداریم.

6120/ 1495