بركت اين خاك به خراسان است و خورشيدي كه در آن آرميده است.
شرقي ترين پنجره امامت در بلنداي خراسان گشوده شده و شميم شيعه تا يسار و يمين آن پراكنده مي شود.
هواي همين حوالي بوي خدا دارد و آيينه ها تن پوشي از انعكاس نور توحيدي برتن كرده اند و گويي به رسم مهمان نوازي ، قطعه اي از بهشت را به خراسان داده اند تا روضه رضوان رضوي، اينجا هميشه برپا باشد.
رضا عليه السلام آيين آينه هاست، تفسير فصاحت همه امامان، آيينه همه امامزاده ها كه چونان نگيني تابنده در حلقه علويان طبرستان، پارس و نيشابور قرار گرفته اند.
رضا (ع) راضي به رضاست، مرضي به رضايت اعلي و امير همه قلوب تپنده تاريخ، كه با زبان آيينه ها روايت مظلوميت خاندان نبوت را تفسير مي كند و چونان خورشيدي تابنده در روضه رضوان رضوي ، مهمان خجسته ايرانيان است تا ابد.
رضا(ع) غريب مدينه است و آشناي توس در وادي خرمگاه علويان و اينك حضورش قطعه اي از بهشت را به سرزمين آفتاب ايران هديه داده است.
اينجا گنبد طلاگون حرمش در جغرافياي دل، مشهدش را مدينه كرده و مدينه پارسي،خورشيد خوان دل هاست.
چشم ها اين جا مهرباني را مي فهمد، آهوانه دل را بر دستان ضامن گره مي زند و آهو نام مهربان ضمانت مي شود.
كلمات قلم را مي فهمند، ناز مي كنند و در بين واژه ها پر مي كشند و بر روي رواق دل ها منزل مي كنند تا در كنار گلدسته ها و گنبدها، خورشيد را همراهي مي كنند.
ورود با بركت حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام از غرب ايران و طي كردن مسير در جاده ولايت و عزيمت ايشان به شرق، تحولات عظيمي را در اين منطقه ايجاد كرد و اين ورود با بركت، اقوام گوناگون را زير پرچم متحد اسلامي و ولايي گردآورد.
نشان اين تاثير عميق معنوي را بايد در وجود گرانقدر هشتمين اختر تابناك آسمان ولايت درسرزمين بندگي و مهر دانست كه سلسله الذهب او نشان از سلسله عشق و ارادتي دارد كه تا هميشه دنيا بر گردن ايرانيان آويخته است و قدمگاه ها، خود حديث مفصل دينداري، مردمداري، اخلاق كريمه و يادگار قدوم متبرك آن امام همام است.
تنها راه پاسداشت هشتمين ميراث دار نبي مكرم اسلام صلوات الله عليه، موده في القربي است، كه انتظار پيامبر اعظم صلوات الله عليه در قبال اجر و مزد رسالت ايشان است.
در سحرگاهان 11 ذيقعده سال 148 هجري قمري، خداوند به حضرت موسي بن جعفر(ع) و بانوي مطهره ايشان به نام ˈ تكتمˈ كه او را ˈطاهرهˈ مي گفتند در مدينه فرزندي عطا كرد كه نامش را ˈعلیˈ گذاشتند و بعدها لقب ˈرضاˈ ، ˈصابرˈ، ˈفاضلˈ ، ˈرضیˈ و ˈوفیˈ به او داده شد.
امام رضا(ع) نوه امام صادق(ع) و همان ˈعالم آل محمدˈ است كه حضرت صادق (ع) آرزو كرده بود كه زنده باشد تا او را ببيند.
وي بزرگترين فرزند موسي بن جعفر(ع) بود كه در سال 183 هجري قمري بعد از شهادت پدرش، مسووليت امامت شيعيان را عهده دار شد و حدود 20 سال امامت كرد.
ˈرضاˈ بودن حضرت ثامن الائمه(ع) ريشه در تاريخ اسلام و ائمه(ع) دارد، چرا كه از نظر تاريخي بعد ازشهادت امام حسين(ع)، مساله خون خواهي ايشان همواره در بين مسلمانان مطرح بود و در كمتر از يكسال پس از شهادت امام حسين(ع) تا سقوط حكومت بني اميه، همواره قيام هايي در طلب خون امام حسين (ع) صورت
مي گرفت.
اين افراد در منطقه خراسان به دليل نفوذ بعضي از سرداران بزرگ، نفوذ زيادي پيدا كردند كه جريان ابومسلم خراساني كه زمينه تاسيس حكومت عباسيان و انقراض سلسله بني اميه را فراهم آورد از آن جمله است.
از زاويه تاريخ ائمه(ع) نيز بايد گفت كه در روايات اسلامي پيش بيني شده بود كه فرزند امام موسي بن جعفر(ع) با لقب رضا، به ايفاي نقش امامت خواهند پرداخت، بنابراين حضرت رضا (ع) هم با درايت و عقلانيت به تقويت قدرت علويان پرداختند.
حضرت رضا(ع)، با نام هاي رئوف و عالم آل محمد(ص) نيز شهرت دارند و رئوف بودن ايشان به خلق و خوي و منش شخصيتي حضرت باز مي گردد و رسيدگي به امور مستمندان و تواضع نسبت به آنها، روي خوش نشان دادن به زيردستان، گشاده دستي و همه اين حالات موجب شده كه ايشان به امام رئوف شهرت يابند.
عالم آل محمد بودن به مقام علمي ايشان، بازمي گردد و مناظره هايي كه ايشان در زمان خودشان با اصحاب اديان و مذاهب آن روزگار انجام مي دادند.
امام رضا(ع) مظهر عقلانيت اسلام است و كار عمده اي در حوزه اسلام شناسي انجام دادند، كه عرضه و ارائه جنبه عقلاني و معنوي دين خدا و حقيقت دين و نيز تبيين پايه هاي نظري و اجتماعي سيستم مطلوب حكومت عدل اسلامي با محوريت امام معصوم دو اقدام مهم امام رضا(ع) مي باشد.
امام رضا (ع) در جود و سخاوت، در عبادت و بندگي سرآمدمردان آسماني بود و يگانه سخنور ممتاز بود كه گوهرهاي گرانبها به دست مردم ريخت.
عبدالله معروف به ˈمامونˈ هفتمين خليفه از سلسله بني عباس با هدف بهره برداري سياسي و مهار شيعيان، حضرت رضا(ع) را براي ولايتعهدي به ايران دعوت كرد، البته دعوتي پيگير و مصرانه كه در نهايت به شهادت آن امام انجاميد.
زماني كه حضرت رضا(ع) اراده كرد از وطن خارج شود و در آن هنگام كه آماده سفر شد، خانواده خود را گردآورد و فرمان داد كه بر او اشك بريزند تا حدي كه صداي ناله آنها بلند بشود و آنگاه مقدار دوازده هزار دينار بين آنان تقسيم فرمود و به آنان گفت: من هرگز به سوي شما برنمي گردم. سپس با قبر جدش رسول الله(ص) وداع كرد و اشك ريخت و از مدينه به سوي خراسان حركت كرد.
در جريان اين سفر، هنگام توقف در نيشابور امام رضا(ع) در جمع مردم اين شهر بنا به درخواست دو تن از عالمان ديني حديث ˈ سلسه الذهبˈ را بيان فرمودند.
اينك ايرانيان ميهمان نوازان دل نوازي هستند كه چونان چشمان خويش به اين مهمان بزرگ افتخار مي كنند و هرچه دارند به بركت وجود اين مهمان بزرگ است.
به گزارش ايرنا، به مناسبت زاد روز ولادت هشتمين اختر تابناك آسمان امامت و ولايت آيين هاي شادباش از سوي مردم ايران در حال برگزاري است.
7359
شهركرد-ايرنا-خراسان مشرق دل هاست و خورشيد سرزمين اسطوره ها در شرقي ترين پنجره آن بر آستانه هزاره هاي اين سرزمين ايستاده است.