به گزارش ایرنا از ساینس دیلی پژوهشگران دانشگاه كمبریج پس از بررسی استخوان ساق پای انسان هایی كه از دوران آغازین كشاورزی در اروپای مركزی می زیستند به این نتیجه رسیدند كه استخوان های انسان امروز، به خصوص مردان، در «تحرك و در بارگزاری» كاهش یافته است.
آلیسون مكینتاش، رییس گروه این تحقیق از گروه باستان شناسی و انسان شناسی دانشگاه كمبریج در این رابطه گفته است «به احتمال زیاد، از زمانی كه مردان و زنان در كارها و فعالیت های بخصوصی مانند فلزكاری، سفالگری، تولید محصول و پرورش دام تبحر پیدا كردند، تغییراتی در نحوه تقسیم كار بر اساس جنسیت و سازماندهی اجتماعی اقتصادی بوجود آمد.»
وی نتیجه گرفت كه تحرك كشاورزان اولیه ( حدود 7300 سال پیش) در سطح دونده های مبتدی دو صحرا نوردی امروز بود. در مدت كمی بیش از 3000 سال، تحرك به «سطحی كه برای آن دونده های مبتدی كم تحرك بود» رسید.
با گذشت زمان، به دلیل فعالیت خیلی كمتر، استخوان پای ما تغییر پیدا كرد.
وی در ادامه گفت «هر دو جنس نر و ماده كاهش قدامی خلفی یا جلو به عقب داشته اند، به این معنی كه استخوان ران و درشت نی در طول زمان تقویت یافته، در حالیكه توانایی استخوان تیبیای مرد برای مقاومت در برابر خمش، پیچش و فشرده سازی كاهش یافته است.»
به گفته مكینتاش در زمانی كه انسان اروپای مركزی به دوران كشاورزی گام نهاد، نیاز به سفرهای دراز و كار بدنی سنگین كاهش یافته بود.
او افزود: «همزمان با تخصص پیدا كردن مردم در كارهایی به جز كشاورزی و تولید مواد غذایی مانند فلزكاری، تعداد كمتری از مردم به طور منظم وظایفی را انجام می دادند كه فشار شدیدی بر روی پا وارد می كرد.»
مكینتاش یادآور شد: برخی شواهد از استخوان ساق پای زنان حاكی از كاهش تحرك است اما «روند متناقض و ناجور بود.»
به اعتقاد وی، این تفاوت ممكن است به این دلیل بوده كه زنان غالبا چند وظیفه را با هم انجام می دادند.
شواهدی در دو تا از قدیمی ترین اسكلت های زنانه هست كه نشان می دهد آنها از دندان های خود برای انجام پاره ای از كارها استفاده می كردند.
معنی این كشف آن است كه وظیفه ای بر دوش آنها نبوده كه مجبور باشند برای انجام آن استخوان پای قوی تری داشته باشند.
مكینتاش گفت، «این تنوع در تقسیم كار بر اساس جنسیت در زندگی گروه های كشاورز و گله دار، اهمیت بافت، بوم شناسی و عوامل فرهنگی مختلف را در تفاوت های جنسی فعالیت های بدنی نشان می دهد، بنابراین، هنگام مطالعه روند طولانی مدت در تغییر رفتار بین دو جنس، مهم است كه برای كمك به كنترل برخی از این تنوعات، منطقه جغرافیایی كوچك نگه داشته شود.»
به قول مكینتاش، استخوان ها «مانند پلاستیك به طرز قابل ملاحظه ای نرمش پذیرند و نسبت به تغییر، به طور شگفت انگیزی به سرعت واكنش نشان می دهند.»
بنابر گزارش این تحقیق، وقتی كه استخوان ها تحت فشار هستند قوی تر می شوند، نظیر هنگامی كه شخص می دود یا به راه پیمایی طولانی می پردازد «زیرا الیاف بر حسب این كه فشار كجا بیشتر است باز توزیع یا اضافه می شوند.»
این امر با مطالعه بر روی استخوان های ورزشكاران دوران مدرن مورد تائید قرار گرفته است.
مكینتاش در بیانیه ای گفت، «تجزیه و تحلیل بیومكانیكی دراز مدت بر روی استخوان انسان های دوران انتقالی به كشاورزی در اروپای مركزی انجام نگرفته است اما نتیجه این تجزیه و تحلیل ها در نقاط دیگر جهان نشان دهنده تنوع منطقه ای در روندها است. بسته به فرهنگ و بافت محیطی، پاره ای اوقات تحرك افزایش داشته و گاهی اوقات كاهش.»
وی در ادامه می گوید «پس از انتقال به كشاورزی، تغییر فرهنگی طولانی مدت شد و سرعت آن سریع بود، تحقیقات من در اروپای مركزی به بررسی این می پردازد كه آیا و چگونه این فشار طولانی مدت به سازگاری در استخوان ها ادامه داد.»
مكینتاش با استفاده از اسكن لیزری، تغییرات ساختاری استخوان های یافت شده در گورستان های اروپای مركزی را دنبال كرد و به ثبت رسانید كه قدیمی ترین این تغییرات مربوط به 5300 سال پیش از میلاد مسیح و جدیدترین آنها به 850 سال پس از میلاد مسیح بر می گردد.
او گفت: «من علاقه مندم بدانم كه اسكلت چگونه در طول زندگی با رفتارهای خاص مردم سازگاری پیدا كرد و چگونه این سازگاری می تواند برای بازسازی تغییرات طولانی مدت، از دوران ظهور كشاورزی تا امروز، در الگوهای رفتاری و تحركی با تنوع فرهنگی، نوآوری های تكنولوژیك و جوامع به طور فزاینده پیچیده تر و طبقه بندی شده تر استفاده شود.»
**در اروپای مركزی، تكنولوژی و افزایش تخصص تأثیر عمده ای بر قدرت پای انسان داشت.
مكینتاش گفت: «هرچه مردم بیشتر و بیشتر شروع به انجام كارهای متنوع تر و هنرمندانه تری كردند، تعداد كمتری از آنها نیاز به تحرك زیادی داشتند و كارهایی كه به قدرت بدنی زیادی نیازمند بودند با كمك نوآوری در فناوری، آسان تر شدند.
نتیجه این امر كاهش تحرك در جمعیت به طور كلی به همراه كاهش در استحكام استخوان های تحتانی بود.»
یافته های مكینتاش در اوایل ماه جاری میلادی، در نشست سالانه انجمن آمریكایی انسان شناسان فیزیكی در كلگری (كانادا) ارائه شد.
علمی (2)**1055**1599
تهران - ایرنا - یافته های یك پژوهش جدید نشان می دهد كه فناوری موجب كندی حركات و ضعیف تر كردن بدن انسان شده است.