شيخ حسن مولان آباد شخصيتي بارز در آسمان علم و ادب كردستان

به گزارش خبرنگار ایرنا، استان كردستان از دیر باز مهد ادب و هنر، كانون دین و عرفان و حافظ ارزش های ملی و تاریخی و دینی بوده است، در جای جای این خطه آثاری از دیرینه مذهبی، ملی و قومی را می توان دید كه خود زبان گویایی از عرق و ریشه این مردم و دایره المعارفی از فرهنگ آنها و آیینه ای تمام نما از مسیر تحولات دوران های مختلف به شمار می رود.

كمتر جایی را در كردستان می توان سراغ داشت كه حداقل نمونه ای و یا اثری از نسل های پیشین در آنجا مشاهده نشود و به جرأت می توان گفت كه كردستان را زیوری از یادگارهای ادبی و فرهنگی و دینی آراسته است كه تا دنیا دنیاست بر گردن پهنه گیتی خواهد درخشید.

بزرگان، دانشمندان و نخبگان این قوم را در هر عرصه ای و در طول این تاریخ كهن مداوم و فعال می توان یافت، بزرگانی كه رخام چهره بسیاری از آنان را غباری از گمنامی پوشانده و ابرهایی از گذشت زمان بر قرص خورشید نام و نشانشان سایه افكنده است.

شیخ حسن مولان آباد بی گمان یكی از بزرگترین این چهره هاست، وی فرزند شیخ محمود، فرزند شیخ محمد، فرزند شیخ ابراهیم ملقب به الصاق الزاهد البستی است. شیخ ابراهیم از بزرگان دین و عرفان و علم منطقه بوده و آرامگاهش در روستای بست (از توابع منطقه خورخوره سقز) قرار دارد، كه مزار دلدادگان و عاشقان حریم او به شمار می آید.

شیخ حسن مولان آباد در كوه چهل چشمه در دهی مشهور به (دلو) متولد می شود، دوران كودكی را با خواندن قران و كتب ابتدایی متداول نزد پدر در روستای بست سپری می كند. سپس به روستای باشماق تیلكو می رود و مدتی هم در آنجا مشغول به تحصیل می شود،

وی بعد از مدتی به گل تپه فیض الله بگی می رود و نزد ملا عبداللطیف به ادامه تحصیل می پردازد. بعد از آن متوجه ملا محمد مدرس در ملقرنی سقز می شود و دورانی را نیز در خدمت ایشان به جهد و تلاش در تحصیل دانش می گذراند.

شوق و اشتیاق به خواندن و یادگیری شیخ را به كوی سنجاق عراق می كشاند و در نهایت تحصیلات خود را در عراق به پایان می رساند، طبق نوشته هایی كه هم اكنون نیز در دسترس است، شیخ در سال 1113 ه.ق نزد شیخ یحیی نامی اجازه طریقت دریافت می دارد و ملقب به قطب الدین می شود.

شیخ پس از دریافت طریقت های علوانیه، شهاب الدین، سیف الدین و ضیاءالدین به موطن خود خورخوره باز می گردد و روستای مولان آباد را برای سكونت انتخاب می كند و در آنجا ساكن می گردد.

ملا رسول كاتب كه خطاطی برجسته و در خدمت شیخ حسن بود نگارش قرآنی را آغاز می كند كه نوشتن آن 10 سال به طول می انجامد و این مصحفی است كه به قرآن مولان آباد مشهور شده و قبله آمال زائرین شیفته مكتب محمدی (ص) است.

این قرآن دارای 30 جزء كامل است علاوه بر متن آیات شامل ترجم فارسی و نیز تفصیر آیات به زبان عربی و فارسی است كه از سوی كاتب نوشته شده است.

همچنین علاو ه بر آیات و تفاسیر قران، دارای مطالب مفصلی در مورد علم تجوید است و این عامل سبب شده كه حجم قرآن بسیار بالا رفته و به همین دلیل بزرگترین قرآن موجود در استان است.

این قرآن در سال 1127 در دوره صفویه نوشته شده و كاتب آن شخصی به نام ملا رسول فرزند یحیی است، متن های جانبی جلد از جنس چرم است.

قرآن تاریخی مولان آباد 12 كیلو و 200 گرم وزن دارد طول قرآن 43.7 سانتیمتر و عرض آن 34 سانتیمتر و دارای خصوصیات منحصر به فردی است كه آن را از سایر قرآن های عصر خود و قبل از آن متمایز می كند.

شیخ حسن جمله به جمله ترجمه فارسی آیات را در زیر آن نوشته و در حاشیه آن توضیحاتی به چشم می خورد.

این قرآن یكی از افتخارات مردم كردستان است چرا كه به نام ام القرآن (زیرا برای تأیید به بلاد اسلامی همچون مصر و شام برده شده است) مسما گردیده است.

قرآن تاریخی مولان آباد نیز همانند بسیاری از گنجینه های این دیار در طول تاریخ نه چندان دور خود در معرض طمع ارباب زر و دنیا قرار گرفته و سه بار به سرقت رفته است.

این قرآن تاریخی و نفیس هم اكنون در روستای مولان آباد نگهداری می شود و با همكاری اداره كل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان كردستان و مردم روستای مولان آباد، در ویترین شیشه ای جانمایی گردید تا در امنیت كامل و به دور از هرگونه آسیب نگهداری شود.ك/3

7346/533