عقيله بني هاشم ، بانوي صبر و استقامت

آری امروز، غنچه ای آرام شكفته می شود با غنچه ای از تبار یاس. بوی عطری خوش عالم را پر می كند تمام گلهای عالم از این عطر مبارك، لب به خنده می گشایند ، زینب متولد می شود، چشم می گشاید و خانه را صفایی تازه می بخشد.

جهان یكسره حیرت است از این آفرینش خدا، چشم عالم بر این شاهكار خلقت خیره مانده، كودكی زیبا چون غنچه ای تازه شكفته ، لطیف تر از برگ گل ، سپیدتر از گلبرگ نسترن ، پاكتر از آسمان ، خوشبوتر از یاس رخ می نماید.

سومین فرزند حضرت فاطمه زهرا (س) در پنجم جمادی الاول سال پنجم هجرت در مدینه منوره چشم به جهان گشود .

این نوزاد كه از هر جهت با شخصیت بزرگ علی (ع) سازگار و زینت پدر بود - زینب نام گرفت مادرش پاره تن رسول الله (ص) و پدرش برادر و وصی پیامبر خاتم (ص)بود.

زینب ملقب به ام كلثوم كه در فضای چنین خانوادهای رشد می یافت، از همان نخستین روزهای كودكی، با مشكلاتی مواجه شد كه تحمل آنها برای غیر او كاری بس دشوار می نمود .

او در خردسالی با داغ رحلت جدش پیامبر اكرم (ص)مواجه شده و از آغوش پر مهر و محبت حبیب خدا جدا شد، بعد از چند ماه در شهادت جانسوز مادرش حضرت زهرا (س) به سوگ نشست و بعد از شركت در مراسم دفن مخفیانه مادر جوانش به دامان پر مهر و عطوفت علی (ع) پناهنده شد.

زینب همچنان ناظر سكوت مظلومانه پدر بود و گریه های نیمه شبش را در كنار چاههای غربت نظاره می كرد تا اینكه دست شقی ترین فرد عالم، محراب كوفه را با خون امیر مومنان (ع) گلگون كرد و زینب به همراه برادرانش در كنار بستر پدر، فرق شكافته او را دید و اشك فراق ریخت و شهادت پدر را شاهد بود .

مدت زمان زیادی نمی گذرد كه زینب در مدینه مسموم شدن برادرش امام حسن (ع) را تجربه كرد و در بقیع با او وداع كرد .

و بالاخره در سال ‎ 60هجری زینب(س) كه در كوران مصیبت ها آبدیده شده بود، به همراه امام حسین (ع) قدم در سفر كربلا می گذارد و در فاجعه غمبار كربلا، به خون غلطیدن دهها تن از بهترین عزیزان خود را به نظاره می نشیند .

زینب كبری (س) بعد از عاشورای خونین با صبر و استقامتی بی نظیر، پیام جاودانه حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) را به جهانیان می رساند .

حضرت زینب (س) بعد از واقعه كربلا و مشاهده آن همه مصائب و تحمل اسارت دوباره به مدینه مراجعت كرد و بنا به نقلی، بعد از حادثه قحطی در مدینه به همراه همسر سخاوتمند خویش، عبد الله بن جعفر طیار به منطقه شام كوچ كرد و در نیمه رجب سال ‎ 62قمری در همانجا وفات یافت و در -قریه رادیه دمشق كه امروزه به - زینبیه معروف است به خاك سپرده شد .

عقیله بنی هاشم، عقیله طالبیین، موثقه، عارفه، عالمه، محدثه، كامله، و عابده آل علی، كه از جمله القاب زیبای زینب كبری (س) است كه نشان از كمالات اوست.

وارث زیبایی ها : حضرت زینب كبری (س) دوران كودكی را در آغوش پر مهر رسالت و امامت سپری كرده و در دامن عصمت و طهارت بالیده و به صفات والای انسانی و فضایل و كمالات

معنوی و ملكوتی آراسته گردید از این رو، آن حضرت دارای صفات برجسته ایست كه وی را از سایر بانوان عالم ممتاز می سازد .

صبر و شكیبایی، زهد و تقوی، فصاحت و بلاغت، دانش و بینش، حلم و حزم، تدبیر و سیاست، سیادت وبزرگواری، جلالت شخصیت و عظمت روحی، پایداری و ثبات قدم در راه هدف، قوت قلب و ارادهای فولادین، راستی و امانتداری، دفاع خالصانه از حق و حقیقت، حمایت از یتیمان وضعیفان، شرافت و فضیلت خانوادگی، عبادت و انقطاع از خلق، مهر و عطوفت در حد اعلای خود، تعلیم و تربیت انسانها، پرورش فرزندان پاك و صالح، همسر داری و خانه داری، عزت نفس، وفاداری در عهد و پیمان، از جمله ارزنده ترین صفات این شیر زن عاشورایی است كه از خاندان وحی و نبوت و پنج تن آل عبا به ارث برده است .

پنجم جمادی الاول سالروز ولادت با سعادت حضرت زینب (س) به عنوان روز پرستار نامگذاری شده است.

7389/1644