ديدگاه هاي مشاور رييس جمهوري از حضور احمدي نژاد در مجلس

به گزارش روز شنبه ایرنا، روایت مشاور رییس جمهوری از حضور احمدی‌نژاد در صحن علنی مجلس برای پاسخ به پرسش‌های چند نماینده در وبلاگ وی به شرح ذیل است:

از زمانی كه سؤال از رییس جمهوری در صحن علنی مجلس طرح شد، گمانه زنی‌ها پیرامون این روند منطقی مصّرح در قانون اساسی آغاز گشت و زمانی كه سیاست بازان این مساله را به پروژه‌ای سیاسی تبدیل كردند، دو نگاه عمده نسبت به این پروژه سیاسی بوجود آمد كه همان موقع به دوستان می‌گفتم هر دو نگاه اشتباه است.

یك نگاه، سؤال از رئیس جمهور را تابوئی عنوان نموده و این حركت نمایندگان سؤال كننده را نوعی تابو شكنی ادعا می‌نمودند.

نگاه دیگر، كه دغدغه علاقه‌مندان نظام و حامیان رییس جمهوری و دولت را تشكیل می‌دادند، سؤال از رییس جمهوری در صحن مجلس را نوعی بدعت عُرفی و تضعیف رییس جمهوری و دولت عنوان نموده و نگران بودند. البته نوع كنش‌ها و واكنش‌های غیرمتعارف و گاهی خام و نپخته برخی از سؤال‌كنندگان بر این ادعا و نگرانی می‌افزود.

هرچه به جلسه سؤال نزدیك‌تر می‌شدیم آن ادعاها پررنگ‌تر و این دغدغه‌ها بیشتر می‌شد تا این كه وقتی رییس جمهوری برای حضور در مجلس و پاسخ به سؤالات اعلام آمادگی نمودند، ابتدا مدعیان، این اعلام آمادگی را یك تاكتیك و غیرواقعی تلقی كردند؛ ولی بعد از مدتی كه فهمیدند این اعلام آمادگی رییس‌جمهوری جدّی است، از برج عاج پایین آمده و تابو شكنی را به امری عادی تعبیر كردند.

در اینجا نوع نگاه، چگونگی ورود به مساله و رفتار رییس‌جمهوری كه مورد سؤال قرار گرفته بود می‌توانست موضوع را به عرصه فرصت برای نظام و یا تهدید برای نظام تبدیل كند.

علیرغم اعلام آمادگی رییس جمهوری برای حضور در جلسه علنی چهارشنبه 24 اسفند 1391 مجلس و چند روز مانده بود به آن جلسه، مجدداً گمانه‌زنی‌ها در رفتن یا نرفتن رییس جمهوری بالا گرفت و برخی از سؤال‌كنندگان و چهره‌های همسو با آنان، با تغییر لحن گفتار و مواضع، به نوعی سعی كردند این پیام را برسانند كه اگر رییس جمهوری نخواهد در مجلس حاضر شود، ما اصراری نداریم و در واقع نوعی عقب‌نشینی محسوسی را از خود نشان دادند.

علت این عقب‌نشینی هم كاملاً مشخص بود. زیرا در این مدت بیش از یك سال هر چه خواستند و توانستند علیه رییس جمهوری گفتند و فضاسازی كردند و دیگر حرفی نمانده بود كه در جلسه سؤال از رییس‌جمهوری بگویند.

ولی از آن طرف، نمی‌دانستند سكوت رییس جمهوری در مقابل این فضاسازی‌های مخرّب، چه معنایی دارد و رییس جمهوری كه غالباً دستش برای پاسخگویی پُر است، با كدام پوشه وارد مجلس خواهد شد؟

واقع قضیه این كه بنده علیرغم این كه سؤال از رییس جمهوری را حق قانونی مجلس دانسته و موضوع را عادی تلقی می‌كردم، در عین حال دغدغه داشتم كه چه پیش خواهد آمد و این مساله برای نظام چه هزینه‌هایی در پی دارد تا این كه چند روز مانده به جلسه سؤال در صحن مجلس، حضوراً دغدغه‌ها را با رییس جمهوری در میان گذاشتم و پرسیدم كه در رابطه با موضوع سؤال نمایندگان چگونه عمل خواهند كرد كه جناب آقای دكتر احمدی‌نژاد با طمأنینه و آرامش خاطری مثال زدنی فرمودند 'در جلسه سؤال نمایندگان حضور خواهم یافت و به همه سؤالات پاسخ خواهم داد' و ادامه دادند، 'بعضی‌ها از من می‌خواهند بروم در مجلس و برخی از ناگفته‌ها را بگویم و بزن و بگیری راه بیاندازم، ولی من اینگونه عمل نخواهم كرد. من مصالح نظام را بالاتر از همه حق و حقوق خود و دولت می‌دانم'.

بعد از این صحبت و گفتگو، اطمینان یافتم نوع ورود دكتر به مساله، بسیاری از تهدیدها را به فرصت تبدیل خواهد نمود و خوشبختانه همینطور هم شد.

تسلط و طمأنینه دكتر احمدی‌نژاد در حركتی كه آتش تهیه آن بیش از یك سال تدارك شده بود و بدخواهان نظام و ولایت برای آن، ماجراها تدارك دیده بودند و انتظار رویارویی احمدی‌نژاد با مجلس را می‌كشیدند و درگیری قوای سه‌گانه با یكدیگر را آرزوی می‌كردند، نقش بر آب شد.

رییس جمهوری با هوشمندی و ذكاوت خدادادی خود، نوع گفتار خود و فضای مجلس را به گونه‌ای مدیریت نمودند كه شیرینی انتخابات نهم مجلس و در آستانه سال نو بودن، كام شیرین مردم تلخ نگردد.

از این رو دكتر احمدی‌نژاد با قدرت منطق مطایبه، استادانه و سیاست‌ورزانه به خوبی توانستند مساله‌‌ای را كه می‌رفت به تهدیدی علیه دولت و نظام تبدیل شود، به فرصتی بی‌نظیر برای نظام تبدیل كنند.

اگر چه این پروژه با نگاه سیاسی‌كاری و بازی سیاسی برخی سیاست‌بازان ناپیدا آغاز شده بود، ولی دكتر احمدی‌نژاد در برخورد با این پروژه سیاسی، از درِ مقابله به مثل بر نخاست، بلكه از درِ منطق و استدلالِ همراه با مطایبه، سیاست‌ورزی و سیاستمداری (ورود) نموده و نشان دادند كه در عرصه سیاست باید با منطق و استدلال، سیاست‌ورزی و سیاستمداری نمود، نه بازیگری سیاسی!

آنچه مسلم است این كه در جلسه علنی سؤال از رییس جمهوری در مجلس، چیزی به نام 'بُرد و باخت' موضوعیت پیدا نكرد و نتیجه قطعی معادله در این جلسه، نتیجه 'بُرد – بُرد' برای مجلس و دكتر احمدی‌نژاد بود.

بُرد مجلسیان از آن جهت كه توانستند در راستای رسالت نظارتی خود، دامنه نظارت خود را تا سؤال از رئیس جمهوری ارتقاء داده و بالا ببرند و بُرد رییس جمهوری از آن جهت كه با حضور بدون پیش شرط و عذر و بهانه در مجلس و ارائه پاسخ به همه سؤالات نمایندگان، توانستند اولاً: همه فضاسازی مخّرب چند ساله خودی‌های ساده‌اندیش و بدخواهان مرموز را كه در طرح مساله موهوم قانون‌گریزی رییس‌جمهوری القاء شبهه می‌كردند، عملاً خنثی و رشته چند ساله آنها را یك شبه پنبه نمایند.

ثانیاً: مساله‌ای را كه می‌رفت به تهدیدی برای نظام منجر شود، (توانستند) به فرصتی بی‌نظیر تبدیل كنند.

ثالثاً: نمادی از مردم‌سالاری دینی را كه ولایت امر بر آن تأكید می‌فرمایند، به منصه ظهور رسانده و عملاً تبعیت از ولایت در التزام به مردم سالاری دینی را به رخ جهانیان بكشانند.

رابعاً: نیشترهای بدخواهان كینه‌توز و برخی از خودی‌های ساده‌انگار و سطحی‌نگر در القاء شبهه باز شدن زاویه بین رییس‌جمهوری و ولایت را كه می‌رفت به زخمی كهنه و بدخیم تبدیل شود، نیش‌زدایی نموده و خنثی نمایند.

حال باید دو مساله را بیش از هر چیز مراقبت نمود. اول آن كه مراقبت نمود تا بدخواهان كینه‌توزِ از در رانده شده با وساوس، از پنجره ماجراجویی ماجراجویان و ساده‌اندیشی برخی از خودی‌ها وارد نشوند و دوّم این كه حالا كه این پروژه به فرصتی برای نظام تبدیل گشت، به پروسه‌ای ماندگار برای نظام تبدیل شود.

سیام*2023*