پایتخت اندونزی و مشکلات آن
#
کوالالامپور، خبرگزاری جمهوری اسلامی 13/08/81
جاکارتا، پایتخت اندونزی که زمانی از سوی استعمارگران هلندی بــرای
اسکان 600 هزار نفر طراحی شده بود، اکنون با جمعیت بیش از 12 میلیون نفر،
بـــا مشکلات بسیار فراوانی روبرو شده است.
جمعیت جاکارتا از دومیلیون و 700 هزار تن در سال 1960 به 11 میلیون و
500 هزار تن در سال 1995 رسید.
مهاجرت از شهرهای دیگر اندونزی به جاکارتا در شمار عوامل مهــــم در
افزایش جمعیت این شهر است .
هم اکنون تراکم جمعیت در این شهر ،که 650 کیلومتر مربع وسعت دارد،
در هر کیلومتر مربع به 13 هزار نفر رسیده است.
در بعضی ناحیه های این شهر، مانند ناحیه "تامبورا" در غرب جاکارتا و
"سنن" در جاکارتای مرکزی تراکم جمعیت به مرز 20 هزار نفر در هر کیلومتر
مربع نیز رسیده است.
این رشد سریع جمعیت دولت این کشور را در برآوردن نیازهای پایه مردم
این شهر با مشکل روبرو ساخته است. بسیاری از ساکنان جاکارتا مجبــــــور
شده اند تا در خانه های خودساخته از حلبی و کارتن زندگی کنند .
70 درصد از مردم جاکارتا در خانه هایی زندگی می کنند که با قوانیــــن
شهرسازی مطابقتی ندارد ،یا در زمین های غیرقانونی بنا شده است.
سیستم آب جاکارتا از سوی استعمارگران هلندی برای نیم میلیون جمعیت
طراحی شده است ، در حالی که هم اکنون این شهر با تهیه آب برای جمعیتی 21
برابر آن زمان روبرو شده است.
هم اکنون تنها 35 درصد از خانه های جاکارتا آب لوله کشی دارند و بــاقی
مردم باید از کانال یا چاه استفاده کرده یا آب را می خرند و از آنجا کــه
سیستم فاضلاب این شهر روباز می باشد ، منابع آب به فضولات و مواد سمی صنعتی
آلوده است.
همچنین میزان بهره برداری از منابع زیرزمینی بیش از میزانی اســـت که
بارندگی می تواند آن را جایگزین سازد.
به هنگام بارندگی نیز روغن و نفت سطح خیابان ها شسته شده و بــه درون
آبراه ها و سپس رودخانه ها و کانال های آب می رود.
دفع زباله نیز معضل دیگری در جاکارتا است. شمار ساکنان آن شهر چنان
با سرعت رو به افزایش است که مقام های شهرداری نمی توانند جایی را برای
دفع انبوهی از زباله بیابند.
40 درصد از زباله های جامد جمع آوری و 30 درصد به رودخانه ها و کانال های
آب ریخته می شود که همین باعث آب گرفتگی و بروز سیل در مواقع بارانی می شود.
برخی از ساکنان این شهر نیز به سوزاندن زباله در نزدیک خانه خود دست
می زنند که به افزایش آلودگی هوا منجر می شود .
زباله های آلوده به مواد سمی شیمیایی ،پس مانده کارخانه ها، معضل دیگر
جاکارتا است و دولت این کشور در این مورد قانون مشخصی برای کارخانه هـــا
ندارد.
بسیاری از خودروهای این شهر از مدل های کهنه بوده و بنزین دارای سرب
مصرف می کنند که باعث آلودگی هوا و بروز بیماری هایی مانند فشار خون، عوارض
قلبی و ریوی و افت بهره هوشی در کودکان می شود.
گفته می شود دست کم در 173 روز از سال ، مــیزان آلاینده های هوا بیش از
میزان استاندارد است.
همچنین بسیاری از مردم این شهر به خرید خودروهای تازه روی آورده انـد
که به معضل ترافیک جاکارتا دامن زده است.
مساحت جاکارتا از سال 1955 تاکنون بیش از سه برابر شده ، در حالی که
این افزایش مساحت بیشتر به دلیل افزایش حاشیه نشینی است.
بیماری هایی مانند سل،آنفلوآنزا و مننژیت به آسانی گسترش می یابند.
درآمد سرانه در جاکارتا بیش از میزان متوسط ملی است ، در حالی که بیش
از یک میلیون و 400 هزار فقیر در این شهر زندگی می کنند، اختلافات طبقاتی
نیز به طور آشکار در این شهر دیده می شود.
"سوتیو سو" شهردار جاکارتا، بدون توجه به انتقادهای بسیار شدیدی که
از سیاست های وی شده است، بر تصمیم خود مبنی بر بستن شهر بر روی مهاجرانی
که پول کافی برای زندگی و یا کار و خانه ندارند، تاکید کرده است.
وی به تازگی در سمینار جمعیت در جاکارتا گفت: هم اکنون همه مهاجران
نمی توانند وارد شهر جاکارتا شوند، بلکه باید به اندازه کافی پــــــول و
توانایی برای یافتن مکانی برای زندگی داشته باشند.
مقام های شهری جاکارتا پیش بینی کرده اند که هر ساله 250 هـــــــزار
مــهاجر تازه به این شهر وارد می شوند.
منتقدان شهردار جاکارتا بر این باورند که بستن این شهر بــــر روی
مهاجران، تجاوز آشکار به حق قانونی شهروندان اندونزی برای مسافـــــرت و
جست وجوی کار در سراسر اندونزی است.
335 336-