تأملي در عمليات انتحاري ديروز افغانستان- مرتضي باقري*

وقتي در افغانستان در سال 1357 شمسي كودتاي كمونيستي اتفاق افتاد و سپس در دي‌ماه 1358 افغانستان توسط ارتش سرخ شوروي اشغال شد، اهالي شيعه گرديز نيز دوشادوش همه ملت افغانستان اعم از پشتو، تاجيك، هزاره، ازبك و... به قيام مردانه عليه متجاوزان پرداختند.
صاحب تصوير فوق، دكتر سيد عليشاه موسوي را از همان سال‌هاي نخست جهاد افغانستان مي‌شناسم. آن زمان در سال ١٣٦٤ در جنگ با ارتش سرخ، تير بر گلويش فرو رفت و تا مدت‌ها امكان عمل جراحي و بيرون آوردن تير از گلويش امكان نداشت. اين جوانمرد مبارز راه آزادي، چهار سال از عمر خود را هم مظلومانه در سلول‌هاي زندان گوانتاناموي آمريكا سپري كرد. در طول چهار سال زنداني بودن در گوانتانامو يك خواسته داشت و آن دسترسي به قرآن و دعاي كميل بود. خانواده او در هر مكاتبه محدود آن دوران، جمله‌اي از دعاي كميل را گنجانده و برايش ارسال مي‌كردند. خودش مي‌گفت وقتي متن دعاي كميل تكميل شد، با عشق خواندم و بعد از چهار سال اسارت، آزاد شدم. البته آمريكايي‌ها بعدا اعلام كردند بازداشت او ناشي از سوءتفاهم بوده و دكتر موسوي بي‌گناه بوده است.

مهم آنكه اين مرد مانند ديگر مردم نجيب و مظلوم ملت افغانستان قرباني ظلم دو ابرقدرت جهاني، شوروي سابق و آمريكا بوده است، اما ديروز زندگي جسماني او به دست جهل بي‌منطق، تعصب جاهلي و كينه كور و جنون افسارگسيخته عصر كنوني همراه با بيش از سي نفر از اهالي منطقه گرديز در وقت نماز به پايان رسيد.
او را مي‌توان يكي از اسطوره‌هاي افغانستان ناميد كه اينك از ميان كوه مظلوميت‌ها به ديدار پروردگارش شتافته است.
در سال 1388 شمسي به‌عنوان پزشك كاروان در كاروان حج تمتع حضور داشت و از اينكه چنين انسان وارسته‌اي پزشك كاروانم بود، به خود مي‌باليدم. او چندين سال هم رياست امور سوانح استان را در راستاي شغل تخصصي خود بر عهده داشت.

در اخبار هنوز گروهي مسئوليت عمليات انتحاري ديروز مسجد صاحب‌الزمان (ع) را بر عهده نگرفته است، اما كيست شك كند عامل اين جنايت بزرگ و مايه شرم انسان و انسانيت جز جهل و تعصب كور و بي‌منطق است كه گريبان بشريت را گرفته است؛ دمل چركين و متعفني كه هر روز در بخشي از پيكره انسان عصر كنوني بروز و ظهور مي‌كند و رنج و مرارت و داغ فراق را بر سينه‌ها مي‌گذارد و شعله آتش كشت و كشتار را مي‌گدازد.
امروز اين جهل كور، بزرگ‌ترين ابرقدرت جهان معاصر است و سياهي‌لشكر و سربازان اين ابرقدرت در تمام مناطق و كشورها حضور و نفوذ دارند تا هر روز در نقطه‌اي جان بي‌گناه انسان‌ها گرفته ‌شود: عراق، سوريه، پاريس، تهران و... و ديروز مسجدي در گرديز افغانستان.
بي شك علاج و درمان اين زخم بر پيكره انسان جز با آگاهي، فهم و درك و رسيدن به يك آرمان انساني مشترك جهاني ميسر نيست.


* كارشناس مسايل خاور ميانه
*اداره كل اخبار چند رسانه‌اي*ايرناپلاس*